Αραγε, καταλαβαίνει η ηγεσία της κυβέρνησης το μέγεθος της υποκρισίας και της διγλωσσίας, με την οποία συμπεριφέρεται τις δραματικές αυτές στιγμές; Από τη μια, έχει συμφωνήσει κι έχει βάλει την υπογραφή της στη ΝΑΤΟική απόφαση των δολοφονικών επιδρομών ενάντια στη Γιουγκοσλαβία και από την άλλη, σκορπίζει απλόχερα δηλώσεις, περί "αταλάντευτης στάσης", για εσωτερική κατανάλωση. Από τη μια, παρέχουν όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στις ΝΑΤΟικές ορδές, το ελληνικό αντιτορπιλικό "Κίμων" συμμετέχει στην αρμάδα της Αδριατικής, τα "Αβακς" απογειώνονται από το αεροδρόμιο του Ακτιου κλπ. κλπ. και από την άλλη, κάνουν ευχές για πολιτική και ειρηνική λύση του προβλήματος.

Τι νομίζουν, άραγε, πως θα καταφέρουν; Νομίζουν, μήπως, πως μπορούν, να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό από τη μια και από την άλλη, να ασκούνται σε δουλοπρεπή λυγίσματα της μέσης, κάθε φορά που κουνάει το δαχτυλάκι του ο εκάστοτε "πλανητάρχης" και να μετατρέπουν τη χώρα σε προγεφύρωμα πολεμικών τυχοδιωκτισμών; Η, μήπως, θεωρούν πως εξυπηρετούν έτσι τα λεγόμενα εθνικά συμφέροντα;