Πολιτική κριτική και αντιδραστικές "αφέλειες" | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πολιτική κριτική και αντιδραστικές "αφέλειες"

Ο κ. Πάγκαλος γνωρίζει τι είναι πολιτικός χαρακτηρισμός και τι δεν είναι. Και το γνωρίζει γιατί έχει εξειδικευτεί και στους πολιτικούς χαρακτηρισμούς και στις ύβρεις. Σε ό,τι αφορά, δε, το δεύτερο τομέα, αυτός ο... αδάμας του πολιτικού βίου έχει εξαίρετες περγαμηνές. Πολλοί - και όχι μόνο οι εκτός του κόμματός του - έχουν γευτεί το είδος της "πολιτικής" αντιπαράθεσης που πρεσβεύει κατά καιρούς ο κ. Πάγκαλος. Αποφεύγουμε να αναφερθούμε σε ύβρεις του Θ. Πάγκαλου προς τους κομμουνιστές, γιατί πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι σε αυτόν τον τομέα δεν είναι καθόλου... μονομερής. Ορίστε μερικά παραδείγματα "υψηλής πολιτικής κριτικής":

"Ο Α. Τρίτσης είναι για μένα το πρότυπο μέχρι σημείου γελοιογραφικού της αυθαιρεσίας και της αλαζονείας της εξουσίας", έλεγε στις 20-4-89, στην "Εξόρμηση".
"Ο κ. Κουβέλης, ο υπουργός Δικαιοσύνης, είναι κοινός απατεώνας", έλεγε στις 30-7-89, στην "Επικαιρότητα".
"Το πρόσωπο βέβαια είναι γελοίο", έλεγε στις 13-9-91 για τον Μίκη Θεοδωράκη, στο "Εφτάμισι".
"Είναι γελοίος ο κ. Παπακωνσταντίνου ή εξαπατά τον ελληνικό λαό;"... αναρωτιόταν στις 18-10-1992, στην "Αυριανή".
"Πρόκειται για προσωπικότητα αυτόχρημα γελοία", έλεγε για τον Κ. Μητσοτάκη, στις 14-3-93 στο "Παρόν", ενώ στις 31-10-93, στην "Ελευθεροτυπία", αποκαλούσε την οικογένεια Μητσοτάκη "αισχρή οικογένεια".

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλήθος άλλων χαρακτηρισμών, όπως "μηχανορράφος" που έχει εκτοξεύσει κατά του Λ. Κύρκου (το γεγονός ότι σήμερα αγκαλιάζονται σε δημόσιες συνευρέσεις αναζήτησης της "κεντροαριστεράς" δεν είναι αντικείμενο του σημερινού κειμένου) ή της... βαθύτατης πολιτικής οξύνοιας αναφορές του στον "κάκιστο φοιτητή" Γ. Σουφλιά κλπ., κλπ., κλπ.

***

Το να επικαλείται, λοιπόν, ο Θ. Πάγκαλος "ευθιξία" για χαρακτηρισμούς που αφορούν το πρόσωπό του, είναι πραγματικά αστείο. Στην περίπτωση που επικαλείται τη "θιγμένη τιμή του" από δημοσίευμα του "Ρ" - αφήνουμε κατά μέρος το ΣΑΤΙΡΙΚΟ χαρακτήρα του επίδικου δημοσιεύματος - είναι, επιπλέον, και πολιτικά ύποπτο.Και αυτό γιατί, εκτός των άλλων, είναι πασίγνωστο ότι ο "Ρ" δεν ανήκει στα έντυπα που συνεντευξιάζεται ο κ. Πάγκαλος, όπως η "Αυριανή", δεν έχει ανάγκη την ύβρη και τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς, αλλά έχει κατοχυρώσει την ευπρέπειά του μέσα από την κατοχύρωση του δικαιώματός του να μεταχειρίζεται πολιτικούς και μόνο χαρακτηρισμούς. Οχι για λόγους κάποιας αόριστης ηθικολογίας, αλλά γιατί αυτή η αντίληψη ανάγεται στην πολιτική επάρκεια και το ήθος των κομμουνιστών, πράγματα άγνωστα στον κ. Πάγκαλο, για τα οποία δε είμαστε διατεθειμένοι να τον ενημερώσουμε.

***

Ο κ. Πάγκαλος, λοιπόν, ενίσταται γιατί, λέει, η φράση "υπάλληλος των Τουρκοαμερικανών" δεν είναι πολιτική κριτική, αλλά ύβρις. Υπό την ίδια έννοια είναι "πολιτική ύβρις" να αποκαλείται ο Θ. Πάγκαλος "εθελόδουλος" και "υποτελής" απέναντι στους ιμπεριαλιστές, είναι "πολιτική ύβρις" να αποκαλείται ο Θ. Πάγκαλος ως συμμετέχων σε μια κυβέρνηση που "ξεπουλά" τον τόπο. Απαντάμε: Εκτόξευε "πολιτικές ύβρεις" ή ασκούσε πολιτική κριτική ο ίδιος, όταν

στις 29-12-92, στη "Θεσσαλονίκη", έλεγε ότι "ο Κ. Μητσοτάκης... ήταν δέσμιος των εντολών και των υποδείξεων της Ουάσιγκτον",
στις 18-10-92, στην "Αυριανή", μιλούσε για την "υποτέλεια της ΝΔ",
στις 13-4-92, στην "Ελευθεροτυπία", αποκαλούσε τους τότε κυβερνώντες "χειρότερους από μειοδότες, είναι εθελόδουλοι",
στις 13-4-92, στην ίδια εφημερίδα, έλεγε ότι "η ΝΔ, το ηγετικό της κλιμάκιο είναι υποκειμενικά δεσμευμένο στις ΗΠΑ",
στις 15-9-91, στο "Εθνος", έλεγε ότι "ο κ. Μητσοτάκης ασκεί μια προδοτική ή μια ηλίθια πολιτική",
στις 12-5-91, στο "Λόγο", έλεγε ότι η τότε κυβέρνηση διακατεχόταν από "αντίληψη υποτέλειας... απέναντι στην Ουάσιγκτον",
στις 24-6-90, στην "Εξόρμηση", έλεγε ότι τα μέλη της παράταξης της ΝΔ "υπήρξαν μια ζωή υπηρέτες" του μεγάλου κεφαλαίου και μιλούσε για "προσκυνημένους πολιτικούς" της Δεξιάς,
στις 29-4-90, στο "ΠΡΙΝ", έλεγε ότι η τότε κυβέρνηση ακολουθούσε πολιτική "ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα".

Η απάντηση είναι αυτονόητη. Ο κ. Πάγκαλος ξέρει τι είναι πολιτική κριτική και τι όχι. Μόνο που δεν την αντέχει όταν έχει ως στόχο τον ίδιο και την πολιτική της κυβέρνησης. Και θέλει να την απαγορεύσει με αντιδραστικές πρακτικές. Αφελώς, ο κ. Πάγκαλος και η κυβέρνηση, νομίζουν ότι θα το καταφέρουν μέσω της φίμωσης του "Ρ". Αφελώς.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ