Ουσιαστικά η περιπέτεια έχει ξεκινήσει από το Δεκέμβρη του 1998 όταν ο Ούγο Τσάβες εκλέχτηκε στην Προεδρία στηριζόμενος στις δυνάμεις του «Πατριωτικού Πόλου», ενός συνασπισμού κομμάτων του αριστερού φάσματος, όπου συμμετέχουν το «Κίνημα για την 5η Δημοκρατία», που ίδρυσε ο Τσάβες το 1992, η κίνηση «Πατρίδα για όλους», το «Ενωτικό Λαϊκό Μπλοκ», το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας, η ομάδα «Κόκκινη Σημαία» και άλλοι σχηματισμοί. Βέβαια, η παρούσα διπλή εκλογική διαδικασία ήταν προγραμματισμένη για τις 26 του Μάη, όμως αναβλήθηκε για τεχνικούς λόγους, καθώς τόσο η Εθνική Εκλογική Επιτροπή της χώρας, όσο και οι διεθνείς παρατηρητές από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών διαπίστωσαν ότι η προετοιμασία της ψηφοφορίας ήταν ελλιπής.

Ωστόσο, ήγγικεν η ώρα και οι κάτοικοι της Βενεζουέλας καλούνταν να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία, βασικό συστατικό μέρος των αλλαγών, καθώς θα κάνουν πράξη τη ριζική αναδιάρθρωση προς «μια πιο δίκαιη και ισότιμη κοινωνία». Αλλαγές που επιτεύχθηκαν μετά τη συντριπτική επικράτηση του «Πατριωτικού Πόλου» σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις με κορυφαία την εκλογή για το Συνταγματικό Συμβούλιο της χώρας, ακριβώς ένα χρόνο πριν, και που προχώρησε στη ριζική μεταρρύθμιση του Συντάγματος της χώρας. Ετσι, όλες οι αιρετές εξουσίες - ακόμη και του Προέδρου της χώρας, παρότι είχε ακόμη τρία χρόνια μέχρι να ολοκληρώσει τη θητεία - θα έχουν νωπή τη λαϊκή ψήφο αλλά και θα αλλάξουν τη μορφή άσκησης της εξουσίας ώστε να απαλλαγούν από τη διαφθορά του παρελθόντος.

Φυσικά, τα «επεισόδια» που αποτελούν μέρος του πολέμου ο οποίος μαίνεται από την πρώτη μέρα εκλογής του Τσάβες, δεν έλειψαν ούτε σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά την αναβολή εντάθηκε η πολιτική όξυνση που επιχειρούν - η εγχώρια καθεστηκυία τάξη αλλά και οι «συνδαιτυμόνες της» - να επικρατήσει, μετά από μια φορτισμένη προεκλογική εκστρατεία όπου εκτοξεύτηκαν πλήθος κατηγοριών μεταξύ των υποψηφίων, τη στιγμή που σύσσωμη η αντιπολίτευση έχει συσπειρωθεί γύρω από το πρόσωπο του πρώην Προέδρου Φρανσίσκο Αρίας Γκαρδένας.

Εντούτοις, το ποτάμι είναι δύσκολο να γυρίσει πίσω, καθώς η εκλογική επιτυχία του «Πατριωτικού Πόλου» υπήρξε καρπός της βαθιάς λαϊκής δυσαρέσκειας εξαιτίας της αυξανόμενης φτώχειας για τους πολλούς και της εντεινόμενης διαφθοράς της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Τα φαινόμενα αυτά έγιναν πιο ισχυρά μετά το 1990, όταν η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα πήρε χαρακτήρα οδοστρωτήρα, ενώ, μετά και από σχετική αξίωση που είχε διατυπώσει δημόσια ο Μπιλ Κλίντον, ιδιωτικοποιήθηκε η πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας για να παραδοθεί αμεσότερα στα νύχια των πολυεθνικών.

Το 40% τουλάχιστον των κατοίκων της Βενεζουέλας δε στεγάζεται σε κανονικές κατοικίες αλλά σε τενεκεδουπόλεις, ενώ το 85% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας και η ανεργία αγγίζει το 25%. Εξάλλου οι περσινές καταστροφικές πλημμύρες φανέρωσαν αυτή την ανυπαρξία οποιασδήποτε μέριμνας εκ μέρους του κράτους όλες αυτές τις δεκαετίες, όπου οι κάτοικοι είναι αφημένοι να γίνουν «βορά» στα νύχια των εταιριών αλλά και των στοιχείων της φύσης. Ομως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για την τρίτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα της υφηλίου. Το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι ενώ και ο ίδιος ο Τσάβες γνωρίζει ότι οι «Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες» θα τοποθετούνται πάντα στο δρόμο του...