Να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων σε σχέση με την πολιτική επιστράτευση των απεργών επιχείρησε χτες η κυβέρνηση, ανακοινώνοντας, ύστερα από την Κυβερνητική Επιτροπή, ότι σκοπεύει να «εκσυγχρονίσει» το βαθιά αντεργατικό μέτρο, χωρίς βέβαια να θέτει θέμα κατάργησής του. Την ίδια ώρα παραμένει σε ισχύ η πολιτική επιστράτευση κατά των ναυτεργατών, με τα δικαιώματά τους να χτυπιούνται από κάθε πάντα και ενώ προετοιμάζονται για την απεργία τους το δεύτερο 15ήμερο του Φλεβάρη. Με αυτά τα δεδομένα, μόνο σαν εμπαιγμός μπορεί να εκληφθεί η χτεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Β. Αντώναρου, ότι... «με την προώθηση των νέων ρυθμίσεων, θα αρθεί η συγκεκριμένη επιστράτευση».

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί από το 2006 ότι θα προχωρήσει στην άρση του μέτρου σε βάρος των ναυτεργατών, χωρίς να το κάνει, ψάχνοντας προφανώς την καλύτερη δυνατή συγκυρία για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Υπενθυμίζεται ότι ανάλογη ήταν η στάση και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο απέναντι στους ναυτεργάτες το 2002, αλλά και σε άλλους κλάδους εργαζομένων που κινητοποιούνταν για τα δικαιώματά τους.

Σύμφωνα με όσα εισηγήθηκε χτες στην Κυβερνητική Επιτροπή ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Παυλόπουλος, το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο (17/1974) προσαρμόζεται στο Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο η πολιτική επιστράτευση επιβάλλεται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Οπως διευκρινίζεται σε ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου, «έκτακτη ανάγκη, σε ειρηνική περίοδο, που επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Εκτακτη ανάγκη, σε ειρηνική περίοδο, που επιβάλλει την επίταξη ακινήτων και μη αναλώσιμων κινητών, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία».Είναι προφανές ότι στο οπλοστάσιο της εκάστοτε κυβέρνησης παραμένει το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης και των απεργών, αφού οι προϋποθέσεις μπορούν να γίνουν λάστιχο στα χέρια της και να ερμηνευτούν κατά το δοκούν.

Μόνη ουσιαστική απάντηση στο αντεργατικό αυτό μέτρο είναι η κατάργησή του, όπως είχε προτείνει το ΚΚΕ στη Βουλή στις 18 Ιούλη 2006, απαιτώντας την άρση των εμποδίων στην άσκηση του απεργιακού δικαιώματος, με την κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης όχι μόνο σε περίπτωση απεργίας, αλλά σε κάθε μορφή αγώνα και ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των δικαστηρίων.

Σε χτεσινό του σχόλιο σχετικά με το ζήτημα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Τα αντιδραστικά, ταξικά νομοθετήματα, όπως αυτό της επιστράτευσης εργατών απεργών, δε χρειάζονται εκσυγχρονισμό, αλλά πλήρη κατάργηση. Οι εργαζόμενοι ούτε πρέπει να σέβονται, ούτε να υπακούουν σ' αυτούς τους άδικους και αυταρχικούς νόμους που τους αφαιρούν τα στοιχειώδη δικαιώματα, αλλά να παλεύουν για την κατάργησή τους. Να σταματήσει η επιστράτευση των ναυτεργατών, τώρα».