Για το πιο ευάλωτο τμήμα της εργατικής τάξης, τους νέους εργαζόμενους, και τα προβλήματά τους, την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα και το πώς αυτή επιδρά στην εργαζόμενη νεολαία, αλλά και τις προτεινόμενες από την ΚΝΕ εξόδους διαφυγής από τα προβλήματα, μίλησε στο "Ρ" ο Κ. Μυτιληνιού,που συγκεντρώνει τις ιδιότητες του νέου μεταλλεργάτη, του συνδικαλιστή, αλλά και του μέλους της ΚΝΕ.

Ιεραρχώντας κατά σπουδαιότητα τα προβλήματα των νέων τοποθετεί στην πρώτη θέση αυτό της ανεργίας, τονίζοντας: "Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους νέους, ακόμα και για όσους έχουν δουλιά, αφού ο φόβος της λειτουργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη αγωνιστικής δράσης και αποτελεί όπλο στα χέρια των εργοδοτών. Η πλειοψηφία των νέων εργαζομένων, κυρίως σε κλάδους όπως το εμπόριο ή ο επισιτισμός - τουρισμός, εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Στο μέταλλο οι συνθήκες εργασίας είναι άσχημες. Η εντατικοποίηση οργιάζει. Οι νέοι εργαζόμενοι περισσότερο απ' όλους βιώνουν την παραβίαση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος".

"Δυστυχώς - συνεχίζει - οι νέοι είναι πιο εύκολη λεία για τους εργοδότες. Αυτό έχει να κάνει με το φόβο της απόλυσης, αλλά και με τον τρόπο που μεγαλώνουν, τι μηνύματα τούς περνά η άρχουσα τάξη, η οποία από νωρίς επιχειρεί ακόμα και μέσα από το σχολειό να χτυπήσει το νου και τη συνείδησή τους μέσα από μια εκστρατεία ιδεολογικού και ηθικού αποπροσανατολισμού. Προβάλλουν στους νέους το ιδανικό του ατομισμού, της προσωπικής ανάδειξης και συκοφαντούν τη συλλογική δράση. Οταν έρθει η ώρα να εργαστούν είναι φυσικό να έχουν μικρότερες αντιστάσεις".

Διευκρινίζει όμως πως "παρ' όλα αυτά η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι η νέα γενιά αντιστέκεται, παλεύει, βρίσκει το δρόμο της, επιλέγει να διεκδικεί και έχουμε δεκάδες παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν".

Για τη δράση της ΚΝΕ και τη σχέση της με τους νέους εργαζόμενους ο Κ. Μυτιληνιού σημειώνει: "Η ΚΝΕ με κάθε τρόπο προσπαθεί να βρίσκεται στο πλευρό των νέων εργαζομένων και να καταδεικνύει την αιτία των προβλημάτων, που είναι η πολιτική που υποτάσσεται στο μεγάλο κεφαλαίο. Οι νέοι από την πλευρά τους βλέπουν ότι οι θέσεις μας επιβεβαιώνονται και όλο και περισσότεροι συσπειρώνονται στις γραμμές μας. Ξέρουμε οι ΚΝίτες ότι έχουμε μεγάλο φορτίο, εξαρτώνται πολλά από τη δράση μας στη νεολαία για να χάνει έδαφος η πολιτική της υποταγής, για να μη βρίσκει χώρο η απογοήτευση, για να νιώσουν τη δύναμη της οργανωμένης πάλης. Εχουμε βέβαια πολύ δρόμο μπροστά μας. Κατ' αρχήν χιλιάδες νέοι δεν είναι συνδικαλισμένοι και μέλημά μας είναι να συσπειρώσουμε στα σωματεία όσους περισσότερους μπορούμε, κάνοντάς τους καθαρό όμως ότι οριστική λύση θα δοθεί μόνο όταν όλοι όσοι πλήττονται απ' αυτή την πολιτική συγκροτήσουν ένα μέτωπο πάλης, σύγκρουσης και τελικά ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής".

"Πιανόμαστε" από τη διαπίστωση ότι χιλιάδες νέοι δεν είναι συνδικαλισμένοι και τον ρωτάμε πού οφείλεται αυτό, για να μας πει: "Ανέφερα διάφορους λόγους και παραπάνω. Ομως ο πιο σημαντικός είναι η τακτική που ακολουθούν οι πλειοψηφίες στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση". Με την τακτική της συναίνεσης, της πλήρους ενσωμάτωσης στα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου έχουν καταστεί ανυπόληπτες, έχουν λαβώσει το κύρος των συνδικάτων. Εχουν απομακρύνει τους νέους απ' αυτά. Πώς είναι δυνατόν να τους εμπιστευτούν οι νέοι όταν τους βλέπουν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους βιομηχάνους και την κυβέρνηση και να συμφωνούν πόσο βαθιά θα μπει το μαχαίρι για να κόψει τα εργασιακά τους δικαιώματα;".

Υπάρχει όμως προοπτική να ξανακερδίσει το συνδικαλιστικό κίνημα την εμπιστοσύνη των νέων εργαζομένων; Μας απαντά: "Υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που είναι σε θέση να αντιστρέψουν την κατάσταση. Δυνάμεις που αντιστέκονται και υπερασπίζονται ακούραστα τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτές οι δυνάμεις αποφάσισαν και συγκρότησαν την Επιτροπή για την αλλαγή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή η πρωτοβουλία είναι υπερώριμη, είναι αναγκαία. Γι' αυτό και δεκάδες συνδικάτα, αλλά και η ΚΝΕ εξαρχής τη στήριξε. Η επιτυχία της αφορά όλους τους εργαζόμενους και πιστεύουμε ότι θα δώσει άλλη πνοή στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα σηματοδοτήσει το χτύπημα της λογικής της συναίνεσης και του συμβιβασμού, θα φέρει στην επιφάνεια την τεράστια δύναμη των εργαζομένων που είναι επιτακτική ανάγκη να εκφραστεί".

Βάσω ΝΙΕΡΗ