Στις 31 Οκτώβρη - 1 Νοέμβρη διεξήχθη στη Μόσχα, στην αίθουσα συναυλιών "Ισμάιλοβο", το 31ο Συνέδριο της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ με την εξής ημερήσια διάταξη: 1. Πολιτική εισήγηση του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ (εισηγητής Ο. Σ. Σένιν). 2. Εκθεση της ΚΕΕ (εισηγητής Τ. Μ. Μουτζίρι) και 3. Εκλογή Συμβουλίου και ΚΕΕ της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ. Στο Συνέδριο συμμετείχαν περισσότεροι από 415 αντιπρόσωποι από το ΚΚΡΟ, το ΚΚ Ουκρανίας, το ΕΚΚ Γεωργίας, το ΚΚ Τατζικιστάν, το ΚΚ Αρμενίας, το ΚΕΚΡ, την Ενωση Κομμουνιστών της Λετονίας, το ΚΚ Λευκορωσίας, το ΚΚ Λιθουανίας, το ΚΚ Εσθονίας, το ΚΚ Κιργισίας, το ΚΚ Καζαχστάν, το ΚΚ Ουζμπεκιστάν, το ΚΚ Τουρκμενίας, το ΚΚ Αζερμπαϊτζάν, το ΚΚ Υπερδνειστερίας, το ΚΚ Αμπχαζίας, το ΚΚ Νότιας Οσετίας, το Κόμμα Κομμουνιστών της Μολδαβίας, το Κόμμα Κομμουνιστών της Ρωσίας, την Ενωση Εργατών Αρμενίας και την Ενωση Κομμουνιστών της Ουκρανίας.Το 31ο Συνέδριο είναι το πρώτο μετά την απαγόρευση και τη διάλυση του ΚΚΣΕ, στο οποίο εκπροσωπήθηκαν οι κομμουνιστές όλων των Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ. Δυο κομμουνιστικά κόμματα - Αρμενίας και Τουρκμενίας - εντάχθηκαν στη σύνθεση της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ που συνήλθε στις 30 Οκτώβρη. Στο Συνέδριο παραβρέθηκαν επίσης εκπρόσωποι του ΚΚ Ναγκόρνο Καραμπάχ, το οποίο είχε αποφασίσει στο συνέδριό του να ενταχθεί στην ΕΚΚ - ΚΚΣΕ.

Στο 31ο Συνέδριο συμμετείχαν και αντιπροσωπείες από 26 χώρες του εξωτερικού: Εργατικό Κόμμα Βελγίου, ΚΚ Βιρμανίας, Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας, ΚΚ Βιετνάμ, Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, ΚΚΕ, ΚΚ Βουλγαρίας, ΚΚ Δανίας, Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης της Ιταλίας, Λαϊκό Κόμμα Καμπότζης, Κόμμα Εργασίας της Κορέας, ΚΚ Κούβας, Λαϊκο-Δημοκρατικό Κόμμα του Λάος, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας, ΚΚ Παλαιστίνης, Δημοκρατικό Μέτωπο Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν, Ενωση Πολωνών Κομμουνιστών, ΚΚ Σλοβακίας, ΚΚ ΗΠΑ, ΚΚ Τσεχίας και Μοραβίας, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας, ΚΚ Ρουμανίας, ΚΚ Συρίας, ΚΚ Πορτογαλίας.

Στην Πολιτική Εισήγηση ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν υπογράμμισε ότι για πρώτη φορά μετά τον Αύγουστο του 1991 το Συνέδριο διεξάγεται "με το καθεστώς επίσημης κοινωνικής οργάνωσης, που είναι καταγραμμένη στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Λευκορωσίας". Αναλύοντας τα αποτελέσματα της δράσης του Συμβουλίου, επισήμανε ότι στα τρία και πλέον χρόνια που πέρασαν μετά το 30ό Συνέδριο της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, το Συμβούλιο μεθοδευμένα και σταθερά ανέπτυξε τη δράση του σε τρεις βασικές αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες κατευθύνσεις: Στη συνένωση των κομμουνιστικών δυνάμεων στο έδαφος της ΕΣΣΔ, τη συνεπή αύξηση του υπερκομματικού κινήματος για την ανασύσταση της ανανεωμένης Σοβιετικής Ενωσης και την ολόπλευρη ενίσχυση των δεσμών με το διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα. Σήμερα την ΕΚΚ - ΚΚΣΕ απαρτίζουν 20 κομμουνιστικά κόμματα και 2 κινήματα που συνενώνουν πάνω από 1.000.000 κομμουνιστές.

Ο Σένιν χαρακτήρισε λεπτομερώς το κάθε κόμμα, τις τάσεις και εκτίμησε τη δραστηριότητά τους, σημειώνοντας ότι η επίλυση του κύριου προβλήματος, που καθόρισε το 30ό Συνέδριο της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ - η ένωση των κομματικών οργανώσεων σε ενιαία κομμουνιστικά κόμματα στις Δημοκρατίες - "προχώρησε λίγο", αν και η ανάλυση των καταστατικών και προγραμματικών ντοκουμέντων όλων ανεξαιρέτως των κομμουνιστικών κομμάτων και ομάδων δείχνει ότι συμπίπτουν πλήρως στους στρατηγικούς στόχους τους και κανένα δεν αρνείται την ανάγκη της ενοποίησης". Σύμφωνα με την Πολιτική Εισήγηση, "τροχοπέδη στην οργανωτική συνένωση των κομμουνιστών αποτελούν οι φιλοδοξίες και η υπεροψία ορισμένων ηγετών των κομμουνιστικών κομμάτων και ομάδων, ο φόβος τους να χάσουν την ηγετική θέση στο κόμμα από τη μια μεριά και από την άλλη, οι εκδηλώσεις στην πράξη στοιχείων της "αριστερής παιδικήςαρρώστιας", φυγής προς τα μπρος και αδιαλλαξίας, καθώς και δεξιού οπορτουνισμού. Γι' αυτό και μόνο με τα οργανωτικά - τεχνικά μέτρα, όσο καλά κι αν είναι, δε θα πετύχουμε τη συσπείρωση σ' ένα ενιαίο κομμουνιστικό κόμμα λενινιστικού τύπου. Χρειάζεται και ενότητα στην τακτική δράσης και στην ιδεολογία".

Χαρακτηρίζοντας το παγκόσμιο σύστημα του καπιταλισμού και το κομμουνιστικό κίνημα στο τέλος του 20ού αιώνα, ο Σένιν τόνισε ότι στη σημερινή παγκόσμια κατάσταση περιπλέκονται η αντεπανάσταση, η αντίδραση και η όξυνση της κρίσης που εγκυμονεί την καταστροφή της ζωής πάνω στον πλανήτη.Σ' αυτές τις συνθήκες η μαρξιστικολενινιστική θεωρία πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα: "Μπορούμε άραγε να περιμένουμε την επαναστατική άνοδο πάνω στο έδαφος της όξυνσης όλων των αντιθέσεων στην πορεία της κοινωνικής ρεβάνς στο άμεσο μέλλον; Από την απάντηση στο ερώτημα αυτό, που πρέπει να το επεξεργαστεί ο συλλογικός νους των αδελφών κομμάτων, εξαρτάται και η κατεύθυνση της πρακτικής μας δράσης".

Στις συζητήσεις για την Πολιτική Εισήγηση έλαβαν το λόγο: Ο πρόεδρος του ΚΚ Τατζικιστάν Σόντι Σαμντόλοφ, ο αντιπρόσωπος του ΚΚ Λιθουανίας Τσεσλάβ Βισότσκι, ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ Γεγκόρ Λιγκατσόφ, ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας Πιοτρ Σιμονένκο, ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Αρμενίας Σεργκέι Μπανταλιάν, ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Κιργισίας Αμπσαμάτ Μασαλίεφ, ο πρώτος γραμματέας του ΕΚΚ Γεωργίας Παντελέιμον Γκεοργκάτζε, ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ Βίκτορ Τιούλκιν, ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λευκορωσίας Βίκτορ Τσίκιν, ο ηγέτης των κομμουνιστών της Λετονίας Αλφρέντ Ρούμπιξ, ο εργάτης Βλαντίμιρ Ζαπόλσκι κ. ά., συνολικά 26 αντιπρόσωποι, οι οποίοι συμπλήρωσαν την εισήγηση με τη ζωντανή συγκεκριμένη πάλη των κομμουνιστών και των εργαζομένων στους κρατικούς σχηματισμούς στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Κύριο θέμα των παρεμβάσεων ήταν η ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος, η συνένωση σ' ένα ενιαίο κόμμα των κομμουνιστικών κομμάτων της Ρωσίας, η ανύψωση του πρωτοποριακού ρόλου των κομμουνιστών, η σύσφιξη των δεσμών με το εργατικό κίνημα, τα συνδικάτα, τις νεολαιίστικες, γυναικείες και άλλες οργανώσεις. Ενα μέρος των αντιπροσώπων, για παράδειγμα, η πρόεδρος της Ενωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας Ταμίλα Γιαμπρόβα, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη ανάπτυξης της θεωρητικής δουλιάς στο κομμουνιστικό κίνημα και στη συνένωση της θεωρίας με την πρακτική.

Εκ μέρους των κομμάτων και των αντιπροσωπειών τους χαιρέτισαν το Συνέδριο: Ο πρεσβευτής της ΛΔ της Κορέας στη Ρωσία Πακ Ι Τσουν, το μέλος της ΚΕ του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν Μαχίρ Βαλάτ, το μέλος του ΠΓ, γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Συρίας Καντρί Τζαμίλ, το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής, ο γενικός γραμματέας του Νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας Μπράνκο Κιτάνοβιτς, ο υπεύθυνος Τμήματος της ΚΕ του ΚΚ Κούβας Λουίς Φελίπε Βάσκες.

Το Συνέδριο υιοθέτησε Πολιτική Διακήρυξη, στην οποία αναφέρονται τα αίτια της προσωρινής ήττας του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και χαρακτηρίζεται η κατάσταση σε όλες τις Δημοκρατίες μετά την καταστροφή της ΕΣΣΔ. "Το ζήτημα έχει ως εξής: Η ο λαός μας θα ξαναγίνει μεγάλος και ηρωικός λαός στον πλανήτη ή θα τον βρει εθνική καταστροφή και αναπόφευκτος αφανισμός. Πρόκειται για τη σωτηρία των εθνών που αποτελούν τμήμα του παγκόσμιου πολιτισμού και για την αναβίωση της σοβιετικής πατρίδας".

Το Συνέδριο διακήρυξε ότι άμεσο καθήκον των Σοβιετικών κομμουνιστών είναι "να απομακρύνουν το κυρίαρχο καθεστώς και να αποκαταστήσουν την πολιτική εξουσία του εργαζόμενου λαού". Στη Διακήρυξη παρουσιάζεται το πρόγραμμα δράσης των κομμουνιστών μετά την εγκαθίδρυση της εξουσίας των εργαζομένων: Διαμόρφωση και ενίσχυση της εξουσίας των Σοβιέτ των Εργαζομένων που θα ασκείται από την εργατική τάξη, την αγροτιά και την εργαζόμενη διανόηση, μέσω των νομοθετικών (αντιπροσωπευτικών) και εκτελεστικών οργάνων της εξουσίας και μέσω των Σοβιέτ των Εργατικών Κολεκτίβων η συμμετοχή στη διοίκηση των επιχειρήσεων και την κατανομή των προϊόντων της εργασίας. Επιστροφή στο κράτος και στις εργατικές κολεκτίβες της καταληστευμένης, παράνομα ιδιοποιημένης περιουσίας που έχει δημιουργηθεί από μερικές γενιές Σοβιετικών ανθρώπων. Επεξεργασία και εφαρμογή του σχεδίου ανόρθωσης της καταστραμμένης από την αντεπανάσταση εθνικής οικονομίας, αύξηση των επενδύσεων στην οικονομία, κατάκτηση της εσωτερικής αγοράς, κρατική ρύθμιση των τιμών, εγγυήσεις για την αποκατάσταση των κοινωνικών δικαιωμάτων, εθνική ασφάλεια της πατρίδας, επεξεργασία νέου Συντάγματος, έλεγχος του λαού για τήρηση των νόμων από τα όργανα της εξουσίας από πάνω ως κάτω. Δημιουργία, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνέλευσης των Λαών της ΕΣΣΔ, σε εθελοντική βάση της ανανεωμένης ομοσπονδιακής ένωσης σοβιετικού τύπου, ισότιμων κυρίαρχων κρατών.

Το Συνέδριο προειδοποίησε ότι "η αστική τάξη μπορεί να προβάλει βίαια αντίσταση. Τότε η εξουσία των Σοβιέτ, στηριζόμενη στη δύναμη του νόμου και στην τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων, θα αναγκαστεί να απαντήσει ανάλογα, να καταστείλει την αντίσταση εκείνων που οδήγησαν τους ανθρώπους του μόχθου στη φτώχεια και την έλλειψη δικαιωμάτων".

Το Συνέδριο ενέκρινε την πολιτική γραμμή και την πρακτική δράση της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, που αποβλέπει στη συσπείρωση του κομμουνιστικού κινήματος, στο δυνάμωμα της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων, στις κοινές ενέργειες των κομμουνιστών και των λαϊκοπατριωτικών δυνάμεων ενάντια στα αστικά κυρίαρχα καθεστώτα, για την αποκατάσταση της εξουσίας των εργαζομένων και την ανασύσταση του Σοβιετικού Ενωσιακού κράτους.

Το Συνέδριο υιοθέτησε επίσης τις εξής προτάσεις: Για την υπεράσπιση του Λένιν, ενάντια στην πολιτική επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στη Λιθουανία, το Καζαχστάν, για το σταμάτημα των διώξεων στη Λετονία ενάντια στους παρτιζάνους που πολέμησαν στα χρόνια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου κατά των φασιστών στο έδαφος αυτής της χώρας, για την υποστήριξη του αδελφού λαού της Σερβίας, των εργαζομένων του μαχόμενου Κουρδιστάν και άλλα ντοκουμέντα.

Εγινε η εκλογή του νέου Συμβουλίου και της ΚΕΕ. Μετά τη λήξη του Συνεδρίου συνήλθε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, η οποία επανεξέλεξε πρόεδρο του Συμβουλίου τον Ολέγκ Σένιν.

"Το Συνέδριο αυτό διεξήχθη πολύ καλύτερα από το προηγούμενο, το 30ό", δήλωσε ο Σένιν μετά τη λήξη του Συνεδρίου σε αποκλειστική συνέντευξη στο "Ριζοσπάστη". "Πριν από 3 χρόνια δε θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε τόσο ενωτικά ντοκουμέντα που υιοθετήσαμε σήμερα. Στην Πολιτική Διακήρυξη γίνεται λόγος και για την ταξική πάλη, και για τη δικτατορία του προλεταριάτου, και για τη σημασία μιας τέτοια μορφής εξουσίας, όπως είναι τα Σοβιέτ. Αναφέρεται πώς να παλέψουμε για να κατακτήσουν την εξουσία οι εργαζόμενοι και για το ότι ο λαός έχει τις ευρύτατες δικαιοδοσίες και δικαιώματα, ώστε να πάρει την εξουσία στα χέρια του. Νομίζω ότι ένα τέτοιο ντοκουμέντο δεν μπορούσε να υιοθετηθεί στο 30ό Συνέδριο. Αφού στο 31ο Συνέδριο στάθηκε αυτό δυνατό, επομένως, ανεξάρτητα από οποιουσδήποτε αντικειμενικούς, υποκειμενικούς και προσωπικούς λόγους, η συσπείρωση του κομμουνιστικού κινήματος στην επικράτεια της Σοβιετικής Ενωσης συνεχίζεται και έχει αγγίξει ένα αρκετά υψηλό στάδιο ανάπτυξης. Θέλω να επωφεληθώ της ευκαιρίας για να συγχαρώ τους κομμουνιστές της Ελλάδας με την ευκαιρία της 81ης επετείου της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ενα μεγάλο χαιρετισμό στην Γενική Γραμματέα σ. Αλέκα Παπαρήγα, σε όλα τα μέλη του ΠΓ και ένα μεγάλο "ευχαριστώ" για το ότι το ΚΚΕ, όπως πάντα, ανταποκρίθηκε, έστειλε την αντιπροσωπεία του, η οποία εργάστηκε γόνιμα στο Συνέδριο και μίλησε ωραία".

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ