Σε λήσταρχους πρώτης κατηγορίας - που "τρώνε" ακόμη και τις λαϊκές αποταμιεύσεις - έχουν μετατραπεί, στην ουσία, οι κρατικές και ιδιωτικές τράπεζες. Αξιοποιώντας στο έπακρο το "απελευθερωμένο" από ελέγχους τραπεζικό σύστημα, οι διοικήσεις των τραπεζών εφευρίσκουν και εφαρμόζουν χίλιους δυο τρόπους και μεθόδους για να μεγιστοποιούν τα κέρδη και υπερκέρδη τους. Μέχρι τώρα, οι πιο γνωστοί τρόποι ήταν η λεηλασία των λαϊκών αποταμιεύσεων με το να μην τοκίζουν τις καταθέσεις κάτω από ένα ποσό, το να προσφέρουν με τοκογλυφικούς όρους τα δάνεια στους εργαζόμενους, στα πλατιά λαϊκά στρώματα και το δημόσιο κλπ.

Η κερδοσκοπική ασυδοσία των τραπεζών έχει ξεπεράσει πια κάθε όριο, καθώς έχουν φτάσει ήδη στο σημείο να "τρώνε" ακόμη και τα υπόλοιπα καταθέσεων ταμιευτηρίου. Ενδεικτική και ταυτόχρονα αποκαλυπτική είναι η περίπτωση πελάτη ιδιωτικής τράπεζας, ο οποίος, ενώ το Σεπτέμβρη του 1995 είχε υπόλοιπο κατάθεσης ταμιευτηρίου 12.377 δραχμές, το υπόλοιπο του λογαριασμού του βρέθηκε το Δεκέμβρη του 1997 με... 68 δραχμές! Τα υπόλοιπα 12 χιλιάρικα τα "έφαγε" η τράπεζα, χρεώνοντας τον πελάτη της με "έξοδα κίνησης λογαριασμού".

Ο "Ρ" αποκαλύπτει σήμερα το μέγεθος της ληστείας των λαϊκών αποταμιεύσεων, στην οποία επιδίδονται - νόμιμα ή νομότυπα - με πολλούς και διάφορους τρόπους, οι τράπεζες στην Ελλάδα (ελληνικές και ξένες, κρατικές και ιδιωτικές).