Σε νέα βαθιά υπόκλιση στις απαιτήσεις των τραπεζιτών και των διεθνών κερδοσκοπών - "επενδυτών", ετήσιου κόστους 60 δισ. δραχμών, ετοιμάζεται να προχωρήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά τους "προβληματισμούς" που αναπτύσσει για κατάργηση της φορολογίας στα ομόλογα του δημοσίου. Παράγοντες μάλιστα του υπουργείου Οικονομικών αναφέρουν ότι η απόφαση είναι ήδη ειλημμένη σε πολιτικό επίπεδο και πως δεν αποκλείεται η σχετική τροπολογία να κατατεθεί τις επόμενες ημέρες σε κάποιο από τα προς συζήτηση νομοσχέδια.

Επί της ουσίας, η κυβέρνηση Σημίτη προσανατολίζεται στην κατάργηση της φορολογίας των κινητών αξιών συνολικά (ομόλογα, μετοχές), η φορολόγηση των οποίων άρχισε δειλά - δειλά επί των ημερών της... Το 1996 αποφασίστηκε η φορολόγηση των αποδόσεων των κρατικών τίτλων με συντελεστή 7,5%, ο οποίος αυξήθηκε το 1997 στο 10% Και ενώ όλοι ανέμεναν ότι ο συντελεστής φορολογίας θα αυξανόταν σταδιακά στο 15%, όσο δηλαδή φορολογούνται και οι αποδόσεις των τραπεζικών καταθέσεων, η κυβέρνηση αποφάσισε να ακολουθήσει αντίστροφη πορεία. Να σημειώσουμε μάλιστα ότι με αιφνιδιαστική τροπολογία που κατατέθηκε το προηγούμενο καλοκαίρι, το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε σε κατάργηση της φορολογίας των κερδοσκοπικών Ρέπος, οι πράξεις των οποίων στηρίζεται στα κρατικά ομόλογα. Οι κινήσεις αυτές αποσκοπούν να ενισχύσουν τον κερδοσκοπικό τζόγο, όπου τραπεζίτες, χρηματιστές και ξένοι "επενδυτές" παίζουν τεράστια ποσά και αντλούν πολύ υψηλά κέρδη. Οσοι αγοράζουν μακροχρόνιους κρατικούς τίτλους του δημοσίου, δεν τους κρατούν στα συρτάρια τους, αλλά τους διαπραγματεύονται στη λεγόμενη δευτερογενή αγορά. Οπως μάλιστα προκύπτει από την πρόσφατη τοποθέτηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Λ. Παπαδήμου στη Βουλή, οι ξένοι "επενδυτές" αγοράζουν κρατικούς τίτλους, με δάνεια που συνάπτουν με τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, αυξάνοντας έτσι την προσφορά χρήματος.

Η κατάργηση της φορολογίας των ομολόγων συνεπάγεται απώλειες εσόδων για τον κρατικό προϋπολογισμό του 1999 της τάξης των 60 δισ. δραχμών, οι οποίες έχουν εγγραφεί στους τόμους του νέου προϋπολογισμού. Αρμόδιοι παράγοντες, αναφερόμενοι σε μία τέτοια πιθανή εξέλιξη, ισχυρίστηκαν ότι δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Είτε η εκτέλεση του νέου κρατικού προϋπολογισμού να ξεκινήσει με 60 δισ. μείον, είτε η κυβέρνηση να επιχειρήσει να καλύψει τις απώλειες αυτές από άλλες πηγές...

Σε μία προσπάθεια των κυβερνητικών παραγόντων να ρίξουν στα μαλακά τη νέα ευνοϊκή για τους τραπεζίτες ρύθμιση, "ξαναθυμήθηκαν" ότι αφορολόγητοι συνεχίζουν να είναι και οι κρατικοί τίτλοι που αγοράζονται από τράπεζες χωρών του εξωτερικού, με τις οποίες η Ελλάδα έχει συνάψει διακρατικές συμφωνίες (π. χ. Αγγλία). Και πως η κατάργηση συνολικά της φορολογίας των ομολόγων γίνεται για λόγους ίσης φορολογικής αντιμετώπισης... Το πρόβλημα βέβαια αυτό είναι υπαρκτό και σε γνώση της κυβέρνησης, όταν η τελευταία αποφάσισε το 1996 να φορολογήσει τα κρατικά "χαρτιά". Απλώς τώρα το ανέσυραν για να δικαιολογήσουν τη θέση τους για σταδιακή κατάργηση των εισοδημάτων που αποκτιούνται από κινητές αξίες.