Κουρσεύουν τις θάλασσες | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κουρσεύουν τις θάλασσες

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Κατέβηκε ο γέροντας νησιώτης στο γιαλό. Ξυπόλυτος με σκαμμένο το δέρμα από την αλμύρα και τον ήλιο. Με μια φαρδιά πουκαμίσα κι ένα κοντοβράκι. Με το δίχτυ, καλά σενιαρισμένο στον αριστερό του ώμο. Αντήλιο η παλάμη και η ματιά γερακίσια, να ψάχνει στα ρηχά για κανένα "πέρασμα". Σε μια στιγμή έμεινε ακίνητη η σκιά του. Στύλωσε τα πόδια στη μαργαριταρένια άμμο, έγειρε λίγο στο πλάι και σφεντόνισε τον πεζόβολο. Ο γερο - ψαράς, το αρχέγονο δίχτυ, η θάλασσα, η απαράμιλλη κίνηση δεξιοτεχνίας. Ιριδίζουσες σταγόνες αλισάχνης, που ξεσήκωσε το κυκλικό δίχτυ, κλείνοντας το θαλασσινό αλωνάκι.

- Καπετάν Καλλικράτη, θα φάμε καλά σήμερα τον πείραξε η συντροφιά των νέων που παρακολουθούσε την... ιεροτελεστία.

- Μαζί με το χθεσινό χταπόδι και τη σημερινή μαρίδα, ο μεζές δικός μου, το τσίπουρο δικό σας, αντιγύρισε καλοκάγαθα.

Λίγο αργότερα, εκεί στο στέκι των ψαράδων με τα κρεμασμένα "μελίχλωρα" χταπόδια, ο νησιώτης με το όνομα του αρχαίου ναυάρχου, ξέσπασε, σ' ένα μάθημα οικολογίας:

- Εμείς, τα παλιά χρόνια, ψαρεύαμε με ρέγουλα. Γνωρίζαμε τις εποχές, πότε γεννούσαν τα ψάρια, πότε ήταν "άδεια", πότε έβγαινε ο γόνος.

- Ηταν τότε, δηλαδή, που ρίχνατε και το δυναμίτη, τον πείραξε το ζιζάνιο της παρέας των νέων.

- Ναι, ρίχναμε και το "τορπίλι". Και χάναμε μάτια, χέρια και ζωές. Οι πολλοί, όμως, αγαπούσαμε τη θάλασσα και το βιος της, που ήταν και δικό μας. Το θαλασσινό "λιβάδι" θέλει αγάπη, προσοχή και μέτρο. Τώρα οι καινούριοι, κουρσεύουν τη θάλασσα, τη σκοτώνουν. Ανασκαλεύουν και "οργώνουν" από την επιφάνεια ως τους βυθούς με τα αφρόδιχτα και με διαβολικά εργαλεία που δεν αφήνουν τίποτα ν' αβγατίσει.

Φτωχαίνει η θάλασσα, φτωχαίνουν οι άνθρωποι και σε λίγο θα τρώμε πλαστικά ψάρια και θα λέμε "φάτε μάτια ψάρια... ".

- Και ακούστε με: Για να μάθετε να ρίχνετε τον πεζόβολο, μια ζωή σπουδές δε σας φτάνει. Είπε και καμάκωσε το "λόλο" του χταποδιού που είχε μείνει ανέγγιχτος από τους νεότερους, τους αμέτοχους στα μυστικά της ψαροσύνης και της θάλασσας.

- Ακου οι άσχετοι, έκλεισε την κουβέντα. Τηγάνισαν την "ψίχα" της πίνας, χωρίς να βγάλουν το "κάρβουνό" της.