Ηχηρό χαστούκι για την κυβέρνηση Σημίτη, αποτέλεσαν οι χτεσινές εξελίξεις γύρω από την ιδιωτικοποίηση της Ιονικής Τράπεζας, καθώς ο πολυθρύλητος διαγωνισμός, αναμένεται να κηρυχτεί σήμερα άγονος. Ενώ, για μακρύ χρονικό διάστημα, κυβέρνηση και φιλοκυβερνητικός Τύπος συντηρούσαν ένα κλίμα ευφορίας σχετικά με την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της Ιονικής (αποκαλούσαν το όλο εγχείρημα σημαία του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων), οι... εκπλήξεις του διαγωνισμού, και όσων συμμετείχαν σ' αυτόν, αποκαλύπτουν το μέγεθος των προβλημάτων που γεννά η πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Ετσι, ενώ τα σενάρια για τους επίδοξους διεκδικητές (Κωστόπουλος της Πίστεως και Λάτσης - Τράπεζα Εργασίας) καθώς και το λεγόμενο "εύλογο" ύψος του τιμήματος της Ιονικής, διαδέχονταν το ένα το άλλο, χτες το όλο σκηνικό κατέρρευσε πλήρως μαζί με την ευφορία της κυβέρνησης.

Η Τράπεζα Πίστεως, ο ένας από τους δύο μονομάχους δεν προσήλθε καν να υποβάλει προσφορά. Σε μια λακωνική ανακοίνωση που εξέδωσε, αναφέρει ότι τη συμφέρει καλύτερα να συνεχίσει το δικό της πρόγραμμα επέκτασης της τράπεζας, παρά να εξαγοράσει το 51% των μετοχών της Ιονικής... "στη διαφαινόμενη ως ελάχιστη αποδεκτή τιμή".

Ο έτερος μονομάχος, ο Ομιλος Λάτση, μέσω της Τράπεζας του EFG EuroBank και της ελεγχόμενης πλέον από αυτόν Τράπεζας Εργασίας, υπέβαλε προσφορά - έκπληξη για πολλούς, μόλις 135,7 δισ. δραχμές, τη στιγμή που η "αγορά" προεξοφλούσε προσφορά τουλάχιστον 200 δισ. δραχμές, ενώ χτες μια εφημερίδα έκανε λόγο για προσφορά 300 δισ. δραχμών. Με αυτή την προσφορά, ο Ομιλος Λάτση ήρθε τρίτος, ανάμεσα στους τρεις που υπέβαλαν πρόταση, με τιμή που είναι εμφανώς μικρότερη από τη χρηματιστηριακή τιμή.

Στην πρώτη και δεύτερη θέση φιγουράρουν δύο προσφορές που ήρθαν από το πουθενά. Πρόκειται για δύο "προσφορές" που... διαβιβάστηκαν στην Εμπορική Τράπεζα από έναν Αθηναίο λογιστή με το όνομα Μιχαλακάκος και από το δικηγορικό γραφείο του Π. Δημαρά. Και οι δύο δεν ήταν σε θέση να δώσουν την οποιαδήποτε πληροφορία για τον φορέα που συνέταξε τις "προσφορές".

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Εμπορικής Τράπεζας η μία προσφορά προέρχεται τον... αξιότιμο κ. Jan Morton Heger (λέγεται ότι πρόκειται για Αμερικανό δικηγόρο) ο οποίος πρόσφερε 1.125 εκατ. δολάρια (περίπου 337,5 δισ. δραχμές). Η δεύτερη προσφορά αφορούσε μια εταιρία (εταιρία - φάντασμα σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες) με την επωνυμία Exchange Finance Overseas(Holding) Ltd, η οποία πρόσφερε 1 δισ. δολάρια περίπου 300 δισ. δρχ.).

Με το άνοιγμα των "προσφορών", και μετά την πρώτη έκπληξη της απουσίας του Γ. Κωστόπουλου από το διαγωνισμό και την προσφορά - αποχώρησης του Ομίλου Λάτση, τους κυβερνητικούς παράγοντες άρχισαν να τους ζώνουν τα ...φίδια, αφού οι δύο άλλες προσφορές κινούνταν πέραν των όρων και των προϋποθέσεων του διαγωνισμού. Σύμφωνα, μάλιστα, με ορισμένες πληροφορίες εκτός του ότι σε κάποιον από τους δύο φακέλους περιλαμβάνεται εγγυητική επιστολή αμφίβολης φερεγγυότητας τράπεζας των Φιλιππίνων, οι ενδιαφερόμενοι πρότειναν, σε αντίθεση με τους όρους του διαγωνισμού, την εξόφληση του τιμήματος με δόσεις, ενώ ο ένας εξ αυτών προσδιορίζει και την τιμή του δολαρίου στα επίπεδα που είχαν διαμορφωθεί τον Μάρτη μετά την υποτίμηση. Από αυτή την άποψη από χτες κιόλας η κυβέρνηση έπρεπε να ανακοινώσει το άγονο του διαγωνισμού, αφού η μία προσφορά ήταν πολύ χαμηλή κι οι δύο άλλες μη συμβατές, αλλά σε τηλεφωνική επικοινωνία του Γ. Παπαντωνίου με τον πρωθυπουργό αποφασίστηκε η λύση της προετοιμασίας της αγοράς, με τις σχετικές δηλώσεις που έγιναν...

Πάντως, η Εμπορική Τράπεζα εξέταζε μέχρι αργά χτες το τι μπορεί να αντιπροσωπεύουν οι δύο ξένες προσφορές, ενώ πολλοί κάνουν λόγο για κεφάλαια που προορίζονταν να... ξεπλυθούν μέσα από την εξαγορά μιας τράπεζας. Οπως και να αποδειχτούν πάντως οι λεπτομέρειες των γεγονότων - γιατί όλα αυτά στο φόντο του ξεπουλήματος της ίδιας της Ιονικής αποτελούν δευτερεύοντα ζητήματα - αποδεικνύεται ότι η εμμονή στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όχι μόνο αποτελεί χώρο πλουτισμού για την άρχουσα τάξη, αλλά μετατρέπει την Ελλάδα για τα διεθνή χρηματιστηρικά - κερδοσκοπικά κέντρα, ουσιαστικά σε χώρα - μπανανία, που μπορεί κάποιος να τοποθετεί κεφάλαια, να αποκομίζει κέρδη και να φεύγει χωρίς να αφήσει το ίχνος της σκόνης πίσω του.

Στην εκδοχή ότι το παιχνίδι ήταν στημένο από εκείνους που εποφθαλμιούν την Ιονική και εξακολουθούν να έχουν στους στόχους τους την απόκτησή της έναντιευτελούς τιμήματος, συγκλίνουν οι εκτιμήσεις πολλών παρατηρητών που αναλύουν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, σε ό,τι αφορά τις ελληνικές συμμετοχές. Παραβλέποντας βέβαια το κύριο, σύμφωνα με το οποίο η ιδιωτικοποίηση αυτής καθεαυτής της Τράπεζας είναι το σκάνδαλο της υπόθεσης ανεξάρτητα του τιμήματος που τελικά θα δοθεί, σημειώνουν πως τόσο η Τράπεζα Πίστεως, όσο και ο όμιλος Λάτση "ούτε στιγμή δεν έβγαλαν από τα σχέδιά τους την εξαγορά της Ιονικής, αλλά δε συζητάνε για τιμές που κινούνται γύρω από τα 200 δισ. δρχ.".

Οι διαφαινόμενες όμως πτωτικές τάσεις στα διεθνή χρηματιστήρια και η σχετική επίδραση που θα έχουν στην οδό Σοφοκλέους, συνεχίζουν, σε συνδυασμό με τον χτεσινό διαγωνισμό - φιάσκο, είναι δυνατόν να πιέσουν την τιμή της μετοχής της Ιονικής στα επίπεδα ακόμα και του περασμένου Απρίλη, όταν είχε περίπου 10.000 δραχμές. Μια τέτοια τιμή, λένε με έμφαση, είναι περίπου όσα προσέφερε χτες ο όμιλος Λάτση, ο οποίος σε ένα νέο διαγωνισμό είναι πολύ πιθανό να κάνει καλύτερη "προσφορά", με αποτέλεσμα και να βάλει στο χέρι την αρχαιότερη τράπεζα της χώρας και να προβληθεί ως... ευεργέτης και γαλαντόμος, όπως έγινε με την περίπτωση της Τράπεζας Κρήτης.

Τα ερωτήματα, βέβαια, που εγείρονται μετά το αποτυχημένο εγχείρημα της κυβέρνησης, παραμένουν αναπάντητα, μια και οι χτεσινές εξελίξεις αποτέλεσαν πλήρη έκπληξη για όλους τους αρμόδιους και εμπλεκόμενους με το ξεπούλημα της Τράπεζας. Τα ερωτήματα πληθαίνουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ομιλος Λάτση, που εξαιτίας του χαμηλού τιμήματος που προσέφερε τελικά ο διαγωνισμός θα κηρυχτεί άγονος, ήταν εκείνος που με τις κινήσεις των τελευταίων μηνών και με τις ακριβές αγορές που έκανε (93 δισ. δρχ. για την Τράπεζα Κρήτης και 165 δισ. δρχ. για το 18% της Τράπεζας Εργασίας) "ανέβασε" την τιμή της Ιονικής Τράπεζας. Σημειώνεται ότι ενώ οι κυβερνώντες αρχικά φαίνονταν διατεθειμένοι να πουλήσουν το 51% της Ιονικής με ποσά γύρω στα 140 - 150 δισ. δρχ. η "νέα κατάσταση" που διαμόρφωσε η αποφασιστικότητα της ΓΙΟΥΡΟΜΠΑΝΚ να αυξήσει την παρουσία της στην ελληνική αγορά, είχε σαν αποτέλεσμα να λανσάρονται σαν "εύλογο τίμημα" τα 200 - 220 δισ. δραχμές.