Στις 30 και 31 του Μάη πραγματοποιήθηκε το 31ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, σε μια περίοδο που τα προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου έχουν εισέλθει στην πιο κρίσιμη φάση τους, σε μια περίοδο που εκδηλώνονται με μεγαλύτερη ένταση οι συνέπειες μιας πολιτικής σταθερά προσανατολισμένης στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου, μονοπωλιακού κεφαλαίου και στον κλάδο του εμπορίου.

Η "παρθένα" αγορά της Ελλάδας και η σκανδαλώδης γενναιοδωρία και υποτέλεια των κυβερνήσεων απέναντί τους αποτέλεσαν πόλο έλξης για τα μεγαθήρια του κλάδου, που πολύ γρήγορα καρπώθηκαν ένα τεράστιο μερίδιο της αγοράς, χτυπώντας αλύπητα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η στάση της κυβέρνησης δεδομένη, όπως δυστυχώς για τους εργαζόμενους δεδομένη - και όχι στην κατεύθυνση υπεράσπισης των συμφερόντων τους - είναι και η στάση της πλειοψηφίας στην κλαδική Ομοσπονδία. Οι καταγγελίες τους απευθύνονται σε "ώτα μη ακουόντων". Οι όποιες παρεμβάσεις της πλειοψηφίας τα χρόνια πριν το Συνέδριο ήταν στα πλαίσια του "διαλόγου" για να μην διασαλευτεί η "εργασιακή ειρήνη".

Είναι χαρακτηριστικό ότι η εν λόγω πλειοψηφία στον απολογισμό δράσης που έκανε στο Συνέδριο, ισχυρίστηκε ότι "στρατηγικός στόχος του συνδικαλιστικού κινήματος είναι η πλήρη απασχόληση", όταν και η ίδια έχει ξεκάθαρα ταχθεί υπέρ της μερικής απασχόλησης. Ισχυρίστηκε επίσης ότι "η Ομοσπονδία δεν αρνήθηκε τη βοήθειά της σε οποιοδήποτε αγώνα εργαζομένων", αλλά ήταν ο πρόεδρός της αυτός που όχι μόνο δε βοήθησε τον αγώνα των εργαζομένων του ΜΙΝΙΟΝ, αλλά έσυρε μέχρι τα δικαστήρια τους πρωτεργάτες του!

Να σημειωθεί ότι στο Συνέδριο η πλειοψηφία προσπάθησε και να ιδιοποιηθεί τις κινητοποιήσεις για το ωράριο, από τις οποίες όχι μόνο απουσίαζε, αλλά υπονόμευσε κιόλας συνυπογράφοντας την κατάπτυστη "ιστορική συμφωνία", την οποία παρουσιάζει στον απολογισμό δράσης και ως κατάκτησή της που καταργεί το απελευθερωμένο ωράριο! Ξεχνάει άραγε ότι η συμφωνία υπογράφτηκε για να βάλει "φρένο" στις κινητοποιήσεις των εμποροϋπαλλήλων και ότι απέχει κατά πολύ από τα αιτήματα που έθεταν και θέτουν για το ωράριο και τις εργασιακές σχέσεις;