Από εκείνον ξεκινούσα να στήνω το «κασέ» της σελίδας. Το «πλαισιάκι» του, πάντα στη θέση του. Στην κορφή η ρουμπρίκα «Εμμετρος Ρίζος». Μετά τα στιχάκια, με γράμμα πλάγιο. Απλά, ομοιοκατάληκτα. Και κάτω η υπογραφή «Ο Παλιός». Δεν έφευγε ποτέ από τη θέση του στη σελίδα. Ακόμα κι αν η υπόλοιπη «ύλη» ήταν επίκαιρη και αναγκαία. Κάτι άλλο θα «έβγαινε». Κι ας άκουγα την άλλη μέρα τον «ψείρα» τον Αραχθο και τον απαιτητικό Γιώργη να κάνουν σφοδρή κριτική για τις ελλείψεις. «Ο Παλιός» ήταν μόνιμος στη γωνιά του για να συνομιλεί, καθημερινά, μέσω των στίχων του, με τους αναγνώστες της εφημερίδας, τους απλούς ανθρώπους του λαού, τους αγωνιστές του μόχθου.

Κάθε μέρα και για χρόνια τον τοποθετούσα στη γωνιά του. Κι εγώ, όπως και οι αναγνώστες του «Ρ», είχα την απορία ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο. Το μόνο που έμαθα ήταν πως είναι ένας αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης από την Καισαριανή. Αυτό μου έφτανε, όπως έφτανε και στους αναγνώστες της εφημερίδας μας. Και τώρα, μετά την αγγελία του θανάτου του, έμαθα πως το όνομά του ήταν Νίκος Οικονομίδης.

Μόνιμη γωνιά στην πολιτιστική σελίδα του «Ρ» είχε, για χρόνια, κι ένας άλλος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, ακροναυπλιώτης, εξαιρετικός λογοτέχνης. Ο Νίκος Παπαπερικλής, που υπέγραφε το καθημερινό σημείωμά του με το ψευδώνυμο «Φιλικός». Μια άλλη μορφή του μεταπολιτευτικού «Ριζοσπάστη», που θα μου μείνει αξέχαστη. Οχι μόνο για το λογοτεχνικό γράψιμό του και την ακλόνητη πίστη του στα ιδανικά και τα οράματα του Κόμματος, αλλά και για τον αδαμάντινο και καλοσυνάτο χαρακτήρα του. «Ο Παλιός» και ο «Φιλικός», ήταν η συνέχεια του «Σπήλιου» και των άλλων μορφών του «Ρ», που χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα και μ' αυτά έμειναν στην Ιστορία.

Τούτη η εφημερίδα γράφεται από τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες, τους αγωνιστές της ζωής. Αυτοί κατευθύνουν τη σκέψη των δημοσιογράφων της και κινούν το μολύβι μας. Ο «Ριζοσπάστης» αποτέλεσε «σχολή» κι ανέδειξε σημαντικούς δημοσιογράφους, άξιους εργάτες της πένας. Αλλά και αγωνιστές που έδωσαν και τη ζωή τους στον αγώνα για την ανάδειξη της πραγματικής αλήθειας και για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού. Παράδειγμα, ο μάρτυρας της δημοσιογραφίας Κώστας Βιδάλης, που άφησε τα κόκαλά του στη Θεσσαλία και άλλοι πολλοί που «έπεσαν υπέρ βωμών και εστιών». Οπως οι Αρης Βελουχιώτης, Κ. Καραγιώργης, Ηλέκτρα Αποστόλου, Τάκης Φίτσιος, Π. Κορνάρος, Δημ. Λιγδόπουλος, Κ. Χατζήμαλης, Δ. Καραντώνης, Π. Γώγος, Γ. Τσιτήλος, Αρ. Τσουρτσούλης, Μ. Μαρουκάκης, Αν. Παπαγγέλου, Π. Παπαδόπουλος, Β. Φίλιππας, Γ. Λαμπρινός κ.ά.