Η παραπέρα καθήλωση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων, η επιτάχυνση των περιβόητων "διαρθρωτικών αλλαγών", η "συνεχής επαγρύπνηση" για την απαρέγκλιτη εφαρμοφή της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής, μαζί με τη δαμόκλειο σπάθη για τη λήψη και νέων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και του συνόλου του λαού, είναι η συνταγή που προτείνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος, προκειμένου να εκπληρωθούν οι στόχοι της κυβέρνησης για την ονομαστική προσαρμογή των δεικτών που αφορούν την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ.

Τα παραπάνω περιέχονται στην έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική 1998 - '99 που παρέδωσε χτες ο Λ. Παπαδήμος στον πρόεδρο της Βουλής και στην ουσία αποτελούν το λόγο και τη φωνή της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρώπης από την οποία ελέγχεται πλέον η Τράπεζα Ελλάδας.

Με μια οικονομική ανάλυση, που διαπνέεται από το "ρεαλισμό", όπως θέλουν τελευταία να χαρακτηρίζουν τον κυνισμό και την πρόκληση, η Τράπεζα της Ελλάδας σκιαγραφεί με λεπτομέρειες το πώς όλα τα σφυριά της κυβερνητικής πολιτικής πρέπει να υποτάσσονται στην υπόθεση της ΟΝΕ και το πώς, σ' αυτά ακριβώς τα πλαίσια, "δε θα υπάρξει η παραμικρή χαλάρωση". Ως κεντρικός στόχος της νομισματικής πολιτικής παρουσιάζεται, όπως ακριβώς συνέβη με τον κρατικό προϋπολογισμό και την εισοδηματική πολιτική, η συγκράτηση του πληθωρισμού, με στόχο, στο τέλος του χρόνου, να σταθεροποιηθεί στο 2%, επίπεδο που εκτιμάται πως θα επιτρέψει την είσοδο στην ΟΝΕ.

Στην έκθεση εκτιμάται ως θετικό το γεγονός ότι "επιβραδύνθηκε αισθητά το 1998" η λαϊκή κατανάλωση, αν και υπάρχει ο υπαινιγμός ότι η σχετική μείωση έπρεπε να ήταν ακόμα μεγαλύτερη. "Στις περισσότερες περιπτώσεις, σημειώνεται χαρακτηριστικά, η επιβράδυνση ή η μείωση που σημειώθηκε (στην καταναλωτική ζήτηση) ήταν μικρότερη από ό,τι αναμενόταν, με βάση την εκτίμηση για το ρυθμό αύξησης του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος". Ως αιτίες για την απόκλιση από τις επίσημες προσδοκίες αναφέρονται η ιδιαίτερα σημαντική αύξηση (38%) των καταναλωτικών δανείων που δόθηκαν πέρσι, όπως επίσης και η λεγόμενη "ανατίμηση περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών". Σχετικά με την περσινή υποτίμηση της δραχμής, που επέδρασε αυξητικά στον πληθωρισμό κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες, η Τράπεζα της Ελλάδας αναγκάζεται και πάλι να ομολογήσει το όργιο της κερδοσκοπίας, στην οποία επιδόθηκαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, με την εξής διατύπωση: "Η υποτίμηση επέδρασε αυξητική όχι μόνο στις τιμές των εισαγομένων προϊόντων και - μέσω αυτών - στις τιμές των εγχώρια παραγομένων αγαθών και υπηρεσιών, αλλά και στα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων"!

Σε ό,τι αφορά, τέλος, τη νομισματική πολιτική του 1998 σημειώνεται ότι ενώ υπήρχε στόχος για συνολική πιστωτική επέκταση 4 - 6%,το σχετικό ποσοστό διαμορφώθηκε στο 9,7%.Η υπέρβαση οφείλεται κυρίως στην αύξηση των καταναλωτικών δανείων και ειδικότερα από το γεγονός ότι το Δεκέμβρη οι πολίτες της χώρας ήταν χρεωμένοι στις τράπεζες με 1,01 τρισεκατομμύρια δραχμές!

Για το 1999 προβλέπεται πιστωτική επέκταση 7-9%. Το ποσοστό αυτό δεν αναμένεται, κατά την έκθεση, να προκαλέσει πληθωριστικές πιέσεις, επειδή όμως τονίζεται, έχει εξασφαλιστεί περιορισμένη αύξηση των δαπανών για την απασχόληση, δηλαδή έχει επιβληθεί η συγκεκριμένη εισοδηματική πολιτική λιτότητας. Βέβαια, η Τράπεζας της Ελλάδας ξεκαθαρίζει πως, ενόψει των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι εργαζόμενοι "δεν πρέπει να προβάλλουν διεκδικήσεις δυσανάλογες προς εκείνες που ήδη έχουν αποφασιστεί ή συμφωνηθεί στους λοιπούς τομείς της οικονομίας".

Παράλληλα, όπως αναφέρεται, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για τη μείωση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων.Τέτοιοι είναι, πρώτον η παραπέρα μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος "λόγω της μείωσης των επιτοκίων καταθέσεων". Δεύτερον, τα τεράστια ποσά που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι για τόκους για τα καταναλωτικά δάνεια που έχουν ήδη δοθεί. Επειδή, πάντως, υπάρχουν και αρνητικοί παράγοντες για τον πληθωρισμό (διεθνείς τιμές πετρελαίου, εξάντληση επιπτώσεων από τη μείωση του ΦΠΑ στα τιμολόγια κλπ.) και επειδή ο στόχος για μείωση του πληθωρισμού πρέπει να επιτευχθεί μέσα στη χρονιά, η Τράπεζα της Ελλάδας απειλεί πως "αν οι συνθήκες το επιβάλουν, ενδέχεται να χρησιμοποιήσει (εκτός των επιτοκίων) και εναλλακτικά μέσα ελέγχου της πιστωτικής επέκτασης".