Οργή και αγανάκτηση προκαλεί πλέον το πρωθυπουργικό ρεσιτάλ δημαγωγίας της Πέμπτης, καθώς από τη μια συμπληρώθηκε με τις προεκλογικές κορόνες και τα τεχνητά διλήμματα της χτεσινής ομιλίας του Κ. Σημίτη, και από την άλλη αποκαλύπτεται, σε όλη του την έκταση, το όργιο εξαπάτησης, που επιχειρεί η κυβέρνηση, με στόχο τον εγκλωβισμό των εργαζομένων και την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Κι ενώ οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, αγρότες και φοιτητές έδωσαν, χτες αργά το βράδυ, μια πρώτη αγωνιστική απάντηση στον κυβερνητικό εμπαιγμό, οι περιβόητες "παροχές", με τις οποίες οι κυβερνώντες θρασύτατα υποστηρίζουν ότι "δίνεται νέα ώθηση στην πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης", όχι μόνο αποδεικνύονται ψίχουλα, αλλά αποκαλύπτουν και την ουσία των κυβερνητικών στοχεύσεων. Στοχεύσεις που θέτουν ως υπ' αριθμόν ένα ζήτημα τη συνέχιση και παραπέρα κλιμάκωση των πλέον αντιλαϊκών εκδοχών οικονομικής πολιτικής, προκειμένου να μαντρωθεί η χώρα στην ΟΝΕ. Ταυτόχρονα, εντείνεται η προσπάθεια εμπαιγμού της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, των αγροτών και των νέων, του συνόλου του ελληνικού λαού, ο οποίος καλείται να συμβιβαστεί με "παροχές" ενός κιλού ψωμιού και μισού πακέτου τσιγάρων, διαγράφοντας, ως... αντιστάθμισμα, τις βαριές και ποικιλόμορφες συνέπειες, που είχε μέχρι τώρα ο ..."μονόδρομος" της ένταξης στην ΟΝΕ. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι της χώρας καλούνται, έναντι αυτών των ψευτοπαροχών, να υποκύψουν και να υποταχτούν στα γενικότερα σχέδια της άρχουσας τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου, σε μια πορεία νέας κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης και πλήρους αμφισβήτησης κάθε λαϊκής κατάκτησης.

Ο "Ρ" παρουσιάζει σήμερα την άλλη πλευρά του νομίσματος των κυβερνητικών εξαγγελιών. Τις σκληρές συνέπειες και το βάρος της εφαρμοζόμενης πολιτικής, το οποίο όλο αυτό το διάστημα σηκώνουν τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και να προωθηθούν οι περιβόητες αναδιαρθρώσεις, που μοναδικό στόχο έχουν την εξασφάλιση καλύτερων όρων δράσης και κερδοφορίας των πολυεθνικών, μέσα από το αδυσώπητο χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.