Οι επιπτώσεις από την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων στις τράπεζες θα είναι σημαντικές, τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για την εθνική οικονομία. Αυτό τονίζει ο Αντώνης Αντύπας, μέλος του ΓΣ της ΟΤΟΕ και στέλεχος της ΕΣΑΚ.

- Τελευταία βλέπουμε την κυβέρνηση να προχωρά, πιο επιθετικά, στις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Πώς το σχολιάζετε;

- Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την υποστήριξη σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό των κομμάτων που ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και υποστηρίζουν το δήθεν μονόδρομο της ΟΝΕ, ξεδιπλώνει μια μεγάλη επίθεση στους εργαζόμενους και στο συνδικαλιστικό κίνημά τους.

Μετά την ένταξη της δραχμής στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών και τη Σύνοδο της ΕΕ για το ΕΥΡΩ, προχωρά με πιο αποφασιστικά βήματα.

Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται με το ξεπούλημα Δημοσίων Οργανισμών, ΔΕΚΟ και κρατικών τραπεζών. Επιχειρήσεις που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, βγαίνουν στο σφυρί, δίνονται βορά στον ιδιωτικό (ντόπιο και ξένο) κεφάλαιο για να μεγαλώσει τα κέρδη του.

Η αντιλαϊκή πολιτική συνδέεται και με την προσπάθεια για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών αφαιρούνται. Η κυβέρνηση επιχειρεί να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε απασχολήσιμους, να επιβάλει και στις ΔΕΚΟ - Τράπεζες τον εργασιακό Μεσαίωνα. Το οκτάωρο ανατρέπεται, η μόνιμη απασχόληση αντικαθίσταται από τη μερική, οι ατομικές αμοιβές παίρνουν τη θέση των αμοιβών που καθορίζονται από τις κλαδικές συμβάσεις. Με τα ΤΣΑ, κυβέρνηση και βιομήχανοι σκοπεύουν στην πλήρη ανατροπή της ΕΣΣΕ, των κλαδικών ΣΣΕ και τη θέση τους να πάρουν οι ατομικές συμβάσεις.

Μαζί με τα παραπάνω, στο άμεσο διάστημα θα επιχειρηθεί, με το λεγόμενο μικρό πακέτο για το ασφαλιστικό, το παραπέρα χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης.

Η κυβέρνηση, όχι μόνο διατηρεί το αντιασφαλιστικό οπλοστάσιο της ΝΔ, αλλά με τις ρυθμίσεις που θα προωθήσει, ανατρέπει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης ανοίγοντας έτσι το δρόμο στην ιδιωτική.

Οι παραπάνω ρυθμίσεις έχουν στόχο όχι μόνο να μην πληρώσουν αυτοί που διασπάθισαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων ύψους τρισεκατομμυρίων, εδώ και 40 χρόνια, αλλά να μειωθεί παραπέρα η συμμετοχή τους στο κόστος της κοινωνικής ασφάλισης (μείωση μη μισθολογικού κόστους).

- Στο χώρο των τραπεζών τι επιχειρεί η κυβέρνηση;

- Η απελευθέρωση του πιστωτικού συστήματος, με την πλήρη απάλειψη των περιορισμών στην ελεύθερη εγκατάσταση, διακίνηση και εξαγωγή κεφαλαίων και συναλλάγματος, αλλά και η λήψη σειράς μέτρων για την κατάργηση των ελέγχων στην ασύδοτη δράση ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, έστρωσαν το έδαφος για τη σημερινή κατάσταση στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η κυβέρνηση ξεπούλησε με συνοπτικές διαδικασίες την Τράπεζα Μακεδονίας - Θράκης, ενώ ήδη έχει εξαγγείλει το ξεπούλημα της Τράπεζας Κρήτης, και των Κεντρικής Ελλάδος και ΙΟΝΙΚΗΣ, προχώρησε στη συγχώνευση Εθνικής - Κτηματικής δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στους εργαζόμενους της τελευταίας.

Είναι για μας καθαρό ότι και οι Εμπορική, Εθνική, Αγροτική είναι υποψήφιες για πώληση.

Ο στόχος της κυβέρνησης είναι η αναδιανομή της "τραπεζικής αγοράς" σε όφελος των ντόπιων και ξένων συμφερόντων.

- Τι επιπτώσεις θα έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις στην οικονομία, στο λαό, στους εργαζόμενους

- Οι επιπτώσεις απ' αυτή την πολιτική θα είναι μεγάλες στην οικονομία, γιατί χάνεται ένα εργαλείο παρέμβασης στην άσκηση πιστωτικής, δημοσιονομικής, συναλλαγματικής πολιτικής, που στα χέρια μιας κυβέρνησης που θα εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να παίξει ένα σοβαρό ρόλο προς όφελος του λαού. Οι κρατικές τράπεζες στα χέρια μιας πραγματικά λαϊκής κυβέρνησης, θα μπορούσαν με κλαδικές πολιτικές να κατευθύνουν επενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, σε περιοχές που πλήττονται από την ανεργία.

Με διαφοροποιημένα επιτόκια θα μπορούν να παρεμβαίνουν σε τομείς που η χώρα μας έχει συγκριτικά αποτελέσματα.

Μ' αυτή την έννοια, εμείς λέμε ότι πρέπει να ενδιαφέρει τον κάθε επαγγελματία, βιοτέχνη, αγρότη σε ποια χέρια θα είναι οι τράπεζες.

Ακόμα, με την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, το ιδιωτικό κεφάλαιο θα διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους πάνω από 70 τρισεκατομμύρια (20 τρισ. καταθέσεις + 10 τρισ. αμοιβαία κεφάλαια + 40 τρισ. που είναι το δημόσιο χρέος που το διαχειρίζονται οι κρατικές τράπεζες), αποκτώντας έτσι τρομακτική πολιτική και οικονομική δύναμη.

Οι επιπτώσεις στο λαό, επίσης, θα φανούν γιατί το ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο, έχοντας μοναδικό σκοπό το κέρδος, θα κάνει όλο και πιο ακριβές τις τραπεζικές υπηρεσίες, θα γίνεται όλο και πιο απρόσιτο στα λαϊκά στρώματα μιας κι αυτά τα βλέπει μόνο σαν αιμοδότες (με τις καταθέσεις τους) πληρώνοντας χαμηλά επιτόκια καταθέσεων.

Οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους θα είναι οδυνηρές. Το ιδιωτικό κεφάλαιο δε θέλει τράπεζες με εργαζόμενους με δικαιώματα - αξιοπρέπεια και κατακτήσεις. Θέλει απασχολήσιμους με "ευέλικτα δικαιώματα" όπου νόμος είναι το διευθυντικό δικαίωμα.

Θα υπάρχουν χιλιάδες απολύσεις, χτύπημα των κλαδικών συμβάσεων, χτύπημα και διάλυση κάθε συλλογικής έκφρασης των εργαζομένων.

- Πώς αξιολογείται η στάση της ΟΤΟΕ μπροστά σ' αυτή την κατάσταση;

- Για τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα των τραπεζών, για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν απεργοί σε πολλές τράπεζες, για την άρνηση των εργαζομένων ν' ακολουθήσουν αυτή την ΟΤΟΕ, υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στη σημερινή της ηγεσία, που τη συγκροτούν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αγ. Συνεργασία" (ΣΥΝ) - "Συσπείρωση".

Γιατί όλοι μαζί επέβαλαν κλίμα συναίνεσης, υποταγής και εργασιακής ειρήνης στις τράπεζες.

Γιατί όλοι μαζί πανηγύριζαν για τη μεγάλη προσέλευση υπουργών της κυβέρνησης στις ημερίδες και δεξιώσεις που διοργάνωναν.

Γιατί όλοι μαζί είπαν ναι στην πώληση των Τραπεζών Κρήτης και Κεντρικής Ελλάδας, αρκεί να γίνουν με... διαφάνεια.

Γιατί όλοι μαζί δε θέλησαν να γίνει υπόθεση του κλάδου η ιδιωτικοποίηση της Μακεδονίας - Θράκης.

Γιατί όλοι μαζί προπαγάνδιζαν την ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των τραπεζών, την αναγκαιότητα της μείωσης του λειτουργικού κόστους.

Κρύβοντας από τους συναδέλφους ότι τα παραπάνω πάνε πακέτο με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις κρατικές τράπεζες.

Τέλος, όλοι μαζί πήραν μέρος σε επιτροπές του διαβόητου κοινωνικού διαλόγου, όπως: ασφαλιστικό και "παρατηρητήριο" απασχόλησης.

Ας μην ψάχνουν σήμερα τις αιτίες για τη χαμηλή συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις, οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης.

Ποια κατά τη γνώμη της ΕΣΑΚ η διέξοδος;

- Απέναντι σ' αυτή τη γενικευμένη επίθεση κεφαλαίου - κυβέρνησης - ΕΕ, οι εργαζόμενοι, το συνδικαλιστικό κίνημα, έχουν χρέος να αντιδράσουν και να αντισταθούν.

Απέναντι σ' αυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα ένας δρόμος μένει και είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ: ΟΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - Η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.

Ο συντονισμός σ' επίπεδο κλάδου, ΔΕΚΟ και πανεργατικός μπορεί να βάλει φραγμό και να ανατρέψει τα σχέδιά τους. Οι εργαζόμενοι της ΙΟΝΙΚΗΣ δίνουν έναν αγώνα που τον χαρακτηρίζουμε ηρωικό.

Για να έχει όμως και σίγουρο αποτέλεσμα είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους. Να πάρουν πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενός μετώπου απέναντι σ' αυτή την κυβερνητική πολιτική.

Η καθημερινή τους συμμετοχή σ' όλες τις μορφές κινητοποιήσεων (περιφρούρηση, συγκεντρώσεις, πορείες) πρέπει να στοχεύει τον πυρήνα αυτής της αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής.

Η παράταξή μας στο ΓΣ της ΟΤΟΕ πρότεινε παντραπεζικές απεργιακές κινητοποιήσεις απέναντι στην κυβερνητική επίθεση σ' όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους.

Θ. Κ.