Η Ελλάδα δε βρίσκεται δα και κοντά στη Σαχάρα, ούτε κατατάσσεται στις χώρες του λεγόμενου "τρίτου κόσμου", οι οποίες δεν έχουν τις δυνατότητες να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των καιρικών φαινομένων. Κι όμως φτάνει μια άνοδος της θερμοκρασίας αυτές τις τελευταίες μέρες - που υπερβολικά, μάλλον, χαρακτηρίζεται καύσωνας - για να ταλαιπωρούνται και να υποφέρουν πολλοί Ελληνες. Είναι βεβαίως η δόμηση των πόλεων με μπετόν, οι ελλείψεις υποδομής σε κλιματισμό των πολυκατοικιών και των σπιτιών, η ανυπαρξία ελεύθερων χώρων και πρασίνου, η εξαφάνιση, λόγω των πυρκαγιών, των δασών, αλλά και η αδιαφορία - κι όχι τόσο η αδυναμία - του κρατικού μηχανισμού να βοηθήσει τους πολίτες σε τέτοιες περιστάσεις, που συντελούν σ' αυτήν την ταλαιπωρία.

Θα πρέπει, όμως, να επισημάνουμε ότι ακόμα και ο καύσωνας, που αποτελεί φυσικό φαινόμενο, δεν πλήττει το ίδιο όλους τους Ελληνες. Κάνει κι αυτός "κοινωνικές διακρίσεις". Αυτοί που πλήττονται και υποφέρουν περισσότερο είναι όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα - κυρίως την οικονομική - να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του. Και αναφερόμαστε στους εργαζόμενους που δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια - "κλιβάνους", στους αγρότες που "λαμπαδιάζουν" στο χωράφι, στους συνταξιούχους που "βγάζουν την μπέμπελη" μέσα σε δυαράκια - κλουβιά χωρίς κλιματισμό, στους ασθενείς των κρατικών νοσοκομείων, που "λιώνουν" στα ράτζα των διαδρόμων και στα "καυτά" δωμάτια της νοσηλείας τους. Διότι υπάρχουν και οι άλλοι που ουδόλως νιώθουν τον καύσωνα στα γραφεία τους με τα αιρ - κοντίσιον ή στις βίλες τους με τις πισίνες. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε κείνους που έχουν το "μάνεϊ", για να "πεταχτούν" αυτές τις μέρες στη Μαγιόρκα και στις Μπαχάμες ή ακόμα και για σκι στις Αλπεις.

Οσο, λοιπόν, κι αν φαίνεται υπερβολικό στη διατύπωσή του, ακόμα και για τα καιρικά φυσικά φαινόμενα, όπως ο καύσωνας, καθορίζονται και υπολογίζονται οι επιπτώσεις τους στη βάση των κοινωνικών δεδομένων και των ταξικών διαφοροποιήσεων. Η ευθύνη της αντιμετώπισής τους βαρύνει πρωτίστως την οργανωμένη πολιτεία, η οποία έχει την υποχρέωση να προστατεύει και να βοηθά τους πολίτες της, που είναι οι πλέον αδύναμοι και εν πολλοίς έρμαια αυτών των καιρικών φυσικών φαινομένων. Η κυβέρνηση και οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες θεωρούν ότι, δίνοντας απλώς συμβουλές στους πολίτες επιτελούν αυτό το καθήκον τους. Διότι άλλες πρακτικές ενέργειες εκ μέρους τους δεν είδαμε. Δε θα μπορούσε η κυβέρνηση να πάρει μέτρα για την αντιμετώπιση, μέχρι ενός βαθμού, του προβλήματος στα εργοστάσια και στους άλλους χώρους δουλιάς των εργαζομένων - υπάρχουν και οι σχετικές προτάσεις των συνδικάτων - ή στα νοσοκομεία; Και εν πάση περιπτώσει, ως πότε το φυσικό περιβάλλον θα υποβαθμίζεται με το κάψιμο των δασών - το οποίο, εκτός των άλλων, συντελεί και στην αύξηση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι, όπως και στην ένταση των πλημμυρών το χειμώνα - και με την τσιμεντοποίηση των πάντων και η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την εγκληματική, αντιπεριβαλλοντική πολιτική της θα τα ρίχνει όλα στον καιρό και στο θεό;

Ο καύσωνας των ημερών, λοιπόν, μπορεί να είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά αναδείχνει και το φαινόμενο μιας κοινωνίας των διακρίσεων και μιας κυβέρνησης της αδιαφορίας. Και αν τα καιρικά φαινόμενα συνεχίσουν να υπάρχουν - ως απόρροια των αέναων νόμων της φύσης - δε θα πει πως είναι ανάγκη να συνεχίσει να υπάρχει και το "φαινόμενο" αυτής της κυβέρνησης, που ναι μεν είναι "καιρικό", με την έννοια "του καιρού μας του κακού" - αλλά όχι και "φυσιολογικό".