- Μετά από απαίτηση 23 μελών της διοίκησης της ΓΣΕΕ συνεδριάζει την Παρασκευή εκτάκτως η Ολομέλεια, με θέμα την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Παιδείας. Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε στο να αναλάβετε μια τέτοια πρωτοβουλία;

- Το θέμα της Παιδείας δεν αφορά στενά τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, αφορά τους εργαζόμενους γονείς, όλους τους εργαζόμενους και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση, εναρμονισμένη με τις εντολές και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΟΟΣΑ, κάνει σημαντικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και στις δαπάνες για την Παιδεία, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης και μόρφωσης, οδηγώντας όλο και περισσότερα παιδιά στα φροντιστήρια και ανοίγοντας δρόμους για την κυριαρχία της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα - και εκεί βρίσκεται η ουσία της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης - επιβάλλει ακόμα πιο μεγάλους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, αποκλείει από την ουσιαστική μόρφωση τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει και να διαμορφώσει το μοντέλο του μελλοντικού εργάτη. Ενός εργάτη χωρίς γνώσεις, εύκολη λεία στα χέρια των εργοδοτών. Μ' αυτή την έννοια, δεν μπορούν τα συνδικάτα και ιδιαίτερα η ΓΣΕΕ να μένουν θεατές αυτών των εξελίξεων, πρέπει να πάρουν θέση, να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των εργατών που εκπροσωπούν, των παιδιών τους και μελλοντικών συναδέλφων μας.

- Ποια στάση νομίζετε ότι πρέπει να κρατήσει η ΓΣΕΕ απέναντι στις μαθητικές κινητοποιήσεις;

- Αναφέρθηκα και παραπάνω. Πρέπει η ΓΣΕΕ άμεσα να πάρει σαφή θέση υπέρ των μαθητικών κινητοποιήσεων, να πιέσει στην κατεύθυνση της κατάργησης του νόμου, να πιέσει να ικανοποιηθούν χρόνια αιτήματα των εκπαιδευτικών και των μαθητών που έχουν υιοθετηθεί και από τα Συνδικάτα. Πρέπει να μπει μπροστά στον αγώνα για σύγχρονη, δημόσια, δωρεάν παιδεία, για γενναία επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, για σχολείο χωρίς αποκλεισμούς και ταξικούς φραγμούς, πρέπει να παλέψει από κοινού με τους μαθητές.

- Γιατί ο αγώνας των μαθητών πρέπει να στηριχτεί από την εργατική τάξη και να γίνει υπόθεση όλων;

- Πρέπει σήμερα να γίνει κατανοητό ότι τη δήθεν μεταρρύθμιση στην παιδεία που επιδιώκει να περάσει η κυβέρνηση πρώτα και κύρια θα την πληρώσει η εργατική τάξη. Οι εργάτες θα αναγκαστούν να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να καταφέρουν τα παιδιά τους να τελειώσουν το λύκειο. Πόσοι, όμως, μπορούν σε συνθήκες λιτότητας, σε συνθήκες φτώχειας να το κάνουν αυτό; Ελάχιστοι. Αρα τι απομένει; Να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι ένα ζοφερό μέλλον διαγράφεται για τα παιδιά μας; Αυτό δεν μπορεί κανείς να το δεχτεί. Η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν καθήκον να αγωνιστούν για ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά. Αν η κυβέρνηση βλέπει το σημερινό μαθητή ως αυριανό φτηνό, άβουλο εργάτη εμείς πρέπει να αγωνιστούμε, έτσι ώστε η νέα γενιά να αποκτήσει τις ικανότητες για να κατακτήσει ένα καλύτερο μέλλον, για να διατηρήσει όσα δικαιώματα της παραδώσουμε, για να κερδίσει τη ζωή της με αξιοπρέπεια. Πρέπει σήμερα εμείς να δείξουμε στα παιδιά ότι μόνο με τον αγώνα, την αλληλεγγύη κερδίζεται η ζωή και όχι με συμβιβασμούς και υποταγή. Γι' αυτό οι αγώνες τους είναι και δικοί μας και αυτή είναι μια μεγάλη ευθύνη που πρέπει οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα να την αναλάβουν.

Β. Ν.