Η ασυνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα είναι το μόνο σίγουρο σ' αυτό τον τόπο. Ολα εξαρτώνται από τους εκάστοτε υπουργούς, που αλλάζονται από την κυβέρνηση σαν τα πουκάμισα, με αποτέλεσμα όποιος εξαρτάται από υπουργικές αποφάσεις και υπουργικές πολιτικές να μην ξέρει τι του ξημερώνει. Αυτό συμβαίνει και με το υπουργείο Πολιτισμού και πιο συγκεκριμένα με τον τρόπο και το χρόνο επιχορήγησης των θιάσων του ελεύθερου θεάτρου, ή - όπως ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος προέτρεπε να λέγονται - των μη κρατικών θεάτρων.

Από υπουργίας Θάνου Μικρούτσικου μέχρι σήμερα η πολιτική των επιχορηγήσεων "χτίζεται" και "γκρεμίζεται" σαν το γιοφύρι της Αρτας. Η πιο πρόσφατη πολιτική των επιχορηγήσεων του Ε. Βενιζέλου - κι αυτή, όπως και όλες οι άλλες, επιδίωξε να προσδώσει έναν πανηγυρικό και πομπώδη χαρακτήρα κατά την ανακοίνωσή της - βρέθηκε κι αυτή στο καλάθι των αχρήστων από την νέα υπουργό Ελισάβετ Παπαζώη.

Σύμφωνα με την "πολιτική" του Ε. Βενιζέλου, που είχε ανακοινωθεί τον Μάρτη του 1998, οι προτάσεις των θιάσων ελεύθερου θεάτρου για επιχορήγηση "υποβάλλονται μέχρι τον Μάιο, ενώ η αρμόδια επιτροπή θα μελετήσει τους φακέλους και θα εισηγηθεί μέχρι τον Ιούνιο".

Αυτό όχι μόνο δεν ίσχυσε, αλλά η υπουργός Πολιτισμού, απορροφημένη μάλλον με την τελευταία πανσέληνο του αιώνα, δεν πρόλαβε να υπογράψει την προκήρυξη. Λίγες μέρες πριν το τέλος Αυγούστου, το ΥΠΠΟ ανακοινώνει, ότι, μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 1999 θα δέχεται αιτήσεις για επιχορηγήσεις θιάσων του ελεύθερου θεάτρου για την καλλιτεχνική περίοδο 1999 - 2000.Η υπουργός Πολιτισμού υπέγραψε τη σχετική προκήρυξη, στην οποία περιλαμβάνονται αναλυτικά όλες οι προϋποθέσεις και οι όροι υποβολής των αιτήσεων, καθώς και η διαδικασία αξιολόγησής τους από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή Θεάτρου. Για την παραλαβή των προκηρύξεων και κάθε άλλη πληροφορία, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στη Διεύθυνση Καλών Τεχνών - Τμήμα Θεάτρου και Χορού. Τηλέφωνα: 820.1735 - 820.1736.

Φανταστείτε, λοιπόν, πότε θα μελετήσει τις αιτήσεις η επιτροπή και πότε θα αρχίσει η εκταμίευση προς τους επιχορηγούμενους, τελικά, θιάσους, όταν μάλιστα η θεατρική περίοδος αρχίζει μέσα στον Οκτώβρη. Τι πρέπει να πούμε δηλαδή. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ; Οχι. Γιατί με τον τρόπο αυτό, τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Αν ένας θίασος ξέρει πριν αρχίσει πρόβες ότι δε θα επιχορηγηθεί μπορεί να ανεβάσει μια μικρότερου κόστους παραγωγή, ανάλογη με τα χρήματα που διαθέτει από ίδιες πηγές, ενώ αν ξεκινήσει την παραγωγή την οποία προτείνει για επιχορήγηση και τελικά δεν επιχορηγηθεί, θα τρέχει και δε θα φτάνει. Και ποιος πληρώνει τότε;