Τελικά, τα πλέον απίθανα πράγματα μπορούν να συμβούν στο ελληνικό περιβάλλον στο όνομα της ανάπτυξης. Ακόμα και η ασφαλτόστρωση μιας αμμουδιάς μπορεί να αιτιολογηθεί ως πράξη ...αναπτυξιακή, οι αρμόδιες υπηρεσίες να κλείνουν τα μάτια και το ρόλο της σωτηρίας της φύσης να αναλαμβάνουν μια φούχτα πολίτες, κόντρα σε μικρομεσαία και μεγάλα συμφέροντα.

Πριν από οχτώ χρόνια, η Οικολογική Εταιρεία Εβρου (ΟΕΕ) είχε καταγγείλει την αυθαίρετη διάνοιξη δρόμου πάνω στον αιγιαλό στην Αγία Παρασκευή Μάκρης. Ο θόρυβος που προκλήθηκε ήταν μεγάλος, μια και υπήρχε καραμπινάτη παρανομία και οι καθ' ύλην αρμόδιοι υποσχέθηκαν την αποκατάσταση του αιγιαλού από τις παρεμβάσεις που υπήρξαν. Ομως, μετά τους θερινούς μήνες, τα έργα ξεκίνησαν και πάλι και η ΟΕΕ αναγκάστηκε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, η οποία έκρινε παράνομη την υπό κατασκευή λεωφόρο πάνω στην παραλία. Μάλιστα, ο κοινοτάρχης υποχρεώθηκε να απομακρύνει τα μπάζα και τα χαλίκια. Αλλά μόνο ένα μέρος απομακρύνθηκε. Το μεγαλύτερο αφέθηκε εκεί στην τύχη του... Παράλληλα, διατάχθηκε να ανοιχτεί ένα φυσικό ρέμα που το είχαν μπαζώσει κι αυτό. Ο πρώτος κύκλος της λεωφόρου έκλεισε εκεί. Ομως, το 1994, ο νέος κοινοτάρχης ξαφνικά ασφαλτοστρώνει ένα τμήμα του δρόμου μέχρι τον αιγιαλό, συνεχίζοντας την πολιτική του προκατόχου του. Ενα χρόνο μετά (16/6/1995), η Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου, με έγγραφό της, ζητά να σταματήσουν οι εργασίες για την επικύρωση και ασφαλτόστρωση του αιγιαλού και της παραλίας μεταξύ Κυανής Ακτής και Αγίας Παρασκευής. Μάλιστα, προσδιόριζε επακριβώς τα μέτρα εκείνα, που θα απέτρεπαν τη δίοδο αυτοκινήτων, για να μην υπάρξουν ατυχήματα στους κολυμβητές. Κι ακόμα, καθορίστηκαν τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν τη χειμερινή περίοδο για να αποκατασταθεί η παραλία. Αυτός ήταν ο δεύτερος κύκλος της λεωφόρου.

Την ίδια στιγμή που οι υποψήφιοι στις πρόσφατες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μιλούσαν για το περιβάλλον και εξέδιδαν πολυτελή φυλλάδια με τα οικολογικά προγράμματά τους, και πάλι η ΟΕΕ (κι όχι κάποια υπηρεσία) διαπιστώνει ότι οι καταστροφικές εργασίες στον αιγιαλό άρχισαν και πάλι. Και, μάλιστα, αυτή τη φορά έχουμε και την κατασκευή οικοδομών πάνω στην άμμο!! Δεν έχει διευκρινιστεί αν υπάρχουν άδειες γι' αυτές τις αθλιότητες και, πολύ περισσότερο, μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αν δεν υπάρχουν, τότε κάποιος πρέπει να παρέμβει. Και κυρίως η Δικαιοσύνη, που δεν πρέπει να είναι "τυφλή" σ' αυτές τις περιπτώσεις κι αν χρειάζεται να δρα αυτεπάγγελτα έτσι, ώστε να μην υποχρεώνονται να παίζουν τον εισαγγελέα απλοί πολίτες. Αν υπάρχουν, πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες σε όλους όσοι ενεπλάκησαν, μια και είναι σαφές ότι κανένα έργο δεν επιτρέπεται πάνω στον αιγιαλό.

Οι κάτοικοι κινδυνεύουν να στερηθούν μια πανέμορφη παραλία, επειδή κάποιοι θέλουν να πηγαίνουν για κολύμπι με τα αυτοκίνητά τους. Αν είναι δυνατό, θα τα έβαζαν για κολύμπι κι αυτά. Παράλληλα, κάποιοι άλλοι βαφτίζουν οχυρωματικά έργα κυλικεία του στρατού πάνω στην άμμο, ενώ κάποιοι ιδιώτες φτιάχνουν εξοχικά κέντρα πάνω στην άμμο, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Πολεοδομικές υπηρεσίες, νομαρχία, πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, περιφέρεια, ΥΠΕΧΩΔΕ, ΤΕΕ σιωπούν. Και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.

Ας σταματήσουν πια όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες γραφειοκράτες να μας βομβαρδίζουν με τα υποκριτικά λογύδριά τους για την αγάπη τους στο περιβάλλον κι ας αποδείξουν έμπρακτα, αν το εννοούν.

Σημ.: Τα στοιχεία και οι φωτογραφίες είναι από το τ. 61 των Εβρο-οικολογικών.