Επαναλαμβάνεται σ' όλους τους τόνους τον τελευταίο καιρό, απ' όλους τους οπαδούς της ευρωλαγνείας και τονίστηκε ποικιλότροπα στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την επικύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ, ότι η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, στη ζώνη του ΕΥΡΩ, είναι μη διαπραγματεύσιμη. Κι αυτό γιατί το ενιαίο, ισχυρό και σταθερό ευρωπαϊκό νόμισμα θα έχει δήθεν ευεργετικές συνέπειες στην οικονομία μας.

Επειδή μόνο η απομυθοποίηση της ευρωλογίας μπορεί να προσφέρει στο λαό την πραγματικότητα και τη γυμνή αλήθεια γύρω από την ΟΝΕ και τις επιδιώξεις των ισχυρών ευρωπαϊκών κύκλων, ας δούμε πόσο ενιαίο και πόσο ισχυρό μπορεί να είναι το ΕΥΡΩ.

Η ιστορική εμπειρία μας διδάσκει ότι ένα νόμισμα για να μπορέσει να λειτουργήσει σαν ενιαία χρηματική μονάδα, σαν μέσο έκφρασης των οικονομικών συναλλαγών και της χρηματικής αξίας των εμπορευμάτων και υπηρεσιών, ενός ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, απαιτεί μια απαραίτητη προϋπόθεση. Την πολιτική ενοποίηση του συγκεκριμένου χώρου. Η μέχρι τώρα ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών δε μας παρέχει κανένα παράδειγμα επίτευξης νομισματικής ενοποίησης, χωρίς να έχει προηγηθεί η πολιτική ενοποίηση.

Το δολάριο π.χ. των Βόρειων Πολιτειών της Αμερικής επικράτησε σαν το ενιαίο νόμισμα όλων των πολιτειών που αποτέλεσαν τις ΗΠΑ. Για να γίνει όμως αυτό χρειάστηκε να προηγηθεί ο εμφύλιος πόλεμος, να επιβληθεί η ομοσπονδιοποίηση όλων των πολιτειών σε ένα νέο κρατικό σχήμα, τις ΗΠΑ. Να πραγματοποιηθεί δηλαδή η πολιτική ενοποίηση του χώρου που διασφάλισε την ενιαία αγορά, με ενιαία πολιτική διοίκηση. Χωρίς αυτή την απαραίτητη προϋπόθεση, το δολάριο δεν μπορούσε ποτέ να καθιερωθεί και να λειτουργήσει σαν ενιαίο νόμισμα του γεωγραφικού χώρου των ΗΠΑ.

Επίσης, στην περίοδο της αυγής του καπιταλισμού, της εμφάνισης και επικράτησης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, είχαμε τη διαδικασία ενοποίησης των διαφόρων φέουδων και την εμφάνιση και των αστικών εθνικών κρατών. Μόνο μετά την πολιτική ενοποίηση, την κατάργηση των επιμέρους φέουδων και τη διασφάλιση των συνθηκών της ενιαίας αγοράς και ενιαίας διοίκησης, έγινε δυνατή η κυκλοφορία και επικράτηση ενιαίου νομίσματος μέσα στα όρια του κάθε ξεχωριστού έθνους - κράτους. Χωρίς την ολοκλήρωση της διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης και δημιουργίας των αστικών κρατών, δε θα ήταν δυνατή η λειτουργία ενιαίου νομίσματος.

Στη σημερινή Ευρώπη όμως ξεκίνησε μια διαδικασία ανάποδα. Λόγω των ανυπέρβλητων δυσκολιών που παρεμβάλλονται στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, η ΕΕ έθεσε σε κίνηση τη διαδικασία επίτευξης της νομισματικής ενοποίησης, με την ελπίδα ότι αυτό, το ενιαίο νόμισμα, θα συμβάλλει, με κατάλληλη αξιοποίησή του, στη βαθμιαία επίτευξη και της πολιτικής ενοποίησης.

Αυτό αποτελεί ευσεβή πόθο μάλλον, παρά ρεαλιστική προοπτική, γιατί δε λαμβάνει υπόψη το βάθος και την έκταση των ποικιλόμορφων αντιθέσεων και συγκρούσεων συμφερόντων του ευρωπαϊκού χώρου, που καθιστούν αδύνατη την υπέρβασή τους και την πολιτική ενοποίηση. Και είναι βέβαιο ότι χωρίς πολιτική ενοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει νομισματική ενοποίηση. Η αυταπάτη αυτή προωθείται από τους ευρωλάτρες σε μια προσπάθεια καλλιέργειας φρούδων ελπίδων στους λαούς, για εφησυχασμό και άμβλυνση των αντιθέσεων μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων και των οικονομικά - κοινωνικά προνομιούχων κύκλων της ΕΕ. Ενιαίο νόμισμα, επόμενα, με την πλήρη έννοια του όρου δεν μπορεί να είναι και δε θα είναι το ΕΥΡΩ. Στην καλύτερη περίπτωση θα εκφράσει τις επιδιώξεις οικονομικού ανταγωνισμού και γεωπολιτικής στρατηγικής των κυρίαρχων οικονομικά κύκλων του γαλλογερμανικού άξονα.

Να δούμε τώρα πόσο ισχυρό μπορεί να είναι το νέο αυτό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Κατ' αρχήν ένα νόμισμα δεν μπορεί να είναι ούτε σταθερό ούτε ισχυρό, όταν δεν εκφράζει έναν ενοποιημένο πολιτικά και ομοιόμορφο οικονομικά χώρο με μια σταθερή οικονομική ανάπτυξη. Η εγγενής αυτή αδυναμία του ΕΥΡΩ στερεί από το νέο νόμισμα τη δυνατότητα σταθερής και ισχυρής παρουσίας στις διεθνείς αγορές.

Πέρα όμως από τη γενική αυτή αρχή, ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τι σημαίνει ισχυρό νόμισμα. Ισχυρό είναι ένα νόμισμα όταν η οικονομία του γεωγραφικού χώρου που σ' αυτόν λειτουργεί, του δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάζεται υπερτιμημένο στην ισοτιμία του με τα άλλα νομίσματα.

Ενα υπερτιμημένο ΕΥΡΩ όμως εγκυμονεί κινδύνους μειωμένης ανταγωνιστικότητας των προοριζόμενων για εξαγωγή προϊόντων και υπηρεσιών. Θα καθιστά δηλαδή πιο ακριβά τα ευρωπαϊκά προϊόντα στις άλλες αγορές και θα ενεργεί ανασταλτικά στις ευρωπαϊκές εξαγωγές. Αυτό σημαίνει ότι οι ισχυρές οικονομικά - βιομηχανικά χώρες, που το εξαγωγικό τους εμπόριο είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το εισαγωγικό, θα επιδιώκουν να κρατούν το ΕΥΡΩ σε μια ισοτιμία όσο γίνεται πιο χαμηλή, σε σχέση με τα ξένα και ιδιαίτερα τα κύρια ανταγωνιστικά νομίσματα.

Μια τέτοια διευθέτηση όμως δε θα είναι συμφέρουσα για τις μικρές, αδύνατες οικονομικά χώρες, που εισάγουν πολύ περισσότερα από ό,τι εξάγουν και που ένα υπερτιμημένο ΕΥΡΩ θα τους βόλευε, γιατί θα καθιστούσε φθηνότερες τις εισαγωγές τους. Τι θα είναι λοιπόν το ΕΥΡΩ; Υποτιμημένο άρα όχι πολύ ισχυρό ή υπερτιμημένο, αλλά ασύμφορο για τους μεγάλους εταίρους; Οι αντιθέσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστούν με την τεχνητή δημιουργία και έναρξη της κυκλοφορίας ενός, κατ' επίφαση μόνο, ενιαίου νομίσματος.

Επειδή δε στην ΕΕ, όπως και σε κάθε άλλη μορφή υπερεθνικής, καπιταλιστικής εξουσίας, τα συμφέροντα των ισχυρών σχεδόν πάντα υπερισχύουν και στην περίπτωση του ΕΥΡΩ οι διαδικασίες καθορισμού της ισοτιμίας του (δικαιοδοσία της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας), θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο εξυπηρέτησης των ισχυρών, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των αδύνατων χωρών.

Γεγονός που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για ένα "ισχυρό" ΕΥΡΩ, όπως δεν υπάρχουν περιθώρια για την ομαλή λειτουργία τού... όχι και τόσο ενιαίου νομίσματος. Τα βασικά δηλαδή επιχειρήματα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωπαϊκού μονόδρομου, είναι αβάσιμα και δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά δεδομένα. Προβάλλονται μόνο για εξαπάτηση του λαού που δεν έχει άλλη επιλογή από την απόρριψή τους.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να προσφύγει σε δημοψήφισμα για ν' αποφασίσει ο λαός για την τύχη της χώρας. Γιατί είναι σίγουρη πως μέσα από τη δημόσια συζήτηση και ενημέρωση του λαού θα αποκαλυφτούν πολλές δυσάρεστες αλήθειες για την ΟΝΕ, που θα στρέψουν αναπόφευκτα μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας ενάντια στις συντελούμενες διεργασίες της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ