Η υγεία, ενώ θα έπρεπε να είναι κοινωνικό αγαθό, είναι αντίθετα ένα ταξικό προνόμιο που ολοένα θα γίνεται απλησίαστο, ιδιαίτερα για τις γυναίκες.

Οι φτωχές οικογένειες και περισσότερο οι μη εύπορες μητέρες - που είναι οι φτωχές των φτωχών - θα πληγούν περισσότερο από την υποβάθμιση του συστήματος Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας (βλέπε κατάργηση, ανάμεσα σε άλλα, του ΠΙΚΠΑ, του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας κ.ά.). Η ιδιωτικοποίηση προχωρεί ακάθεκτη και ο προγραμματισμένος εθελοντισμός τείνει να υποκαταστήσει τις υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες.

Ετσι η ομιλία της Κατερίνας Τσιμπουκάκη που ακούσαμε στο τελευταίο συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας είναι ιδιαίτερα επίκαιρη:

Γιατρός η ίδια η ομιλήτρια, τόνισε πως η οικονομική και κοινωνική κατάσταση των γυναικών είναι χειρότερη από αυτή των ανδρών, πλήττονται συχνότερα από τη φτώχεια και εξαρτώνται συχνότερα οικονομικά από τους άνδρες, αλλά και από τις παροχές της κοινωνικής πρόνοιας. Οι καταστάσεις αυτές, είπε, περιορίζουν τις επιλογές τους στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων και των υγιεινών τρόπων ζωής...

Οταν λοιπόν ανήκεις στο φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού, είναι βέβαιο ότι δεν μπορείς να εξασφαλίσεις την υγεία σου μέσα σε κάποιο από τα ιδιωτικά υπερσύγχρονα κέντρα που φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλη τη χώρα και που θα πρέπει να πληρώσεις αδρά για τις όποιες - και μερικές φορές αμφίβολης ποιότητας - υπηρεσίες...

Οταν είσαι από τους χειρότερα αμειβόμενους και συνεπώς ελλιπώς ασφαλιζόμενους, δεν μπορείς να έχεις ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ούτε και στο δημόσιο τομέα υγείας, αφού η κατεύθυνση είναι και τα δημόσια νοσοκομείο αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία να λειτουργούν στη βάση της ανταποδοτικότητας.

Με την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της υγείας, παρατήρησε, σε συνάρτηση με τη συνεχώς αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του γυναικείου πληθυσμού, η πρόληψη αποτελεί άπιαστο όνειρο, αφού η πολιτεία αρνείται να εφαρμόσει οποιοδήποτε πρόγραμμα προληπτικής ιατρικής, είτε αυτό αφορά τη σωματική υγεία (τεστ Παπ, μαστογραφία, πρόληψη καρδιαγγειακών νοσημάτων, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, π. χ. AIDS κλπ. ) είτε την ψυχική. Κι ας είναι γνωστό πια σε όλους ότι η πρόληψη κοστίζει λιγότερο από τη θεραπεία. Κι ας είναι κοινή πεποίθηση στο 90% των γυναικών της ΕΕ ότι η μαστογραφία π. χ. πρέπει να γίνεται δωρεάν.

Εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του γυναικείου οργανισμού που είναι ταγμένος να φέρει στον κόσμο τη νέα ζωή υγιή και χωρίς πρόβλημα, γίνεται κατανοητό το πόσο σημαντικό είναι οι υπηρεσίες υγείας να είναι ανοιχτές και προσβάσιμες απ' όλες τις γυναίκες, ασχέτως οικονομικής ή οικογενειακής κατάστασης. Επιπρόσθετα οι γυναίκες κάνουν μεγαλύτερη χρήση των υγειονομικών υπηρεσιών από τους άνδρες, τόσο για λογαριασμό τους όσο και στο πλαίσιο της φροντίδας τους προς τα παιδιά και τους ηλικιωμένους γονείς. Οι γυναίκες εξάλλου που απασχολούνται στον τομέα της υγείας είναι πολύ περισσότερες από τους άνδρες, αλλά δυστυχώς συνωστίζονται στις κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας και τους πιο ανθυγιεινούς τομείς (καθαρίστριες, πρακτικές αδελφές κλπ.) δουλεύοντας κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και με εξευτελιστικές αμοιβές. Εδώ, ας αναφέρουμε αυτό που χρόνια καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας, ότι στη χώρα μας αντιστοιχεί μια νοσηλεύτρια - νοσηλευτής σε είκοσι άρρωστους αντί της μιας κάθε τέσσερις που επικρατεί αλλού ή θα έπρεπε να επικρατεί.

Αντί όμως της βελτίωσης τόσο στον αριθμό των εργαζόμενων και της υλικοτεχνικής υποδομής, όσο και στην ποιότητα της παρεχόμενης περίθαλψης, βλέπουμε μέρα με τη μέρα τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα (νοσοκομεία, κέντρα υγείας, αγροτικά ιατρεία κλπ.) την υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, της πρόνοιας, την τάση εξαφάνισης κάθε προγράμματος προληπτικού ελέγχου, το βούλιαγμα των ασφαλιστικών ταμείων, την έλλειψη υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς.

Η πολιτεία αντί να ενισχύει από τον κρατικό προϋπολογισμό τον ευαίσθητο τομέα της υγείας, μετακυλά το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών στους πολίτες, με διάφορες λαθροχειρίες (εισιτήριο στα δημόσια νοσοκομεία, περικοπή φαρμάκων, αύξηση συμμετοχής, ανταποδοτικότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες). Και προχώρησε ακόμα πιο πίσω, αφού παρά την αύξηση που επέβαλε στο κλειστό νοσήλιο, εξαίρεσε φάρμακα ή εξετάσεις από αυτό, τα οποία θα πρέπει να πληρώνονται ιδιαιτέρως από τα ασφαλιστικά ταμεία ή τους ασθενείς. Και η ομιλήτρια κατέληξε ειρωνικά:

Ας μην κατηγορούμε όμως συνέχεια τους κυβερνώντες "εκσυγχρονιστές" μας. Εκαναν και κάτι για την αναβάθμιση της παρεχόμενης περίθαλψης, καθιέρωσαν θέσεις "Lux" στα δημόσια νοσοκομεία, όπου είναι πλέον βέβαιο ότι κύρια εμείς οι γυναίκες θα βρίσκουμε την περίθαλψη που μας αξίζει, αφού οι θέσεις αυτές προορίζονται γι' αυτούς που έχουν την άνεση να πληρώνουν πολλά, κι εμείς απ' ό,τι φαίνεται είμαστε απ' αυτούς που έχουμε να πληρώσουμε... ".