Μεγαλύτερες από 160 δισ. δραχμές είναι οι απώλειες των εργατικών εισοδημάτων από την, ειλημμένη πλέον, απόφαση της κυβέρνησης για μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας καθώς και μη χορήγησης διορθωτικού ποσού, για τη διαφορά ανάμεσα στο φετινό πληθωρισμό και την εισοδηματική πολιτική 1998. "Ολως περιέργως" σ' αυτό το ύψος (160 - 170 δισ.) υπολογίζει η κυβέρνηση το "κόστος" της λεγόμενης αντιπληθωριστικής πολιτικής της που επιδιώκει τη μείωση του ρυθμού αύξησης του πληθωρισμού με τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης αυτοκινήτων και των συντελεστών ΦΠΑ ορισμένων υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ).

Και ενώ το βάρος της αντιπληθωριστικής πολιτικής μεταφέρεται αυτούσιο στα λαϊκά εισοδήματα, τα ίδια κακά μηνύματα φτάνουν και από το μέτωπο των κοινωνικών δαπανών για το 1999, όπου έχει αρχίσει ένα άγριο όργιο περικοπών, στην κατεύθυνση της υλοποίησης της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής του "λιγότερου κράτους". Στελέχη του οικονομικού επιτελείου, παρουσιάζοντας μεταφορικά την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές δαπάνες του νέου προϋπολογισμού, κάνουν λόγο για "νύχτες κρυστάλλων" στον κοινωνικό τομέα. Η εντολή που έχουμε, αναφέρουν χαρακτηριστικά, είναι μια και μοναδική: περικόψτε δαπάνες.

Η τρίτη πλευρά είναι αυτή των ιδιωτικοποιήσεων, όπου το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας βρίσκεται από την προηγούμενη Δευτέρα σε αυξημένη κινητικότητα. Στόχος, η τρίτη φάση ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, η Ολύμπικ Κέτεριγκ, η Ιονική, ενώ το πακέτο συμπληρώνεται και με τη νέα φάση ιδιωτικοποίησης της Εθνικής.

Ολοι οι μηχανισμοί της λιτότητας δουλεύουν στο ζενίθ, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ο στόχος της ένταξης στην ΟΝΕ "πάση θυσία", η πλήρης ενσωμάτωση του ελληνικού καπιταλισμού στη δικτατορία του ΕΥΡΩ, είναι το μήνυμα που έχει λάβει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τον οικονομικό τομέα της πολιτικής της.

Αν και υπάρχει το προηγούμενο του 1992, της περιβόητης εισοδηματικής πολιτικής του 0% συν 0% της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το 1999 θα έχει τη χειρότερη εισοδηματική πολιτική (μόνο με το 1992 μπορεί να συγκριθεί), καθώς θα είναι ιδιαίτερα καταθλιπτικό και βαρύ για τα λαϊκά εισοδήματα, τα οποία ήδη λυγίζουν από τη μακροχρόνια λιτότητα. Στην καλύτερη περίπτωση για το 1999 προβλέπονται ονομαστικές αυξήσεις 2%. Από την άλλη πλευρά μόνο από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και τη μη χορήγηση διορθωτικού ποσού, οι απώλειες των λαϊκών εισοδημάτων, με μέτριους υπολογισμούς, εκτιμούνται σε 160 - 170 δισ. δραχμές. Η εκτίμηση αυτή ανήκει σε παράγοντες του οικονομικού επιτελείου. Επιμεριστικά, τα 100 δισ. αφορούν τη μη τιμαριθμοποίηση των κλιμακίων (με ένα ετήσιο πληθωρισμό 4,8%) και τα υπόλοιπα 60-70 δισ. δραχμές αφορούν τη μη χορήγηση διορθωτικού ποσού. Δηλαδή την κάλυψη της διαφοράς μεταξύ του πληθωρισμού 4,8% και της ονομαστικής αύξησης των εισοδημάτων, που το 1998 ήταν 2,5%.

Εκείνο που με επιμέλεια κρύβει η κυβέρνηση είναι ότι αυτά τα 160-170 δισ. δραχμές που, με σκαιό τρόπο, υφαρπάζονται από τους εργαζόμενους, θα χρησιμοποιηθούν σαν αντιστάθμισμα για τη μείωση του ειδικού φόρου στα αυτοκίνητα, καθώς και της διαφημιζόμενης μείωσης του ΦΠΑ σε βασικές υπηρεσίες των ΔΕΚΟ (τιμολόγια ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ) σε ορισμένα φάρμακα κλπ. Με το ένα χέρι δηλαδή η κυβέρνηση κλέβει εισόδημα των εργαζόμενων και με το άλλο χέρι εξαγγέλλει... μείωση φόρων. Πρόκειται δηλαδή για απάτη ολκής, καθώς το οικονομικό επιτελείο, συνεπικουρούμενο και από τον φιλοπασοκικό Τύπο προβάλλει κατά κόρο τις μειώσεις φόρων που... θα γίνουν.

"Κρεατομηχανές" έχει στήσει η κυβέρνηση προκειμένου να περικόψει τις κοινωνικές δαπάνες του προϋπολογισμού για το 1999. Η φράση "νύχτες κρυστάλλων" ανήκει σε παράγοντα του οικονομικού επιτελείου, ο οποίος, εθισμένος επί χρόνια στην κατάρτιση προϋπολογισμών, κάθε άλλο παρά ευνοϊκά διάκειται σε λογικές αυξήσεων... Οπως ο ίδιος υποστηρίζει "ο προϋπολογισμός δε βγαίνει", καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχει κενό 150 δισ. δραχμών στο σκέλος των δαπανών. Ολες οι προτάσεις των βασικών υπουργείων περικόπηκαν ανηλεώς. Το υπουργείο Υγείας π.χ. ζητούσε αυξήσεις 20% και θα διασωθεί με αυξήσεις της τάξης του 5%-6%. Το ίδιο συμβαίνει και με το υπουργείο Παιδείας, που ζήτησε αύξηση σε διψήφιο ποσοστό και σύμφωνα με πληροφορίες θα δοθεί τελικά ένα 5%. Στο νέο προϋπολογισμό δεν υπάρχει ούτε η τυπική και άνευ ουσίας φράση που διατυπώνεται στους προϋπολογισμούς των τελευταίων χρόνων "... από το πνεύμα συγκράτησης των δαπανών, εξαιρούνται οι δαπάνες για υγεία - παιδία κλπ). Και φραστικά πλέον, η λογική της λιτότητας καλύπτει όλους, χωρίς διακρίσεις.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι επιχορηγήσεις σε νοσοκομεία και τα κονδύλια παιδείας θα διατηρηθούν στα ίδια επίπεδα με αυτά του 1998, ενώ απόλυτη μείωση θα παρουσιάσουν οι επιχορηγήσεις για αθλητική - πολιτιστική δραστηριότητα (είδη πολυτελείας για τους χαλεπούς καιρούς της λιτότητας) για προνοιακά, επιστημονικά, ερευνητικά ιδρύματα κλπ.

Αλλά παρά τις άγριες περιστολές ο προϋπολογισμός κοινωνικών δαπανών παρουσιάζει κενό 150 δισ. δραχμών. Αρχικά πρόβλεπε μία αύξηση κατά 300 δισ. δραχμές (από 7,3 τρισ. σε 7,6 τρισ. δραχμές) η οποία στη συνέχεια αναθεωρήθηκε στα 7,65 τρισ. δραχμές, ενώ ένα ισόποσο κονδύλι 50 δισ. δραχμών "κόπηκε" από τους τόκους εξυπηρέτησης του χρέους (από 3,4 τρισ. σε 3,35 τρισ. δραχμές). Παρ' όλα αυτά και με βάση τις θέσεις του υπουργείου Οικονομικών (όχι των ενδιαφερόμενων υπουργείων) συνεχίζει να υπάρχει ένα κενό 150 δισ. δραχμές. Παράγοντες του υπουργείου υποστήριζαν ότι ενόψει της Παρασκευής (όπου συζητείται ο προϋπολογισμός στο Υπουργικό Συμβούλιο) είτε ο Γ. Παπαντωνίου θα πρέπει να συναινέσει να αυξηθούν οι κοινωνικές δαπάνες κατά το υπόλοιπο ποσό, είτε θα πρέπει να αναλάβει η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος να κλείσουν, στη μέση του τρέχοντος έτους, φορείς και υπηρεσίες λόγω έλλειψης χρημάτων!

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί, τέλος, στα στελέχη που καταρτίζουν τον προϋπολογισμό, η εμμονή της κυβέρνησης να συνεχίσει τη χρηματοδότηση ιδιωτικών ιδρυμάτων. Σε περιόδους που κυνηγάμε και τη δεκάρα - αναφέρουν χαρακτηριστικά τα στελέχη αυτά - είναι ανεπίτρεπτο να δίνονται στον ΟΜΜΑ (Μέγαρο Μουσικής) δισεκατομμύρια και να περικόβουμε δαπάνες προνοιακών ιδρυμάτων...

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ