Τη "γενναιοδωρία" της κυβέρνησης προς τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπως αυτή εκφράστηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ, αλλά και την πρόσφατη πειρατική προσπάθεια για κατάργηση - ουσιαστικά - της Κυριακής αργίας, σχολιάζει μ' έναν ιδιαίτερα καυστικό τρόπο η Μαρία Τσαγκατάκη,γραμματέας του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, με το πιο κάτω κείμενο που έστειλε στην εφημερίδα μας.

Πρόκειται για αυτούς τους "τυχερούς" εργαζόμενους που δουλεύουν στο εμπόριο, τους τετραωρίτες, τους πενταωρίτες, τους συμβασιούχους της μιας ημέρας, τους "τυχερούς" μισθωτούς αντίστοιχα που δουλεύουν 12ωρα (ας είναι καλά η διευθέτηση του χρόνου εργασίας), τους εργαζόμενους με ΤΣΑ (και ξέρουν καλά οι κυβερνώντες μας τι σημαίνει αυτό), τους ανασφάλιστους (και όμως συμβαίνει κι αυτό στη χώρα μας). Και εν πάση περιπτώσει όλους αυτούς τους εργαζόμενους που απολαμβάνουν έναν "εργασιακό παράδεισο", που είναι βέβαια αποτέλεσμα και των έργων και ημερών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της προηγούμενης της ΝΔ (το αναφέρουμε έτσι, για το τυπικό, για να μην τους αδικήσουμε).

Αυτοί οι εργαζόμενοι λοιπόν έχουν χαρά μεγάλη, διότι πέραν του "εργασιακού παραδείσου" που απολαμβάνουν καθημερινά στους χώρους εργασίας τους, έτυχε να ακούσουν και για κάποιες παροχές που απλόχερα θα μοιράσει η κυβέρνηση για άλλη μια φορά στην εργατική τάξη της χώρας μας.

Να μη σταθούμε σε λεπτομέρειες, όπως αύξηση 77 δραχμές την ημέρα για τους μισθωτούς, φοροαπαλλαγή 330 δραχμές για όσους έχουν 2 παιδιά και πάνω (σ' αυτό το σημείο οι εμποροϋπάλληλοι παρουσιάζουν κάποιο κενό, ξέρετε δα ότι το ωράριο εργασίας τους δεν επιτρέπει πολυτέλειες του είδους οικογένεια, παιδιά κι άλλες τέτοιες... λεπτομέρειες).

Ακούστηκε κάτι και για ειδική μεταχείριση για τους ανέργους (αυτούς τους τεμπέληδες που κάθονται κι εμείς τους πληρώνουμε). Οι άνεργοι λοιπόν θα πάρουν 312 ολόκληρες δραχμές αύξηση στο επίδομα ανεργίας τους. Εδώ θα θέλαμε να σταθούμε για λίγο. Για τους ανέργους εξαγγέλθηκαν μέτρα. Για τους ήδη εργαζόμενους όμως δε μας είπε κανείς από την κυβέρνηση τα ευχάριστα. Για την έκπληξη που τους ετοιμάζουν. Την εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών. Εμείς καταλαβαίνουμε τη δύσκολη θέση της κυβέρνησης. Τόσες παροχές θα δώσει στην εργατική τάξη. Σ' αυτή την έρημη και σκοτεινή τάξη των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών, να μη δώσει κάτι;

Αυτή η έρημη η "Κομισιόν" (ξέρετε, εκείνο το όργανο του κεφαλαίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης) από χρόνια έχει την απόφαση καθαρογραμμένη στα συρτάρια της να μαζεύει σκόνη κι αράχνες. Είχε να αντιμετωπίσει και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη φιλολαϊκή πολιτική της τόσα χρόνια, καιρός ήταν να το πάρει απόφαση και να της κάνει και ένα χατιράκι. Γιατί, μόνο στο ΝΑΤΟ δηλαδή θα κάνει χατίρια;

Κατά την προσφιλή μέθοδο της κυβέρνησης επιχειρήθηκε να περάσει η εργάσιμη βδομάδα των 7 ημερών με τροπολογία, σε ένα άσχετο νομοσχέδιο, νύχτα και επειγόντως. Αλλωστε τα μεγάλα εγκλήματα νύχτα γίνονται.

Εδώ θα θέλαμε να απευθυνθούμε και στον κ. Βενιζέλο. Συμφωνούμε μαζί σας κ. Βενιζέλο ότι δεν είχατε καμία πρόθεση να "θίξετε το ωράριο". Αλλωστε η κατάργηση της Κυριακής αργίας ή η εργάσιμη βδομάδα των 7 ημερών δεν είναι ζήτημα ωραρίου έτσι απλά. Είναι ζήτημα βαθύτατα πολιτικό. Είναι η κατάργηση του στοιχειώδους δικαιώματος της εργατικής τάξης να έχει δική της, ολοδική της μια μέρα. Μια ολόκληρη μέρα για να διασκεδάσει, να διαβάσει, να αγαπήσει, να ενημερωθεί, να ανταμώσει, να απλώσει τη ζωή της πέρα από την καθημερινή, απάνθρωπη και πολλές φορές αβίωτη πραγματικότητα. Μια ολόκληρη μέρα για να σκεφτεί. Και ως γνωστόν όποιος σκέφτεται πολύ, γίνεται άνθρωπος και μάλιστα επικίνδυνος.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι βαθύτατα πολιτικό. Επιδιώκετε να καταργηθεί η σκέψη και κατ' επέκταση η αντίσταση μιας ολόκληρης τάξης. Καταλαβαίνουμε τον πόνο της κυβέρνησης. Δε θα δείξουμε όμως κατανόηση. Η εργατική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να σφυρηλατήσει τις αλυσίδες της από την αρχή. Αντίθετα, είναι έτοιμη να αντισταθεί, να αγωνιστεί, να ανατρέψει και να σπάσει αυτές τις αλυσίδες. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, αντίθετα έχουμε να κερδίσουμε έναν κόσμο ολοδικό μας".