...Τα μέτρα και η πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση, ο τρόπος που τα προωθεί δεν είναι τίποτα το καινούριο. Ηταν αναμενόμενα. Το καινούριο είναι ότι επιταχύνει την εφαρμογή τους με αφορμή την υποτίμηση της δραχμής και την ένταξή της στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι προσαρμογές του ελληνικού καπιταλισμού στις νέες συνθήκες δράσης του διεθνούς κεφαλαίου δε θα είναι ένας απλός περίπατος. Φέρνουν μια βίαιη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, και όχι μόνο. Θα παρασύρουν το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και, μάλιστα, με τους όρους του διεθνούς κεφαλαίου και προς όφελός του. Αυτή η πολιτική είναι μπροστά μας και τα πιο δύσκολα για το λαό τώρα αρχίζουν.

Εχει αξία να προσέξουμε ότι αυτή η τακτική δημιουργεί νέα δεδομένα στην πολιτική ζωή.

Ποια είναι αυτά; Δημιουργούνται νέες δυνατότητες για να δυναμώνει η αντίσταση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην πολιτική που εφαρμόζεται και να πάρει τη μορφή ισχυρών συγκρούσεων, ρήξεων με αυτήν την κυβέρνηση, με αυτήν την πολιτική. Δημιουργούνται δυνατότητες για πολιτικές μετατοπίσεις και ανακατατάξεις μέσα στους εργαζόμενους, στο λαό. Δυνατότητες να δημιουργηθούν ρήγματα στη βάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων και να ενισχυθεί η αγωνιστική συσπείρωση, να δυναμώνει η ιδέα του Μετώπου.

Το παράδειγμα της "Ολυμπιακής" είναι πολύ χαρακτηριστικό. Εδώ έφτασε η αναμέτρηση σε κρίσιμα όρια. Σ' όλη αυτή την εξέλιξη, το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι από τα κάτω οι εργαζόμενοι ανέτρεψαν τον αισχρό συμβιβασμό της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΟΣΠΑ. Δεν έφτασε στο τέλος αυτή η αναμέτρηση λόγω ακριβώς του συσχετισμού δύναμης και της στάσης της ηγεσίας της ΟΣΠΑ και της ΓΣΕΕ, που ξεπούλησαν αυτόν τον αγώνα. Φυσικά, η υπόθεση δεν έκλεισε. Είναι σε εξέλιξη, με πιο δυσμενείς βεβαίως όρους. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση που οδήγησε σε ανακατατάξεις εκεί που τα πράγματα μέχρι χτες ήταν ήρεμα και μάλιστα σε ένα χώρο που δεν περίμενε κανένας. Είναι ένα ζωντανό παράδειγμα, που επιβεβαιώνει αυτό το οποίο έχουμε πει πολλές φορές, ότι είναι δυνατό από τα κάτω, σε συγκεκριμένες συνθήκες, να επιτυγχάνονται τέτοιες αλλαγές. Δικαιώνει την πολιτική μας. Είναι ένα παράδειγμα που μας διευκολύνει να χτυπήσουμε αντιλήψεις και στάση, απέναντι στις εξελίξεις που υπάρχουν και στις γραμμές του κινήματος και ευρύτερα στους εργαζόμενους, ότι δε γίνεται τίποτα, δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με αυτήν την πολιτική κλπ.

Το θέμα με την "Ολυμπιακή" είναι να επιτευχθεί σ' αυτήν τη φάση μια όσο το δυνατόν ευρύτερη συσπείρωση για τη συνέχεια. Η πάλη ;;;;;;;;;;;;;;;;;συγκεντρώνεται ενάντια στο νόμο και την εφαρμογή του και ενάντια στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΣΠΑ, πράγματα που τα καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι.

Αυτές οι θετικές εξελίξεις δεν περιορίζονται μόνο στην "Ολυμπιακή", αλλά αγκαλιάζουν, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, όλες τις ΔΕΚΟ, γενικότερα τους εργαζόμενους.

Βέβαια, οι δυνατότητες για να εκφραστούν οι συσπειρώσεις, σε αντίσταση, σε πάλη, δεν εκδηλώνονται αυτόματα. Εδώ επιδρούν και πολλοί άλλοι παράγοντες που δρουν ανασταλτικά. Πάνω απ' όλα επιδρά η ίδια η κυβέρνηση. Με τους μηχανισμούς που διαθέτει, προσπαθεί να ελέγξει, να τσακίσει αυτές τις αντιδράσεις. Ενεργοποιούνται άλλοι μηχανισμοί, που παρεμποδίζουν μετατοπίσεις, καλλιεργούν την υποταγή, το αναπόφευκτο, το αναγκαίο των μέτρων, και καλλιεργούν αυταπάτες. Σε αυτό το "φούντωμα" στην "Ολυμπιακή" παρεμβαίνουν οι 6 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι 29 που μαζεύτηκαν με τον Χαραλαμπόπουλο, προβάλλοντας ορισμένες ψευτοβελτιώσεις, ψευτοαλλαγές στο νόμο. Δημιουργούν την αυταπάτη, ότι υπάρχουν και ορισμένες δυνάμεις στο ΠΑΣΟΚ, που μπορούν να αντισταθούν, να βελτιώσουν την κατάσταση. Φυσικά, είναι καθαρό ότι αυτές οι δυνάμεις δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να εναντιωθούν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να τη φέρνουν σε δυσκολίες μπροστά στις εκλογές, μπροστά σε γενικότερες εξελίξεις. Εκδηλώνονται ταυτόχρονα και άλλες ενέργειες, κάτω από την πίεση, που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αρνητικές, αλλά που θα κρίνονται στην πράξη από τη συμμετοχή τους στην πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να ανατραπεί αυτή η αντιδραστική για την εργατική τάξη πολιτική. Διαφορετικά μπορεί να οδηγούν σε εγκλωβισμό εργαζομένων και όχι στη σύγκρουση με το δυνάμωμα των αγώνων. Είναι αυτή η κίνηση των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ με ορισμένες άλλες δυνάμεις. Κάτω από την πίεση των πραγμάτων υποχρεώνονται να δρουν με αυτόν τον τρόπο και έχουν μια σωστή γενικά στάση.

Υπάρχουν και δυσκολίες στην επίδραση και δρομολόγηση όλων αυτών των διεργασιών σε θετική κατεύθυνση. Υπάρχουν και άλλες δυσκολίες, όπως ο φόβος που προκαλούν αυτά τα μέτρα στους εργαζομένους. Για παράδειγμα, στην Ιονική Τράπεζα, τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών, μπροστά στο φόβο της ιδιωτικοποίησης, δίνουν πλειοψηφία στην ΠΑΣΚΕ. Υπάρχουν και φαινόμενα απογοητεύσεων από τα αποτελέσματα, από την κατάληξη ενδεχομένως των αγώνων. Δηλαδή είναι μια σύνθετη υπόθεση με τη συνύπαρξη δυνατοτήτων και δυσκολιών μαζί. Ενα άλλο στοιχείο είναι ότι οι εξελίξεις αυτές υποχρεώνουν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να κάνουν πιο σαφείς τις θέσεις τους. Τα περιθώρια συγκάλυψης της πολιτικής τους συναντούν δυσκολίες. Βεβαίως, δε θα παραιτηθούν, γι' αυτό χρειάζεται αποκάλυψη της τακτικής τους, ώστε να μην εγκλωβίζουν εργαζόμενους και να δημιουργούνται προϋποθέσεις αφαίρεσης δυνάμεων από την επιρροή τους.Η ΝΔ καταψηφίζει το νόμο αλλά επί της ουσίας συμφωνεί, αφού απαιτεί πιο γοργούς ρυθμούς επιβολής αυτής της πολιτικής, ενώ δε θεωρεί την κυβέρνηση ικανή να τα καταφέρει. Εδώ υπάρχουν περιθώρια να κάνουμε σημαντική δουλιά, για απεγκλωβισμό εργαζομένων από την επιρροή της. Το ίδιο και με το Συνασπισμό, που όχι μόνο δεν καταδικάζει τα μέτρα για την "Ολυμπιακή", δε στηρίζει τη θέση για ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο, αλλά παίρνει μια θέση ερμαφρόδιτη (μιλάει μόνο για δημόσιο έλεγχο και για όχι σωστές διαδικασίες), και στην ουσία ευνοεί την κυβερνητική πολιτική. Υπάρχουν όμως δυνάμεις στη βάση του, που διαφοροποιούνται από αυτήν τη θέση. Μπορεί να είναι προσωρινό φαινόμενο, μπορεί να είναι κάτω από την πίεση, μπορεί όμως να είναι και σε σωστή κατεύθυνση όταν διατυπώνουν τη θέση αυτή, ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο. Θα δυναμώσει επίσης ο αυταρχισμός και εδώ ανοίγεται ένα νέο σοβαρό μέτωπο και στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα και δε χρειάζεται κανένας εφησυχασμός και υποτίμηση.

Από τους μέχρι τώρα μεγάλους αγώνες στην αγροτιά, στην παιδεία, στους εργάτες, στην "Ολυμπιακή" αντλείται μια πλούσια πείρα. Το κύριο από αυτές τις εξελίξεις είναι ότι ωριμάζουν προϋποθέσεις για πιο αποτελεσματικές συγκρούσεις. Από αυτήν την άποψη πρέπει κάθε τέτοια κινητοποίηση να φτάνει, όσο γίνεται, ως το τέλος, που σημαίνει συγκέντρωση δυνάμεων σε τέτοιες κρίσιμες αναμετρήσεις, σωστός προσανατολισμός. Κάθε τέτοιος αγώνας πρέπει να έχει κυρίως αποτελέσματα σε μετατόπιση, σε συσπείρωση, σε κατάκτηση πολιτικής πείρας από τους εργαζόμενους, ώστε να μπορούν να εξασφαλίζουν μια συνέχεια. Ετσι θα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις που θα βοηθήσουν στη δουλιά του Μετώπου.

Συνοψίζοντας αυτά τα χαρακτηριστικά των εξελίξεων, πρέπει να περιμένουμε όξυνση της πολιτικής πάλης και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έρχεται στην επιφάνεια ο άξονας της αναμέτρησης, οι δυο δρόμοι ανάπτυξης. Η πάλη για τη διαμόρφωση των συσχετισμών θα οξυνθεί. Ο Κ. Σημίτης και όλοι οι στηρίζοντες αυτήν την πολιτική προπαγανδίζουν ότι δε γίνεται διαφορετικά, αυτές οι συνέπειες θα είναι υποχρεωτικές, αυτά τα μέτρα θίγουν ευρύτατα λαϊκά στρώματα, αλλά υπάρχει η προοπτική της ΟΝΕ και εκεί συγκεντρώνουν όλη την επιχειρηματολογία τους. Στη βάση αυτή πάνε να εγκλωβίσουν τον κόσμο, να ενισχύσουν αυταπάτες χρησιμοποιώντας ένα σωρό τέτοια στοιχεία. Από την άλλη η κατάσταση αυτή βοηθάει, διευκολύνει να πείθεται ο κόσμος ότι δεν είναι αυτή η προοπτική. Για να τα βγάλουμε πέρα χρειάζεται πάρα πολύ δουλιά. Πριν από όλα, αυξημένη πολιτική επαγρύπνηση και ετοιμότητα να πιάνουμε σωστά τα ζητήματα, να πιάνουμε την κύρια πολιτική πλευρά, που να βοηθάει στο σωστό προσανατολισμό, στη συγκέντρωση δυνάμεων, να δίνει δυναμισμό στην πάλη.

Το παράδειγμα της "Ολυμπιακής" αναδείχνει διάφορες πλευρές, που μπορούν να αποπροσανατολίζουν από το κύριο. Και σκάνδαλα υπάρχουν, και κακοδιαχείριση υπάρχει, και έλλειψη προγραμματισμού υπάρχει, και ελλείμματα κλπ. Αλλά δεν είναι αυτοί οι λόγοι που η κυβέρνηση παίρνει αυτά τα μέτρα. Το κύριο είναι η ιδιωτικοποίηση τώρα και η ανατροπή εργασιακών σχέσεων, στενά δεμένα μεταξύ τους. Αυτό δεν πρέπει να χαθεί από τα μάτια των εργαζομένων - και είναι εύκολο να χαθεί, όταν από όλες τις μεριές προπαγανδίζονται σαν το κύριο οι άλλες επιμέρους πλευρές.

Επομένως, εδώ πρέπει να συγκεντρωθούν όλες οι δυνάμεις και στις ΔΕΚΟ και στον ιδιωτικό τομέα και σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουμε και αυτές τις αντιθέσεις, τις διαφορές που καλλιεργούν ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, ώστε από τα πάνω να έχουμε καθαρό το μέτωπό μας και κάτω όσο γίνεται πλατιά αγωνιστική συσπείρωση στα 3 ζητήματα (ΔΕΚΟ 100% στο δημόσιο, εργασιακές σχέσεις - ασφαλιστικό, να μη συνεχιστεί ο "κοινωνικός διάλογος").

Σημαντικό ζήτημα επίσης είναι μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις να αγκαλιάζουμε κόσμο που έχει διαφορετικές αντιλήψεις και διαθέσεις για την παραπέρα πορεία. Να δουλεύουμε έτσι ώστε οι πιο πρωτοπόρες ριζοσπαστικές δυνάμεις, αυτές που διαφοροποιούνται ή που έχουν προϋποθέσεις να διαφοροποιηθούν, να συσπειρωθούν γύρω από τον ταξικό πόλο. Και εδώ χρειάζεται να παρεμβαίνουμε έγκαιρα, αποφασιστικά, υπολογίζοντας και τους άλλους παράγοντες που αναφέραμε παραπάνω. Σημαντικός εδώ είναι ο ρόλος της ΚΟΒ. Δεν μπορεί να συσπειρώνονται δυνάμεις, να διαφοροποιούνται στην πορεία, αν δε συμμετέχει και η ΚΟΒ σε αυτήν την υπόθεση.

Στα πλαίσια αυτά πρέπει να ανοίξουμε γερό μέτωπο πριν από όλα απέναντι στην πλειοψηφία των ηγεσιών της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, χωρίς να αντιμετωπίζουμε όλους όσοι ανήκουν στις άλλες δυνάμεις από πάνω μέχρι κάτω το ίδιο, όπως τις ηγεσίες. Σ' αυτό πρέπει να συγκεντρώσουμε αποφασιστικά την πολιτική μας. Δε διαφωνούμε με τη ΓΣΕΕ πάνω σε 2 - 3 ζητήματα αλλά στη συνολική της στάση. Η κυβέρνηση, τώρα που προωθεί το νέο νόμο που ξεθεμελιώνει τις εργασιακές σχέσεις, στηρίζεται στον "κοινωνικό διάλογο" και τα αποτελέσματά του, στο συμβόλαιο που υπέγραψαν με τη ΓΣΕΕ. Η "Ολυμπιακή" θα είχε άλλη εξέλιξη αν η ΓΣΕΕ είχε αγωνιστική στάση.

Το Κόμμα μπορεί και πρέπει να είναι πάντα έτοιμο να ανταποκριθεί σε αυτές τις νέες απαιτήσεις. Υπάρχει πρόοδος, έχουμε αποτελέσματα, αλλά δεν αρκεί. Υπάρχουν ακόμη δυνάμεις που δεν είναι στη δράση και όχι πάντα με δική τους ευθύνη. Υπάρχει ακόμα χαμηλός βαθμός αφομοίωσης της πολιτικής μας, όχι ετοιμότητα όλων των δυνάμεών μας να παρακολουθούν τις εξελίξεις. Φυσικά, μέσα από την πάλη θα δώσουμε λύσεις. Δεν υποτιμώνται οι δυσκολίες στην πρακτική δράση, οι δυσκολίες λόγω συνθηκών, ιδιαίτερα στα εργοστάσια. Πρέπει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση, που δεν είναι αξεπέραστη, όσο γίνεται πιο γρήγορα και σωστά.

Με την "Ολυμπιακή" και τα μέτρα ενάντια στις ΔΕΚΟ πολύ σωστά και έγκαιρα βάλαμε ως κεντρικό ζήτημα, ως γενική κατεύθυνση "ο λαός στο πόδι". Δεν έγινε όμως υπόθεση όλου του κομματικού δυναμικού. Οι Οργανώσεις, όλα τα καθοδηγητικά όργανα, οι ΚΟΒ, οι κομματικές ομάδες στα σωματεία, έπρεπε να επικεντρώσουν τη δράση τους σ' αυτό το μέτωπο πάλης. Εδώ πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο δουλιάς μας. Αν πραγματικά ο "Ριζοσπάστης", που είναι όργανο καθοδήγησης, αξιοποιείται από όλο το κομματικό δυναμικό, από τα στελέχη στη δράση, αν προσανατολίζουμε και επικεντρώνουμε τη δράση των οργάνων και των ΚΟΒ σ' ένα σημαντικό μέτωπο, που ανοίγει από τις ίδιες τις εξελίξεις, από την ίδια τη ζωή, άμεσα και χωρίς περιττές διαδικασίες, χωρίς, π.χ., να περιμένουμε την προγραμματισμένη συνεδρίαση της ΚΟΒ ή των οργάνων, θα μπορούμε να επιτυγχάνουμε τη συγκέντρωση της δράσης μας σ' αυτό το μέτωπο, γιατί αυτό απαιτείται και μπορούμε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα...