Κοινή είναι πλέον η διαπίστωση του τραγικού αδιεξόδου στο οποίο οδηγείται μέρα με τη μέρα το πρόβλημα της διάθεσης των απορριμμάτων στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Πρόκειται για ένα αδιέξοδο το οποίο δημιούργησαν και εξέθρεψαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ της τελευταίας 15ετίας, με τη συνενοχή των εμπλεκόμενων φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΕΣΔΚΝΑ, ΤΕΔΚΝΑ) στη διοίκηση των οποίων βρίσκονται εκπρόσωποι των δύο αυτών κομμάτων και του ΣΥΝ.

Τις τελευταίες μέρες σε πολλές γειτονιές της Αθήνας τα σκουπίδια σωρεύονται και ξεχειλίζουν, εξαιτίας του υπερκορεσμού και του «προσωρινού» επονομαζόμενου «κυττάρου» απόθεσης που βρίσκεται στη χωματερή των Ανω Λιοσίων. Λόγω του γεγονότος αυτού τα απορριμματοφόρα χρειάζονται ακόμη και 4 ή 5 ώρες αναμονής, ενώ παράλληλα, με δεδομένο ότι έχει ήδη ξεπεραστεί το ανώτατο υψομετρικό όριο εναπόθεσης, εγκυμονούνται σοβαροί κίνδυνοι κατολισθήσεων που απειλούν την ίδια τη ζωή των εργαζομένων στη χωματερή.

Η κυβέρνηση παρακολουθεί αδιάφορη το γεγονός, ενώ εξαγγέλλει νέες προσωρινές λύσεις (όπως την επέκταση του «κυττάρου» εναπόθεσης στην περιοχή των Α. Λιοσίων - Φυλής) με χρονικό ορίζοντα αντοχής το πολύ μέχρι τον ερχόμενο Μάρτη - Απρίλη. Παράλληλα, διάφοροι αρμόδιοι, όπως για παράδειγμα ο Δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης, εκμεταλλευόμενοι το αδιέξοδο που η πολιτική των κυβερνήσεών τους δημιούργησαν, επαναφέρουν στο προσκήνιο «λύσεις» που ευνοούν τα μονοπώλια, όπως αυτή της καρκινογόνας καύσης.

Στο μεταξύ, σε επιφυλακή και σε ετοιμότητα για νέες κινητοποιήσεις βρίσκονται οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Θριασίου οι οποίοι βλέπουν για μια ακόμη φορά η περιοχή τους να αποτελεί το μοναδικό σκουπιδότοπο της Αττικής. Οπως είναι γνωστό, και με τον προωθούμενο περιφερειακό σχεδιασμό, η περιοχή τους θα δέχεται το 85% των σκουπιδιών που παράγονται σε όλη την Αττική!

Το ΚΚΕ έχει επισημάνει τον κίνδυνο του αδιεξόδου. Παράλληλα, με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή η βουλευτής Β. Νικολαΐδου, και συζητήθηκε στις 13 Δεκέμβρη, ζήτησε να δοθεί άμεση λύση στο πρόβλημα και να ληφθούν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα, ώστε να παύσει η λειτουργία του «προσωρινού κυττάρου» πριν κινδυνεύσουν ζωές.