Σε λήσταρχους πρώτης κατηγορίας - που "τρώνε" ακόμη και τις λαϊκές αποταμιεύσεις - έχουν αναδειχτεί ορισμένες τράπεζες, με πρώτες και καλύτερες τις ιδιωτικές, ελληνικές και ξένες, ενώ ακολουθούν κατά πόδας οι υπόλοιπες, που η διαφορά τους με τις πρώτες είναι ότι βάζουν λιγότερο βαθιά το χέρι τους στις τσέπες των μικροκαταθετών. Και δεν έχουμε, εδώ, υπόψη μας τα "πανωτόκια" ή άλλους ληστρικούς όρους που βάζουν στους πελάτες τους οι τράπεζες. Μιλάμε για περιστατικά καθαρής ληστείας μικρών καταθέσεων. Δηλαδή να έχεις σήμερα στην τράπεζα ένα λογαριασμό κατάθεσης ταμιευτηρίου με Α ποσό και αύριο - χωρίς να έχεις σηκώσει χρήματα - να βρίσκεις το λογαριασμό σου μειωμένο ή και μηδενισμένο! Για όσους δεν το πιστεύουν, θα επισημάνουμε μόνο το γεγονός ότι πελάτης μιας ιδιωτικής τράπεζας, η οποία το Σεπτέμβρη του 1995 είχε υπόλοιπο κατάθεσης Ταμιευτηρίου 12.377 δραχμές, βρέθηκε μετά από 2 χρόνια, όχι με το ίδιο ποσό, αλλά με υπόλοιπο λογαριασμού μόλις 68 δραχμές! Δηλαδή, ο συγκεκριμένος μικροκαταθέτης, χωρίς να πειράξει το λογαριασμό του στην τράπεζα (δεν έκανε καμιά ανάληψη από το υπόλοιπο των 12.377 δραχμών που ήταν η κατάθεσή του πριν δύο χρόνια), έχασε 12.309 δραχμές.

Οσο κι αν το παραπάνω περιστατικό φαντάζει απίστευτο, είναι 100% αληθινό. Και σαν κι αυτό υπάρχουν χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες περιστατικά. Τα νούμερα που παραθέσαμε παραπάνω, δεν είναι τυχαία. Είναι από πραγματικό περιστατικό που σκιαγραφεί την καταλήστευση των λαϊκών αποταμιεύσεων. Αδιάψευστος μάρτυρας, η φωτοτυπία από την κίνηση λογαριασμού πελάτη της ΑΛΦΑ Τράπεζας Πίστεως (υποκατάστημα Νέας Σμύρνης), ο οποίος ενώ είχε στις 5-9-95 υπόλοιπο κατάθεσης λογαριασμού Ταμιευτηρίου 12.377 δραχμές, βρήκε στις 31-12-97 την κατάθεσή του με υπόλοιπο μόλις 68 δραχμών. Οι υπόλοιπες 12.309 δραχμές που μειώθηκε η κατάθεση του συγκεκριμένου μικροαποταμιευτή, θυσιάστηκαν στο βωμό του "απελευθερωμένου" τραπεζικού συστήματος - για την ακρίβεια τύυ της έκλεψαν - για να αυξηθούν τα τραπεζικά κέρδη. Τα "ληστρικά", η συγκεκριμένη τράπεζα, τα εμφανίζει ως "έξοδα διαχείρισης", τα οποία μάλιστα... προσαυξάνονται και με το "φόρο εξόδων διαχειρίσεως"

Περιστατικά σαν και το παραπάνω, που υπάρχουν χιλιάδες, είναι ένα από τα μεγάλα "επιτεύγματα" της "απελευθέρωσης" του τραπεζικού συστήματος, το οποίο, ενώ οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προπαγάνδιζαν ως ρύθμιση που θα ωφελήσει τους μικροκαταθέτες και όλους τους πελάτες των τραπεζών, στην πράξη απελευθέρωσε τα χέρια των τραπεζιτών και "βελτίωσε" τις ληστρικές τους επιδόσεις σε βάρος των μικροκαταθετών.

Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι ένα από τα πρώτα βήματα της "απελευθέρωσης" του τραπεζικού συστήματος, ήταν η απόφαση ορισμένων τραπεζών να μην τοκίζουν ποσά καταθέσεων που κυμαίνονται από 10.000 μέχρι και 50.000 δραχμές. Την τακτική αυτή - του να μην τοκίζουν δηλαδή μικρά ποσά καταθέσεων - υιοθέτησαν στην πορεία προς την πλήρη "απελευθέρωση" του τραπεζικού συστήματος όλες οι τράπεζες, ελληνικές και ξένες, κρατικές και ιδιωτικές. Σήμερα, όμως, που έχουμε καθεστώς πλήρους "απελευθέρωσης" του τραπεζικού συστήματος, ορισμένοι τραπεζίτες, προχώρησαν σε νέες "καινοτομίες". Μια από αυτές τις "καινοτομίες" - πρωτοστάτησαν και εφαρμόζουν ιδιωτικές ελληνικές και ξένες τράπεζες - είναι η εξής: Τοκίζουν μεν ακόμη και 1 δραχμή κατάθεσης, αλλά χρεώνουν "έξοδα διαχείρισης",σε αντίθεση με άλλες τράπεζες που δεν τοκίζουν μεγαλύτερα υπόλοιπα καταθέσεων (π.χ., 150.000 ή και 300.000 δραχμές)! Και οι μεν και οι δε κλέβουν με το "έτσι θέλω". Απλώς κάποιες τράπεζες κλέβουν λιγότερο και "στη ζούλα" και κάποιες άλλες περισσότερο και μάλιστα προκλητικά από το υπόλοιπο λογαριασμών καταθέσεων που θεωρούνται μικροί.

Με τέτοιους, όχι απλώς τοκογλυφικούς αλλά στην κυριολεξία ληστρικούς όρους, είναι επόμενο οι τραπεζίτες να προπαγανδίζουν τις αυξήσεις κερδών που είναι πολύ πάνω από τον πληθωρισμό και σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν ή και ξεπερνούν το 100%.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ