Πληθωρισμός και έμμεσοι φόροι | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Πληθωρισμός και έμμεσοι φόροι

Αν κάποιος διατύπωνε την άποψη μέχρι και προχτές στην κυβέρνηση να επιδιώξει τη μείωση του πληθωρισμού με τη μείωση των έμμεσων φόρων, που βαρύνουν υπέρμετρα ορισμένα είδη και υπηρεσίες πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, θα τον έλεγαν τρελό, λαϊκιστή κλπ. Θα έβγαιναν ο κύριος Παπαντωνίου ή ο κύριος Δρυς και θα υποστήριζαν πως "η οικονομία δεν αντέχει" σε τέτοιου είδους μέτρα. Και ενώ θα αναγνώριζαν πως η μείωση των έμμεσων φόρων μπορεί να συμβάλει στη μείωση του πληθωρισμού (ένα από τα κριτήρια ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ), το μέτρο αυτό όμως δεν μπορεί να ληφθεί, επειδή θα μείωνε σημαντικά τα φορολογικά έσοδα και άρα θα επιδείνωνε τα κρατικά ελλείμματα (άλλο κριτήριο για την ΟΝΕ).

Την περασμένη Τετάρτη, όμως, έγινε κάτι απίστευτο... Με υπουργική απόφαση που τέθηκε αμέσως σε εφαρμογή μειώθηκαν οι Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης στις βενζίνες κατά 8 δραχμές. Η απόφαση αυτή - που θα έχει ως συνέπεια τη μείωση των λιανικών τιμών πώλησης στις βενζίνες κατά περίπου 10 δραχμές το λίτρο και πάρθηκε στα πλαίσια των προσπαθειών της κυβέρνησης να μειώσει τον πληθωρισμό - προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.

***

Πρώτον, πώς είναι δυνατό τώρα να είναι δυνατή η μείωση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στις βενζίνες και δεν ήταν δυνατό κάτι τέτοιο πέρσι ή πρόπερσι;

Δεύτερον, γιατί - όταν εδώ και χρόνια οι κομμουνιστές πρότειναν μείωση των δυσβάσταχτων αντιλαϊκών έμμεσων φόρων τόσο για την ανακούφιση των εργαζομένων από τα βάρη όσο και για την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού - οι κυβερνώντες αρνούνταν επίμονα, προβάλλοντας τον αστήρικτο ισχυρισμό "δεν αντέχει η οικονομία" ή ότι τα μεγάλα ελλείμματα του κράτους δεν επιτρέπουν τέτοια... πολυτέλεια;

Τρίτον, πώς θα καλυφθεί η "μαύρη τρύπα" των κρατικών ελλειμμάτων, ύψους 45 δισ. δραχμών (τόσο υπολογίζει η κυβέρνηση την υστέρηση των φορολογικών εσόδων), από την προχτεσινή απόφαση για μείωση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στις βενζίνες;

Τέταρτον, θα περάσει άραγε όλη η μείωση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης και στη λιανική τιμή πώλησης, που η κυβέρνηση θα την εμφανίσει και σαν μείωση του τιμαρίθμου ή μήπως η μείωση θα είναι κουτσουρεμένη, προς όφελος των εταιριών εμπορίας πετρελαιοειδών;

Τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να διατυπωθούν είναι πολλά. Και αν διατυπώσαμε ορισμένα παραπάνω, δεν το κάναμε για να εκφράσουμε τη διαφωνία μας με τη συγκεκριμένη απόφαση. Απεναντίας. Το κάναμε για να επισημάνουμε πόσο κάλπικο είναι το επιχείρημα που προβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - και όλοι οι συνοδοιπόροι της στην πορεία προς το Μάαστριχτ - ότι δήθεν αυτή η πολιτική είναι "μονόδρομος".

***

Εμείς πιστεύουμε ότι η ρίζα του κακού για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι η κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Θεωρούμε, δηλαδή, ότι στην Ελλάδα έχουμε πληθωρισμό κερδών και όχι μισθών, ότι τα μεγάλα κρατικά ελλείμματα κλπ., είναι προβλήματα που γέννησαν οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, που θέσπισαν τη φορολογική ασυλία για τις μεγάλες επιχειρήσεις και έκαναν τα "στραβά μάτια" στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή. Γι' αυτό και πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος στην εφαρμογή οικονομικής πολιτικής.

Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να μειωθούν κι άλλο και μάλιστα δραστικά οι έμμεσοι φόροι (μείωση των Ειδικών Φόρων στα πετρέλαια, τα τσιγάρα και τα ποτά, μείωση των συντελεστών ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ή και καθιέρωση μηδενικού συντελεστή, κατάργηση των φορολογικών επιβαρύνσεων στα τραπεζικά δάνεια για λαϊκή στέγη κλπ.), με θετικές επιπτώσεις στη μείωση του πληθωρισμού. Και την απώλεια εσόδων στον προϋπολογισμό, που θα προκαλέσει αυτή η μείωση των έμμεσων φόρων, να την αντισταθμίσει η κυβέρνηση βάζοντας χέρι στη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή, που αποτελεί "εθνικό σπορ" για τις μεγάλες κυρίως επιχειρήσεων και τους μεγαλοεισοδηματίες - μεγαλοϊδιοκτήτες.***

Μόνο που αυτή η πολιτική προϋποθέτει πολιτική βούληση για ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο. Και όσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιμένει να επιδιώκει τη μείωση του πληθωρισμού, των ελλειμμάτων, του δημόσιου χρέους κλπ. με τη συμπίεση των μισθών - συντάξεων και γενικά των λαϊκών εισοδημάτων, ένα είναι σίγουρο. Οτι τα προβλήματα της οικονομίας θα διαιωνίζονται και πως πάντα θα βρίσκεται μια αφορμή ή κάποιο νέο επιχείρημα για να παίρνονται νέα αντιλαϊκά μέτρα. Οπως για παράδειγμα είναι σίγουρο ότι μέτρα σαν κι αυτό της μείωσης της φορολογίας στις βενζίνες αποτελούν "ασπιρίνες", καθώς το όφελος που θα έχουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα από τη μείωση αυτή θα επιδιώξει να τους το αφαιρέσει με κάποια άλλα μέτρα η κυβέρνηση (μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας - εισοδηματική πολιτική 1999 κλπ.), επειδή ούτε θέλει ούτε μπορεί να ...βάλει χέρι στα κέρδη και τα υπερκέρδη των πολυεθνικών και των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ