Εγραφε προχτές ο Γ. Σ. Μπουρδάρας της "Καθημερινής": "Κι έτσι, το ΚΚΕ ουσιαστικά ενίσχυσε το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της Κουμουνδούρου, περί της δογματικής προσήλωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος σε επιλογές αυτοπεριχαράκωσης και σε δόγματα άλλων εποχών, δοκιμασμένα, αποτυχημένα και μη ικανά να απαντήσουν στα σύγχρονα προβλήματα".

Το παραμύθι της περιχαράκωσης, βέβαια, είναι παλιό. Ελα, όμως, που περισσότεροι από 460.000 ψηφοφόροι υπερψήφισαν τους νομαρχιακούς συνδυασμούς, που στήριξε το ΚΚΕ. Οι... περιχαρακωμένοι Κοσιώνης, Παττάκης, Μπούτας και πολλοί άλλοι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες συγκέντρωσαν ποσοστά διψήφια, της τάξης του 16 έως 40%! Στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και άλλων πόλεων η αύξηση των ποσοστών ήταν σημαντική. Το ίδιο κι εκεί που υπήρξαν αγροτικές και άλλες μαζικές κινητοποιήσεις. Ακόμη: Τα ψηφοδέλτια που στήριξε το ΚΚΕ σε πολλούς δήμους συσπείρωσαν πολλούς αγωνιστές, προερχόμενους από όλους τους πολιτικούς χώρους. Τριάντα δήμαρχοι, που στήριξε το ΚΚΕ, διεκδίκησαν τους δήμους και νίκησαν από την πρώτη Κυριακή, ενώ άλλοι 86 διεκδικούν τη νίκη στο β γύρο.

Αυτά, οι θιασώτες της... απομόνωσης του ΚΚΕ, κάνουν πως δεν τα βλέπουν. Και με το "δίκιο" τους, γιατί άλλος είναι ο στόχος τους. Ομως, χτυπάνε σε λάθος πόρτα. Γιατί σήμερα το έχουν καταλάβει ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, πως τυχόν στροφή του ΚΚΕ προς το ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ θα σήμαινε απομόνωση των κομμουνιστών από τα λαϊκά συμφέροντα. Θα σήμαινε την "προσαρμογή" και το συμβιβασμό τους με τα τεράστια σε έκταση φαινόμενα της ανεργίας, της φτώχειας, της λιτότητας και της πείνας.

Τέτοιου είδους... εκσυγχρονισμούς τούς χαρίζουμε στους ίδιους. Και μένουμε στα... παλιά.