Τα τεράστια - απροσδιόριστα στην πραγματικότητα, ελέω "ελεύθερης αγοράς" - περιθώρια κέρδους των εταιριών που εισάγουν και διακινούν ανταλλακτικά, αποδεικνύει η τελευταία "συμφωνία κυρίων" με το υπουργείο Ανάπτυξης για μειώσεις στις λιανικές τιμές από την 1η Σεπτέμβρη. Οπως προκύπτει, οι "μειώσεις" τιμών στα ανταλλακτικά κατά 5% ή 10% ή και 15%, που εξαγγέλθηκαν ή και έγιναν - από όσες εταιρίες προχώρησαν σε μειώσεις - δεν είναι τίποτ' άλλο παρά εσωτερικές αλχημείες στο όλο κύκλωμα της εισαγωγής διακίνησης και εμπορίας ανταλλακτικών.Αλχημείες, που έχουν στόχο και οι εταιρίες να μη χάσουν δεκάρα από τα κέρδη τους και ο πληθωρισμός να εμφανιστεί μειωμένος, που σημαίνει ότι το κόστος των μειώσεων στις τιμές στα ανταλλακτικά, θα το πληρώσουν πάλι οι τελευταίοι κρίκοι της αλυσίδας της αγοράς και οι καταναλωτές. Στην ουσία, δηλαδή, αποδεικνύεται ότι στόχος της κυβέρνησης δεν είναι σε καμία περίπτωση να "βάλει χέρι" στα ανεξέλεγκτα κέρδη των εταιριών, ούτε η οικονομική ελάφρυνση των καταναλωτών.

Η αλήθεια είναι ότι σ' αυτή τη φάση τις επιπτώσεις από τις όποιες μειώσεις τις πληρώνουν κατά κύριο λόγο οι ιδιοκτήτες των συνεργείων αυτοκινήτων, οι οποίοι όπως τονίζουν, πιέστηκαν από τις εταιρίες να περιορίσουν τα δικά τους περιθώρια κέρδους για να εμφανιστεί μείωση στη λιανική τιμή των ανταλλακτικών. Οπως όμως οι ίδιοι εξηγούν, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι σχετικές απώλειες που υπάρχουν από την εξέλιξη στις τιμές των ανταλλακτικών, αργά ή γρήγορα θα αντισταθμιστούν από αντίστοιχες αυξήσεις που θα γίνουν για τις υπηρεσίες που οι ίδιοι προσφέρουν, δηλαδή από τα εργατικά.

Το βέβαιο είναι ότι σε κάθε περίπτωση τα κέρδη των μεγάλων εταιριών και των εισαγωγέων παραμένουν στο απυρόβλητο, ενώ οι καταναλωτές φεύγοντας από τα συνεργεία δε θα πληρώνουν συνολικά λιγότερα χρήματα απ' ό,τι πλήρωναν μέχρι προχτές. Απλώς, στα κιτάπια των τιμοληπτών του υπουργείου που ενδιαφέρουν τη διαμόρφωση του τιμαρίθμου θα καταγράφονται οι κατά ένα ποσοστό 10% - 15% χαμηλότερες τιμές σε κάποια ανταλλακτικά για ένα διάστημα, κι αυτό μέχρι το τέλος του χρόνου που θα επιβληθούν οι νέες εργοστασιακές αυξήσεις.

Ειδικότερα, συζητώντας με ιδιοκτήτες συνεργείων προκύπτει ότι οι εταιρίες εισαγωγής μετέρχονται διάφορους τρόπους προκειμένου στη λιανική τιμή να εμφανιστεί μειωμένη τιμή χωρίς ο ίδιες να ζημιωθούν στο ελάχιστο. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όπως τονίζουν οι επαγγελματίες, οι εταιρίες διαθέτουν στους μεταπωλητές και στα συνεργεία ακριβώς στις ίδιες τιμές που πωλούσαν μέχρι προχτές τα ανταλλακτικά, με τρόπο όμως που μειώνονται τα ποσοστά των εκπτώσεων που τους έκαναν. Αλλά και εταιρίες οι οποίες πουλάνε φτηνότερα στα συνεργεία, ονομάζοντας τις μειώσεις στη χονδρική "προσφορές", αναγκάζουν τους επαγγελματίες να αγοράσουν συγκεκριμένες ποσότητες από τα είδη στα οποία κάνουν τις "προσφορές" - χαρακτηρισμός που από μόνος του δηλώνει την προσωρινότητα των όποιων μειώσεων - και έτσι πάλι οι εταιρίες βγαίνουν κερδισμένες.

Γεγονός είναι, δηλαδή, ότι, όπως και να 'χει, οι καταναλωτές δε θα πληρώσουν φτηνότερα το συνολικό κόστος επισκευής των οχημάτων τους, ενώ η "ελεύθερη αγορά" που έχει οδηγήσει σε απροσδιόριστα ύψη τα κέρδη των εισαγωγέων ανταλλακτικών παραμένει ανέγγιχτη. Οπως χαρακτηριστικά λένε άνθρωποι από το κύκλωμα διακίνησης των ανταλλακτικών, "ακόμα κι αν μια εταιρία κάνει πραγματική μείωση 10% είναι ένας κόκκος άμμου μπροστά στα τεράστια ποσοστά κέρδους που έχει και δε γνωρίζει κανείς".

Μ. Ζ.