Είναι μόλις 26 χρόνων. Με έξυπνα μάτια και γρήγορες κινήσεις, που μαρτυρούν τη διάθεσή της να ζήσει. Με σωστή "δόση" τσαμπουκά και με όνειρα που δεν πρόλαβαν ακόμα να τσαλαπατηθούν στους βρώμικους δρόμους αυτής της πόλης. Δρόμους που, η 26χρονη Σοφία Νεστωρίδου,τους ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα, αφού απ' τα 19 της χρόνια ζει σ' αυτούς.

Γεννήθηκε το 1972, αλλά οι γονείς της την παράτησαν σ' ένα ίδρυμα. Μέχρι τα 19 της έζησε σε πολλές ανάδοχες οικογένειες, μα πουθενά δε βρέθηκε αυτό που ζητούσε. Τότε αποφάσισε να ζήσει μόνη της. Βρήκε ένα σπίτι με χαμηλό ενοίκιο και βγήκε στην αγορά εργασίας. Μέσα σ' ένα δίμηνο κατάλαβε πως είναι πολύ δύσκολο για ένα νέο άνθρωπο "που δεν έχει λεφτά, που δεν έχει πραγματικούς φίλους, που δεν έχει έναν άνθρωπο να στηριχτεί επάνω του, που δεν του δίνεται έστω μια ευκαιρία" να ορθοποδήσει. Μη έχοντας, λοιπόν, λεφτά και φίλους άφησε το σπίτι και έγινε κι αυτή "μια ακόμα ύπαρξη που ζει στους δρόμους".

Αυτά τα εφτά χρόνια που περιφέρεται από δω και από κει, έχουν αφήσει στη Σοφία πολλά τραύματα. Ταυτόχρονα όμως την έχουν κάνει "σκληρό καρύδι" - όπως λέει η ίδια - μια και κάτω από οποιεσδήποτε πλέον συνθήκες "εγώ θα επιβιώσω". Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να μιλήσει για τη ζωή της και τις εμπειρίες της, όπως δεν έχει κανένα πρόβλημα να δει τα δικά της λάθη, να κάνει αυστηρά την αυτοκριτική της. "Η επιβίωση έξω είναι πολύ δύσκολο πράγμα, πολύ περισσότερο για μια γυναίκα νέα. Κάθε μέρα πρέπει να σκεφτείς πού θα βρεις μια ζεστή γωνιά για να περάσεις το βράδυ σου, πού θα βρεις ένα πιάτο φαϊ να γεμίσεις το στομάχι σου. Πολλές φορές αναγκάστηκα να κάνω πράγματα έξω απ' αυτά που πιστεύω για να εξασφαλίσω στέγη και τροφή. Ασχετα αν πικραίνομαι, δεν μπορώ να πω πως έχω μετανιώσει, γιατί αλλιώς ίσως και να μην υπήρχα", λέει με ειλικρίνεια η Σοφία.

Ποιες είναι οι "ευκαιρίες" που σου δίνονται όμως, όταν ζεις στο δρόμο; "Μπορείς να πουλήσεις ναρκωτικά, μπορείς να κλέψεις, μπορείς ακόμα και να πουλάς αυτά που κλέβεις σε πάγκους, παράνομα, κι όλη μέρα να παίζεις κρυφτούλι με τους μπάτσους. Μπορείς ακόμα να βρεις και κανέναν, για λίγες μέρες, να στα ακουμπάει με ευνόητα όμως ανταλλάγματα", ομολογεί. Και τι είναι αυτό που φταίει, τι είναι αυτό που οδηγεί όλο και περισσότερους νέους στο δρόμο; "Καλώς ή κακώς κάποιοι απ' τη στιγμή που γεννιούνται έχουν εξασφαλισμένη την "ευκαιρία". Κάποιοι άλλοι με πολλές προσπάθειες την αποχτούν και μπράβο τους. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που ούτε την έχουν, ούτε μπορούν να την αποκτήσουν. Κι αν δεν έχεις μια σταθερή δουλιά, αν δεν είσαι υγιής σωματικά και ψυχικά, δυστυχώς στις μέρες μας δεν μπορείς να επιβιώσεις", απαντά η Σοφία.

Δίπλα της ένας απ' τους ελάχιστους φίλους της, ο Δημήτρης Ροδάκης - ένας απ' αυτούς που απ' την αρχή ξεκαθάρισε πως δε θέλει να μιλήσει - δεν άντεξε κι έδωσε τη δική του απάντηση: "Αυτό να γράψεις που σου λέω. Για όλα φταίει το σύστημα, που δε δίνει στους περισσότερους ανθρώπους ούτε μια ευκαιρία, ενώ σε κάποιους άλλους τις δίνει τη μία μετά την άλλη"...