Η ελπίδα αυτή, το φετινό Πάσχα, γίνεται πιο ζωηρή, η φλόγα της θεριεύει. Οχι χωρίς αιτία, ούτε γιατί πετάμε στα σύννεφα. Παρόλο που και φέτος ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο επίκεντρο ενός νεοφιλελεύθερου τυφώνα, συνέχεια της "μεγάλης βδομάδας", που τον υποβάλλουν δεκαετίες τώρα οι πράσινες και μπλε κυβερνήσεις, ωστόσο, όλο και περισσότεροι δείχνουν αποφασισμένοι να μη δεχτούν να περάσουν "ακόμα τούτη την άνοιξη ραγιάδες". Ακριβώς, το δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων και της αντίστασης των εργαζομένων, παρά τις αναρίθμητες αντιξοότητες και τα εμπόδια που τους ορθώνουν, είναι που κάνει το χαμόγελο που ανθίζει να φαντάζει πιο σίγουρο.

* * *

Το τελευταίο διάστημα παίρνει σάρκα και οστά το όραμα του "απασχολήσιμου" και του "αυτοασφαλισμένου", που είχε παρουσιάσει ο Κ. Σημίτης ένα χρόνο πριν, λίγες μέρες πριν το περσινό Πάσχα. Εκείνοι που έτρεφαν αυταπάτες ότι δε θα προχωρούσε σε ένα τέτοιο άλμα προς το Μεσαίωνα η κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών χρειάζεται, αν δεν το έχουν ήδη κάνει, να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Ασφαλώς, θα έχουν αντιληφθεί ότι ούτε την "ψυχή τους" θα σώσουν ούτε το μέλλον των παιδιών τους μ' αυτήν την κυβέρνηση.

Η σοσιαλιστική κυβέρνηση είναι αυτή που έχει αναλάβει να καταργήσει το 8ωρο, να χτυπήσει τις συλλογικές συμβάσεις, να απελευθερώσει τις απολύσεις, να γενικεύσει τις μερική απασχόληση κ.ο.κ. Είναι η κυβέρνηση, που έχει αναλάβει να ξεπουλήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις τράπεζες, που δε διστάζει να βάλει χέρι ακόμα και στις αμυντικές βιομηχανίες, στα ΕΛΤΑ, στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στην αμυντική βιομηχανία κ.ο.κ. Είναι η κυβέρνηση, που θέλει να δέσει χειροπόδαρα τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ώστε να μην αισθάνονται την παραμικρή ανασφάλεια οι πολυεθνικές και τα ντόπια αφεντικά να πολλαπλασιάζουν ασύστολα τα υπερκέρδη τους. Είναι η κυβέρνηση, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να περνά με επιτυχία τις καθημερινές εξετάσεις στις "δυνάμεις της αγοράς", όπως, άλλωστε, έχει ομολογήσει ο πρωθυπουργός.

Είναι η κυβέρνηση, που σαρώνει το λεγόμενο κράτος πρόνοιας, παραδίνοντας τους "οικονομικά ασθενείς" στη φιλανθρωπία των εχόντων και κατεχόντων. Οραμά της είναι το αμερικανικό μοντέλο, όπου οι υπηρεσίες και τα αγαθά προσφέρονται μόνο σε όποιον μπορεί να πληρώσει. Από την άλλη, το κράτος περιορίζεται στο ρόλο του χωροφύλακα, θωρακιζόμενο ποικιλοτρόπως για να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη "ανταρσία" των υπηκόων. Ολα τα παραπάνω, που στην πραγματικότητα συνιστούν μια αντεπανάσταση σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, η κυβέρνηση Σημίτη επιχειρεί να τα εμφανίσει ως "σημαντική πρόοδο" και "ανάσταση"!

Παράλληλα, είναι η κυβέρνηση Σημίτη που έχει χρεωθεί να "κλείσει" τα θέματα εξωτερικής πολιτικής - διάβαζε ελληνοτουρκικές σχέσεις και Κυπριακό - με γνώμονα τα συμφέροντα των Αμερικανών στην περιοχή. Σύμμαχοί της, το έτερον κόμμα του συστήματος, αλλά και οι παρακαλούντες και προαλειφόμενοι ΣΥΝδιαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας για τη σωτηρία του συστήματος.

* * *

Ηδη, έχουν "σκάσει" και διαρκώς δυναμώνουν τα "φύτρα" της αγωνιστικής αντίστασης, που αποκτά ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Φύτρα συγκρότησης ενός μετώπου, που θα αχρηστεύει τα εκβιαστικά διλήμματα των κομμάτων του συστήματος, των κατά φαντασίαν αντιπολιτεύσεων (του ΣΥΝπολιτευόμενου μικρού εταίρου, ή του νοσταλγού του "καλού ΠΑΣΟΚ"), δε θα πειθαρχεί στις αποφάσεις "των επάνω", θα περιφρονεί επιδεικτικά την ιδεολογικοπολιτική τρομοκρατία που ασκείται από την άρχουσα τάξη, θα αλλάξει τους συσχετισμούς και στο πολιτικό επίπεδο.

Ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι όλο και περισσότεροι παραμερίζουν ή γκρεμίζουν τα αναχώματα, που στήνει διαρκώς το σύστημα, για να προσεγγίσουν τον οργανωμένο και ταξικό αγώνα. Παρακάμπτουν συνδικαλιστικές ηγεσίες, συμβιβασμένες ή ενταγμένες στο σύστημα εξουσίας, περιφρονούν τους διάφορους "διαφωνούντες" και "εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις", που το μόνο που επιδιώκουν είναι να γίνουν "χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη".

Ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν πως η λύση δεν είναι στο "ο σώζων εαυτόν σωθήτω", απλούστατα, γιατί δεν μπορούν να σωθούν οι περισσότεροι. Ούτε ότι η λύση βρίσκεται στην "ουδέτερη" στάση ή στο καταφύγιο που προσφέρει το "ατομικό καβούκι", γιατί, απλούστατα, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προσφέρει καμία προστασία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, αλλά και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, που οι πλειοψηφούσες συνδικαλιστικές ηγεσίες φρόντιζαν να αποκοιμίζουν τις συνειδήσεις, προεξοφλώντας ότι η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα δε θα τους αγγίξει και, ήδη, βρίσκονται στο "μάτι" της.

Λύση δεν είναι ούτε η μεταφορά των ευθυνών για όλα τα δεινά στους μετανάστες, όπως επιχειρεί συστηματικά να κάνει το σύστημα, και να αφεθεί το δηλητήριο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού να διαχυθεί στις κοινωνικές "αρτηρίες".

* * *

Ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που δε διστάζουν να κάνουν το άλμα και να συμπαραταχτούν με τις ταξικές δυνάμεις και το ΚΚΕ. Το Κόμμα, που 80 χρόνια πρωτοστάτησε σε όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και σήμερα συνεχίζει με συνέπεια τον αγώνα να διασωθούν από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση και να διευρυνθούν, με άλλη βέβαια κυβέρνηση και πολιτική.

Οι κομμουνιστές, που γνωρίζουν πολύ καλά τις υπόγειες και μη διεργασίες στους χώρους δουλιάς, κατοικίας, μόρφωσης κ.α. και φροντίζουν καθημερινά για την αλλαγή των συνειδήσεων, έχουν σοβαρούς λόγους να αισθάνονται αισιόδοξοι. Γι' αυτό πατάει σε στέρεο έδαφος η προσδοκία τους για ανάσταση των κατατρεγμένων και περιφρονημένων αυτού του τόπου. Η αυθεντική ανάσταση.

Ηδη, έχουν "σκάσει" και διαρκώς δυναμώνουν τα "φύτρα" της αγωνιστικής αντίστασης, που αποκτά ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Φύτρα συγκρότησης ενός μετώπου, που θα αχρηστεύει τα εκβιαστικά διλήμματα των κομμάτων του συστήματος, των κατά φαντασίαν αντιπολιτεύσεων (του ΣΥΝπολιτευόμενου μικρού εταίρου, ή του νοσταλγού του "καλού ΠΑΣΟΚ"), δε θα πειθαρχεί στις αποφάσεις "των επάνω", θα περιφρονεί επιδεικτικά την ιδεολογικοπολιτική τρομοκρατία που ασκείται από την άρχουσα τάξη, θα αλλάξει τους συσχετισμούς και στο πολιτικό επίπεδο

Η κυβέρνηση Σημίτη υποβάλλει σε απανωτά μαρτύρια και ατέλειωτο Γολγοθά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Εχει ξεδιπλώσει τους τελευταίους μήνες τη "βεντάλια" της ολομέτωπης επίθεσης κατά των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, προδιαγράφοντας ένα εφιαλτικό μέλλον για το λαό και τον τόπο