1. Δε θα ήθελα να μιλήσω με όρους πολιτικούς για την εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα κατά την προεκλογική περίοδο, γιατί περισσότερο μ' ενδιαφέρει εδώ ο ρόλος που έπαιξαν οι image makers για τη θεαματική προβολή του. Ενα διαφημιστικό γραφείο έστησε τον Τσίπρα σαν λαϊκό μοντέλο του οίκου Ασλάνη έτοιμο να παίξει σε τηλεοπτικό σίριαλ επιπέδου Μανούσου Μανουσάκη. Το επόμενο βήμα τους ήταν να δώσουν όνομα στο σίριαλ και βρήκαν αυτό της Ανοιχτής Πόλης. Πρόκειται για το όνομα λογοτεχνικού περιοδικού που εξέδιδαν στην Αμερική περιθωριακοί, οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν με το αμερικάνικο κράτος και τα παρακλάδια του. Δεν περίμενα φυσικά από τους διαφημιστές να σεβαστούν το περιοδικό και τις ιδέες του, γιατί γνωρίζω πόσο τυχάρπαστα άτομα είναι. Ο,τι τους κάτσει. Ετσι όμως γεννήθηκε το UFO Τσίπρας, που, ξετυλίγοντας τη γυαλιστερή ένδειά του, αποφάσισε με το ρόλο αυτό να κάνει αισθητή την παρουσία του στο χώρο της γενικής και αόριστης Αριστεράς.

2. Ο Αλαβάνος, ερμηνεύοντας τον κόσμο του θεάματος σαν λαϊκό μέντιουμ σε περιτύλιγμα Πυθίας, εκπαραθύρωσε τον υποψήφιο Παπαγιαννάκη στο όνομα της AGB, δηλαδή της τηλεοπτικής χωματερής. Σαν αριστερός (να μην ξεχνιόμαστε κιόλας), έδωσε το χέρι του στο νέο χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο προσέχοντας τους τρόπους, την εμφάνιση και, το κυριότερο, αν είναι άξιο το UFO για την ασυλία που θα απολαμβάνει από δω και στο εξής.

3. Στο κέντρο του θεάματος, το UFO του Συνασπισμού δεν άργησε να περάσει στο παραλήρημα και στο μεγαλοϊδεατισμό, που είναι μόνιμα μοτίβα αυτών των ουράνιων σχηματισμών.

4. Πίσω από το UFO κρύβεται η πείνα και η δίψα του Συνασπισμού για ποσοστά. Πίσω από τους επαίνους του Αλαβάνου για τη νεότητα κρύβεται η επιβίωση των βετεράνων του ιστορικού συμβιβασμού. Η περιφρόνηση, που ήταν προϊόν του αλτρουισμού της νεότητας, τώρα καταλήγει σε μια γήρανση άνευ όρων θυσία στη μάχη των ποσοστών.

5. Παραφράζοντας τον Μάιστερ Εκχαρτ, θα έλεγα πως προτιμώ να μείνει η νεολαία στην κόλαση της πραγματικότητας παρά στον παράδεισο που απλόχερα μοιράζει το θέαμα δυστυχώς και μέσω του Τσίπρα.

6. Από τη στιγμή που ο Τσίπρας, αγαπημένος του θεάματος, στέφτηκε βασιλιάς των ποσοστών, ας του θυμίσει κάποιος τα λόγια του Ιταλο Καλβίνο: «Το σκήπτρο πρέπει να το κρατάς όρθιο, με το δεξί, αλίμονο αν θελήσεις να το αφήσεις, άλλωστε δε θα ήξερες πού να το ακουμπήσεις, δίπλα στο θρόνο δεν υπάρχουν τραπεζάκια ή μπουφέδες ή τρίποδα στα οποία να μπορείς ν' ακουμπήσεις, σαν πούμε, ένα ποτήρι, ένα τασάκι, ένα τηλέφωνο^. ο θρόνος είναι απομονωμένος, σε περίοπτη βέβαια θέση, στο τέλος μιας μικρής αλλά απότομης σκάλας, κι αν σου πέσει κάτι, αμέσως κατρακυλάει και δεν το ξαναβρίσκεις. Αν το σκήπτρο σου πέσει από το χέρι, εσύ θα πρέπει να σηκωθείς, να κατέβεις από το θρόνο και να το μαζέψεις, αφού κανείς δεν επιτρέπεται να το αγγίξει εκτός από τον βασιλιά· και δεν είναι βέβαια ωραίο θέαμα ένας βασιλιάς να σέρνεται στο πάτωμα για να μαζέψει το σκήπτρο του που κατέληξε κάτω από κάποιο έπιπλο ή την κορόνα, που είναι εύκολο να γλιστρήσει από το κεφάλι σου αν κάνεις πως σκύβεις».

7. Τώρα που το UFO του Συνασπισμού έχει ξεφύγει εντελώς, θα πρέπει το επιτελείο που τον ανέδειξε να του υποδείξει το φυσικό του χώρο, που δεν είναι άλλος από το πλανητάριο. Εκεί ο μικρός Αλέξης θα διαπιστώσει πως δεν είναι μόνος στο σύμπαν.