Η Κομισιόν δε διαφωνεί με το αναθεωρημένο τριετές "πρόγραμμα σύγκλισης"(ΠΣ) που παρουσίασε η κυβέρνηση για την περίοδο 1998 - 2001, το χαρακτηρίζει"φιλόδοξο" αλλά "όχι ανέφικτο" και υπενθυμίζει, ότι η υλοποίησή του εξαρτάται από τις "εθελοντικές" δεσμεύσεις της κυβέρνησης, της 14ης Μάρτη 1998, με την υποτίμηση της δραχμής, για "συγκράτηση των μισθών και δημοσιονομική πειθαρχία". Το ΠΣ "αντικατοπτρίζει" το στόχο "της" ελληνικής κυβέρνησης για την ολοκλήρωση των αναγκαίων όρων συμμετοχής στο "Ευρώ" από την 1/1/2001, αλλά βέβαια, δε δεσμεύει ούτε την Κομισιόν ούτε το Συμβούλιο, που θα το επικυρώσει την 12η Οκτώβρη, παρά μόνο την ελληνική κυβέρνηση. Αυτός είναι και ο λόγος που η Κομισιόν επισημαίνει ότι το αναθεωρημένο ΠΣ δεν περιλαμβάνει "σαφείς όρους" για τον έλεγχο των δαπανών. Στις Βρυξέλλες επαφίονται στην "καλή θέληση" της ελληνικής κυβέρνησης να εξουθενώσει τον ελληνικό λαό, αφού, έτσι και αλλιώς, μόνο αν πληρωθούν τα ονομαστικά κριτήρια του Μάαστριχτ, η Αθήνα μπορεί να ελπίζει σε επανένταξη. Η Κομισιόν αρκείται να τονίσει ότι για πρώτη φορά εφαρμόζονται οι νέες, "ενισχυμένες" διαδικασίες εποπτείας και συντονισμού των οικονομικών πολιτικών, όπως προβλέπονται από το Σύμφωνο Σταθερότητας που εγκρίθηκε ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Αμστερνταμ (Ιούνης 1997). Σύμφωνα με αυτό "με κανέναν τρόπο δε μεταβάλλονται οι απαιτήσεις συμμετοχής στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ, είτε στην πρώτη ομάδα είτε σε μεταγενέστερη ημερομηνία".Αποτελεί τυπική υποχρέωση των κυβερνήσεων, η υποβολή πολυετών προγραμμάτων "σταθερότητας" (για τους "εντός" της ΟΝΕ) και "σύγκλισης" (για τους "εκτός" όπως η Ελλάδα), αλλά "ενισχύονται" οι διαδικασίες επιτήρησης και τιμωρίας, οι οποίες από την 1/1/1999 θα είναι, πλέον, "αυτόματες". Αυτός είναι και ο λόγος που για πρώτη φορά,η Κομισιόν υποβάλλει τη "σύστασή" της προς το Συμβούλιο "τυπικά" και το Συμβούλιο θα εκδώσει "επίσημη γνωμοδότηση" γιατί τα χρονοδιαγράμματα είναι "δεσμευτικά".

Σύμφωνα με την Κομισιόν "το ΠΣ της Ελλάδας είναι γενικά συμβατό με τις απαιτήσεις του Σύμφωνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστούν πλήρως τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση το 1998". Πρόκειται για τις "δεσμεύσεις" που ανέλαβε εθελουσίως και μονομερώς η ελληνική κυβέρνηση το Μάρτη 1998 για να επιτευχθεί η κεντρική ισοτιμία και η ένταξη στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ) του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος (ΕΝΣ) με την επακόλουθη "αυτόματη" υποτίμηση της δραχμής. Η Κομισιόν υπενθυμίζει αυστηρά "τις δεσμεύσεις" που είχε αναλάβει τότε η κυβέρνηση - η μόνη από τις 15 κυβερνήσεις των κρατών- μελών που έχει προβεί σε τέτοιο διάβημα απελπισίας. Ολόκληρη η τότε αναφορά της Κομισιόν στις "δεσμεύσεις" της Αθήνας, περιέχεται στη δήλωση της 14/3/1998 που συνυπογράφουν ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Σαντέρ και ο αρμόδιος επίτροπος Ιβ ντε Σιλγκί και συνοψίζεται στη φράση ότι "το συνοδευτικό οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, εμπεριέχει τα φιλόδοξα μέτρα σταθεροποίησης των δημοσίων οικονομικών, ιδιωτικοποίησης και αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα, μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. ". Τα ανωτέρω περιλαμβάνονται και στη χτεσινή ανακοίνωση της Κομισιόν. Επιπλέον τονίζει, ότι ο τρέχον προϋπολογισμός του 1998 αναθεώρησε προς τα κάτω την πρόβλεψη για το δημοσιονομικό έλλειμμα τον περασμένο Ιούλη. Συγκεκριμένα προβλέπεται στο τέλος του χρόνου ένα έλλειμμα της τάξης του - 1,7% αντί για - 2,1%. Οσον αφορά το δημόσιο χρέος, αυτό"μειώθηκε από το 1994, αλλά σε πολύ αργό ρυθμό" ενώ "μια πιο σημαντική και ευρεία ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, θα μπορούσε να υποβοηθήσει σ' αυτό το ζήτημα". Τέλος, όσον αφορά τις "διαρθρωτικές αλλαγές", διαπιστώνεται η ανάγκη για "βελτίωση της αποτελεσματικότητας, ιδιαίτερα στο εσωτερικό του μεγάλου δημόσιου τομέα".

Βησ. ΓΚΙΝΙΑΣ