Τον "παπά έριχναν" χτες στο ΔΗΚΚΙ για να αποφασίσουν σε ποια συγκέντρωση θα συμμετάσχουν κατά τη σημερινή πανελλαδική πανεργατική απεργία. Και βέβαια είναι εύλογο όταν "πατάς σε δύο βάρκες" να μην μπορείς (ή να μη θέλεις) να ξεχωρίσεις το πιο απλό. Τη γραμμή της πραγματικής λαϊκής, εργατικής, ταξικής ενότητας που εκφράζουν οι Απεργιακές Επιτροπές των Σωματείων και από την άλλη τη γραμμή του συμβιβασμού, της υποταγής και του εργατοπατερισμού των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Γι' αυτό, επιλέγει για άλλη μια φορά την τακτική των "ίσων αποστάσεων" και του "τσουβαλιάσματος". Να, τι αναφέρει - εντελώς αυθαίρετα - σε ανακοίνωσή του ο λεγόμενος Τομέας Μαζικών Κινημάτων: "Το ΔΗΚΚΙ καταγγέλλει τις κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες στο βωμό κομματικών συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, κλείνουν ουσιαστικά τα μάτια μπροστά στα μεγάλα προβλήματα του εργαζόμενου λαού και των απομάχων της δουλιάς... και διοργανώνουν ξεχωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις".

Δεν καταλάβατε καλά, παιδιά... Τα κόμματα έχουν υποχρέωση να έχουν θέση και άποψη και για το συνδικαλιστικό κίνημα και για το πού αυτό πάει και τι αιτήματα προβάλλει. Τα πολιτικά κόμματα έχουν αποστολή να μελετούν τις εξελίξεις, όπως είναι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, οι οικονομικές εξελίξεις λόγω σύγκλισης και ΟΝΕ και να έχουν στρατηγική και ταχτική αντιπαλέματος αυτών των αντεργατικών πολιτικών.

Βέβαια και η παραπάνω τάχατες "ουδέτερη" θέση που παίρνετε, πολιτική θέση και γραμμή είναι. Μόνο που είναι θέση και γραμμή ουσιαστικά υπέρ των δυνάμεων του συμβιβασμού, των αντεργατικών επιλογών και της κυβερνητικής πολιτικής κι όχι όπως πολιτικάντικα θέλετε να την εμφανίσετε ως "υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων και κομμάτων"! Ετσι είναι. Βλέπεις είναι κομμάτι δύσκολο να πεις καθαρά και ξάστερα "με ποιους πρέπει να πας και ποιους να αφήσεις"...