Η ομιλία έγινε την Τρίτη που μας πέρασε και αφορούσε το θέμα των... ιδιωτικοποιήσεων. Ο εν λόγω παράγοντας είναι ειδικός σύμβουλος για τις αποκρατικοποιήσεις στη Γερμανία και μετακλήθηκε στην Αθήνα από το ΣΕΒ, προκειμένου να μεταφέρει - στη σχετική ημερίδα του ΙΟΒΕ - την πείρα από το σάρωμα των περιουσιακών στοιχείων της ΓΛΔ μετά το 1990. Το γεγονός ότι από το πρώτο δευτερόλεπτο της ομιλίας επιδίωξε να δώσει το ακριβές στίγμα της σκέψης του - της άποψης του πολυεθνικού κεφαλαίου, δηλαδή - συνδέοντας το υπό εξέταση θέμα των ιδιωτικοποιήσεων με τη λογική της "ιστορικής ακινησίας", που υποτίθεται πως υπήρχε λόγω της ύπαρξης της σοσιαλιστικής κοινότητας, είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Χαρακτηριστικό για τον απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο όλοι οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων, σχεδόν εκδικητικά, λένε στους λαούς "τώρα, ήρθε η σειρά μας". Το θέμα, για όλους τους, είναι απλό. Από τη στιγμή που ανατράπηκε το οικονομικοκοινωνικό σύστημα, όπου ο δημόσιος - κοινωνικός τύπος ιδιοκτησίας αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο, οι κανόνες του παιχνιδιού που ίσχυαν μέχρι τότε, αλλάζουν. Ουδείς πλέον δικαιούται να αναπτύσσει προβληματισμούς βάσει των οποίων είναι δυνατόν στην "απελευθερωμένη" τώρα κοινωνία του κεφαλαίου να αμφισβητείται ο μονόδρομος των ιδιωτικοποιήσεων. Πολύ περισσότερο είναι ανεπίτρεπτο, πολιτικά και ιδεολογικά, να διατυπώνονται ενστάσεις και - ακόμα χειρότερα - να υπάρχει αντίδραση και αντίσταση στην πορεία αυτή. Η ένταση της ιδεολογικοπολιτικής τρομοκρατίας των λαών και η προσπάθεια θεμελίωσης της κοινωνικοπολιτικής ομοιομορφίας στα πλαίσια των ιδεολογημάτων και των σκοπιμοτήτων της άρχουσας τάξης είναι δεδομένη. Εμείς, με αφορμή την ημερίδα "Η απομυθοποίηση της αποκρατικοποίησης", απλά τα καταγράφουμε και ο καθένας μπορεί επ' αυτών να βγάλει τα συμπεράσματά του. Συμπεράσματα πάντως που σε κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατόν να κινούνται έξω από την ανάλυση του ρόλου που κάθε φορά παίζουν οι γενικότεροι συσχετισμοί δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και των συνεχών ανανεούμενων επιδιώξεων του κεφαλαίου για την προσαρμογή των συσχετισμών αυτών στα μέτρα του. Επιδιώξεις και σχέδια στο επίκεντρο των οποίων ήταν ανέκαθεν η με κάθε τρόπο υπονόμευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, προκειμένου το μονοπωλιακό κεφάλαιο και η διεθνής ολιγαρχία να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις διαδικασίες αναπαραγωγής τους, μέσα από το βίαιο ξαναμοίρασμα των αγορών του κόσμου.

• 6.500 εταιρίες και
• 8.000 τμήματα ή στοιχεία του ενεργητικού επιχειρήσεων πουλήθηκαν σε ιδιώτες επενδυτές.
• 4.300 εταιρίες και τμήματα εταιριών επαναϊδιωτικοποιήθηκαν και επιστράφηκαν στους προηγούμενους ιδιοκτήτες τους.
• 25.000 επονομαζόμενες μικρές επιχειρήσεις, όπως μαγαζιά σε δρόμους, φαρμακεία, εστιατόρια, κινηματογράφοι, βιβλιοπωλεία και άλλα, ιδιωτικοποιήθηκαν γρήγορα και με τρόπο σχετικά άτυπο.
• 45.000 ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που είχαν περιέλθει στο κράτος δόθηκαν ξανά σε ιδιώτες.
• 3.700 επιχειρήσεις έκλεισαν επηρεάζοντας άμεσα 400.000 εργάτες.
• "Πολύ συχνά αυτές οι επιχειρήσεις έγιναν θυγατρικές ξένων εταιριών και υπάρχουν πλέον πολύ λίγες εταιρίες που έχουν την έδρα τους στην Ανατολική Γερμανία".

Κ.