ΒΟΝΝΗ.-

Στους τρεις κύριους στόχους της γερμανικής προεδρίας, που ξεκινά από σήμερα, δηλαδή "την αναμόρφωση των δημοσιονομικών της ΕΕ και των πολιτικών της με την ψήφιση της "Ατζέντας 2000", την "αναβάθμιση" της φυσιογνωμίας της ΕΕ στο πεδίο της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και την καταπολέμηση της ανεργίας", αναφέρεται σχετικό τηλεγράφημα του ΑΠΕ από τη Βόννη.

Οπως προκύπτει και από το τηλεγράφημα, η Γερμανία καλείται να ανταποκριθεί, άλλη μια φορά, στο ρόλο της, σαν ατμομηχανή της ΕΕ και να εξασφαλίσει τη σταθεροποίηση και "βελτίωση" του οικοδομήματος των πολυεθνικών. Στόχος, ο οποίος, βέβαια, καθόλου δε συμβιβάζεται με το φιλολαϊκό προσωπείο που θέλει να καλλιεργήσει η κεντροαριστερή πλειοψηφία, ενόψει και των ευρωεκλογών του Ιουνίου.

"Η μείωση των γερμανικών εισφορών - η Γερμανία καταβάλλει 22 δισ. μάρκα περισσότερα απ' όσα λαμβάνει στον κοινοτικό προϋπολογισμό, γεγονός που την καθιστά τον "πρώτο πληρωτή" της ΕΕ, με συμβολή της τάξης του 60% των καθαρών λεγόμενων εισφορών - απευθύνεται πολιτικά κυρίως στο εσωτερικό ακροατήριο της Γερμανίας, προκειμένου να καταπολεμηθεί η επικρατούσα αίσθηση ότι η Γερμανία "πληρώνει" την ΕΕ και να καμφθεί ο υφιστάμενος ακόμη ευρωσκεπτικισμός των Γερμανών πολιτών, αλλά και προκειμένου να κερδίσει σε απήχηση στο εκλογικό σώμα η νέα κυβέρνηση συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων.

Αλλά και η προς Ανατολάς διεύρυνση της ΕΕ - ο λόγος γίνεται κυρίως για την Πολωνία, την Τσέχικη Δημοκρατία και την Ουγγαρία - αποτελεί "εθνική" επιδίωξη της Γερμανίας, υπό τον όρο βέβαια ότι δε θα επωμιστεί αυτή μόνη της το οικονομικό βάρος. Πέρα από τη διάσταση του οικονομικού οφέλους για τη γερμανική εξαγωγική βιομηχανία, στρατηγικός πολιτικός στόχος της Βόννης υπήρξε ανέκαθεν (τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον) να πάψουν τα γερμανικά σύνορα να είναι τα προς Ανατολάς σύνορα της ΕΕ και η Γερμανία να βρεθεί στο "κέντρο" της Ευρώπης. Οι "πραγματιστές" Σρέντερ - Φίσερ γνωρίζουν το ανέφικτο αυτού του χρονοδιαγράμματος, αλλά και την αναγκαιότητα της διασφάλισης δύο βασικών προϋποθέσεων για τη διεύρυνση: Αφ' ενός μεν της χρηματοδότησης του εγχειρήματος - σε "δύσκολους" μάλιστα, κυρίως λόγω της μάστιγας της ανεργίας, καιρούς - και αφ' ετέρου της δυνατότητας αποτελεσματικής λειτουργίας της ΕΕ. Ως εκ τούτου υιοθέτησαν ντε φάκτο την (κατά κύριο λόγο) γαλλική θέση, "πρώτα εμβάθυνση και ύστερα διεύρυνση".

Η τροποποίηση ωστόσο αυτή δε σημαίνει αναίρεση της στρατηγικής επιδίωξης της Βόννης για την προς Ανατολάς διεύρυνση της ΕΕ, αλλά το αντίθετο.

Αν η ειδική Σύνοδος Κορυφής του Μάρτη στις Βρυξέλλες ευοδωθεί - σημειωτέον ότι και στη Γερμανία υπάρχουν και λιγότερο αισιόδοξα σενάρια (!) - τα "στοιχήματα" που εκκρεμούν στην τακτική Σύνοδο Κορυφής στην Κολωνία, στις 3/4 Ιουνίου 1999, αφορούν τους δύο άλλους "κωδικούς", δηλαδή την καταπολέμηση της ανεργίας σε ευρωπαϊκή κλίμακα και την αναβάθμιση της φυσιογνωμίας της ΕΕ στο πεδίο της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής.

Πρόκειται συγκεκριμένα για τη σύναψη ενός Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Απασχόληση - η αρχική πρόθεση να κλείσει το θέμα ήδη το Φλεβάρη σε μία άλλη έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, εγκαταλείφθηκε τελικά - που θα επισημοποιήσει τις προσπάθειες για μία συντονισμένη "επίθεση" ενάντια στην ανεργία, παρέχοντας μέτρα "πλαγιοφυλακής" στις εθνικές πολιτικές των χωρών - μελών και δίνοντας ταυτόχρονα ένα "κοινωνικότερο πρόσωπο" στην ΕΕ.

Επίσης πρόκειται για την εκλογή του "κυρίου/κυρίας ΚΕΠΠΑ" και τη λειτουργία της προβλεπόμενης (επίσης) από τη Συνθήκη του Αμστερνταμ Μονάδας Σχεδιασμού και Προειδοποίησης".