Μετά τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου τη βδομάδα που πέρασε, έγινε πλέον απόλυτα σαφές πως Αθήνα και Λευκωσία αναζητούν απεγνωσμένα διέξοδο από το"πρόβλημα" των πυραύλων.

Η "γραμμή" που είχε, πριν τη σύσκεψη, φτάσει στον "Τύπο", είναι πως η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους για την "αποπυραυλοποίηση" του Κυπριακού. Με άλλα λόγια η ελληνική κυβέρνηση προετοίμαζε το έδαφος για την αλλαγή πλεύσης, για την εγκατάλειψη της ιδέας της εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων. Η γραμμή αυτή, όσο κι αν ακόμη δεν είναι ευδιάκριτη, αποτελεί, μετά τη σύσκεψη της περασμένης Πέμπτης, τη νέα γραμμή πλεύσης.

Αν και οι ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία συμπίπτουν απόλυτα με τη νέα γραμμή πλεύσης, οι δυσκολίες για να δρομολογηθούν οι εξελίξεις προς την κατεύθυνση της "αποπυραυλοποίησης" είναι ακόμη ανυπέρβλητες. Κατά κύριο λόγο η καχυποψία ρίχνει τη σκιά της σε Αθήνα και Λευκωσία για τον τρόπο που θα επιμεριστεί, τελικά, το πολιτικό κόστος της "επ' αόριστον" αναβολής της παραγγελίας των πυραύλων. Από κει και πέρα, υπάρχει η τουρκική στάση η οποία δε θα αφήσει εύκολα την ευκαιρία να ταπεινώσει διπλωματικά την ελληνική πλευρά απαιτώντας μια, άνευ όρων και προϋποθέσεων, υποχώρηση της Λευκωσίας από το δικαίωμά της να εξοπλιστεί. Η δύσκολη θέση της ελληνικής πλευράς ασφαλώς δε θα μείνει ανεκμετάλλευτη από τον αμερικανικό παράγοντα ο οποίος "μεσολαβώντας" προωθεί πρώτα απ' όλα τα στρατηγικά του συμφέροντα που, προφανώς, δε συμπίπτουν με τα ελληνικά.

Το δυσμενές πλαίσιο ολοκληρώνεται αν προσθέσει κανείς την κάθετη - και λογική - άρνηση της Ουάσιγκτον να δεχτεί συνέταιρο στον έλεγχο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, κάτι που θα συμβεί αν εγκατασταθούν οι ρωσικοί πύραυλοι στην Κύπρο.

Ολα αυτά, όπως επίσης και η αναμενόμενη "πατριωτική πλειοδοσία" στο εσωτερικό, συνεκτιμήθηκαν και τελικά διαμόρφωσαν τις αποφάσεις της περασμένης Πέμπτης, οι οποίες ασφαλώς δε διατυπώθηκαν στο Κοινό Ανακοινωθέν.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις υπάρχουσες πληροφορίες, Αθήνα και Λευκωσία αποφάσισαν να "αγοράσουν" όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο προκειμένου να τον αξιοποιήσουν για να "ξεχαστεί" το θέμα των "S-300". Για να γίνει αυτό, όπως υποστηρίζουν διπλωματικές πηγές, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου με συντονισμένες κινήσεις σκοπεύουν, μέχρι και την επικείμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, να "προκαλέσουν" μια νέα ανάμειξη του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού από την οποία θα προκύψει μια νέα πρωτοβουλία για το Κυπριακό.

Η εμφάνιση μιας "νέας πρωτοβουλίας" του ΓΓ του ΟΗΕ, θεωρείται από Αθήνα και Λευκωσία ως ικανοποιητικό πρόσχημα για μια "επ' αόριστον" αναβολή της εκτέλεσης της παραγγελίας για τους πυραύλους.

Αυτό το "σενάριο απεμπλοκής" η ελληνική πλευρά θα προσπαθήσει να το κάνει όσο το δυνατό ελκυστικότερο υπογραμμίζοντας την ετοιμότητά της για έναρξη διαλόγου για αποστρατιωτικοποίηση ή τουλάχιστον για τη δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην Κύπρο, εγγυημένη από τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ ή ακόμη και από τον ΟΗΕ.

Κρίσιμο σημείο για την υλοποίηση αυτού του σεναρίου θεωρείται η στάση των ΗΠΑ. Ολοι γνωρίζουν ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ δεν πρόκειται να αναλάβει καμία πρωτοβουλία αν δεν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της Ουάσιγκτον.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας η Ουάσιγκτον θα προσφέρει αυτή τη διέξοδο, στηρίζοντας την πρωτοβουλία του ΓΓ, προκειμένου να "κλείσει" το θέμα της εγκατάστασης των πυραύλων και να απαλλαγεί απ' τον όποιον κίνδυνο να παγιωθούν, με τους "S-300", ρωσικά συμφέροντα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Αυτά λοιπόν, είναι τα σχέδια, ή μάλλον οι ευσεβείς πόθοι των κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο. Το "χαρτί" των πυραύλων εμφανίστηκε στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, βοηθώντας ασφαλώς στην επανεκλογή του Γλ. Κληρίδη. Οταν όμως ήρθε η ώρα να "λειτουργήσει" διπλωματικά, για να εξασφαλιστούν ευνοϊκότεροι όροι για την αντιμετώπιση του Κυπριακού, όπως υποτίθεται ήταν ο στόχος της παραγγελίας των πυραύλων, τότε αποκαλύφθηκε πως οι κυβερνήσεις των δύο χωρών δεν είχαν κανένα σχέδιο, καμία εναλλακτική λύση, ούτε καν διέξοδο διαφυγής από ένα πολύ μεγάλο, όπως εξελίχτηκε, πρόβλημα.

Οι ευσεβείς πόθοι λοιπόν αποσαφηνίστηκαν. Εκείνο που μένει ακόμα να δούμε είναι πόσο πιο μακριά από μια δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος, σύμφωνη με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, πρόκειται να οδηγήσει η λύση του "αγκαθιού" που λέγεται "S-300", όποια και αν είναι αυτή.

Δ. Μ.