Associated Press

Οι αγωγοί γίνονται με τα λεφτά του λαού για τα συμφέροντα των εταιρειών και όχι για να μειωθούν οι τιμές σε όφελος των καταναλωτών καταναλωτών

Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση οδεύει ολοταχώς προς το ενεργειακό... ναρκοπέδιο, επιζητώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Ταυτόχρονα, μέσα σε μια κατάσταση ευφορίας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι από τους νέους δρόμους της ενέργειας, που αυτή ανοίγει, θα περάσουν... η ευμάρεια και ο πλούτος για τους Ελληνες. Η ευφορία της, όμως, αγνοεί συνειδητά την ένταση και τις αντιπαραθέσεις που εκδηλώνονται αυτή την ώρα σε διεθνές επίπεδο γύρω από τους δρόμους της ενέργειας, τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου. ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και Νότια Αμερική εμπλέκονται σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που δεν περιορίζεται στις πολιτικές και οικονομικές αντιπαραθέσεις.

«Εχουμε συμφωνήσει με Ιρανούς ειδικούς και ειδικούς από άλλες χώρες, οι οποίες είναι μεγάλοι παραγωγοί και εξαγωγείς υδρογονανθράκων στις διεθνείς αγορές, και προσπαθούμε ήδη να συντονίσουμε τις προσπάθειές μας στις αγορές τρίτων χωρών». Η συγκεκριμένη δήλωση του προέδρου της Ρωσίας Βλ. Πούτιν την 1η του Φλεβάρη, είναι βασικής σημασίας στο γαϊτανάκι των αντιθέσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η θέση της Ελλάδας εξαρτάται απόλυτα από τη στάση της ΕΕ, η οποία επιδιώκει να μειώσει την ενεργειακή εξάρτησή της από τη Ρωσία. Είχαν μεσολαβήσει παρεμβάσεις των ΗΠΑ που «ευαισθητοποιήθηκαν» σχετικά με την... ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ και ακολούθησε συνάντηση του προέδρου της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, με τον πρόεδρο Τζ. Μπους. Η επίτευξη του στόχου της ΕΕ προϋποθέτει εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας, που δε θα αυξάνουν το κόστος. Κι αυτό άμεσα μπορεί να γίνει μόνο με νέες ενεργειακές διόδους και αγορές. Ετσι, το ενδιαφέρον της στρέφεται σε χώρες που έχουν πετρέλαιο, όπως το Καζακστάν και το Ιράν, και σε χώρες με φυσικό αέριο, όπως η Αλγερία (ήδη προμηθεύει την Ευρώπη με αέριο), η Λιβύη, η Αίγυπτος και επίσης το Ιράν. Για την προμήθεια μη ρωσικού πετρελαίου, πρόσφορος είναι ο νέος αγωγός που παρακάμπτει τη Ρωσία, αυτός του Μπακού - Τιφλίδα - Τσεϊχάν, που ξεκινά από το Αζερμπαϊτζάν και καταλήγει στην Τουρκία. Το σύστημα αγωγών φυσικού αερίου που συνδέει την Τουρκία με χώρες της Μέσης Ανατολής, την Αίγυπτο, αλλά και την Κασπία, καθώς και η μεταφορά υγροποιημένου αερίου με πλοία, δημιουργούν δυνατότητες ελιγμών σε σχέση με το ρώσικο φυσικό αέριο.

Η Ρωσία όμως, όπως προκύπτει και από τη δήλωση του προέδρου της, δεν κάθεται άπρακτη. Εξέφρασε το ενδιαφέρον της για δημιουργία «ΟΠΕΚ φυσικού αερίου», κάτι που απέρριπτε το καλοκαίρι του 2006. Βρίσκεται σε διαδικασία παραγραφής χρέους 4,7 δισ. δολαρίων της Αλγερίας και η Αλγερία συμφώνησε να προμηθευτεί όπλα 7,5 δισ. δολαρίων. Πρόσφατα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ουγκο Τσάβες ανέφερε ότι χρειάζεται ρώσικους πυραύλους για να υπερασπιστεί το πετρέλαιο της χώρας του. Ταυτόχρονα, η Βενεζουέλα βρίσκεται σε συνομιλίες για ενεργειακή συνεργασία με το Ιράν. Το Ιράν δοκίμασε πριν από λίγες μέρες το υπερσύγχρονο αντιαεροπορικό σύστημα TOR-M1, που προμηθεύτηκε από τη Ρωσία, προκαλώντας τις διαμαρτυρίες της Δύσης. Το ΝΑΤΟ παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, καθώς οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αποκάλυψαν την ύπαρξη εμπιστευτικής έκθεσης οικονομικών εμπειρογνωμόνων της βορειοατλαντικής συμμαχίας προς τους πρέσβεις των 26 κρατών - μελών της, με την οποία προειδοποιούσαν ότι η Ρωσία ενδέχεται να επιδιώκει τη δημιουργία καρτέλ φυσικού αερίου μαζί με την Αλγερία, το Κατάρ, τη Λιβύη, χώρες της Κεντρικής Ασίας και πιθανώς το Ιράν.

Και φυσικά οι ΗΠΑ, άμεσα ή έμμεσα, με την εισβολή στο Ιράκ, με τη «σφήνα» της κουρδικής περιοχής στα πλευρά της Τουρκίας, με την υπονόμευση των σχεδίων διεύρυνσης των ενεργειακών συμμαχιών της Ρωσίας, με την πίεση στη Βενεζουέλα, με το στόχαστρο στο Ιράν, και με πολλές ακόμη βρώμικες παρεμβάσεις και επεμβάσεις, αναδεικνύονται σε κύριο αποσταθεροποιητικό παράγοντα παγκοσμίως. Ολα αυτά όμως είναι μόνο ένα μέρος από τις εξελίξεις που γίνονται γνωστές. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να μετατρέψει την Ελλάδα σε ενεργειακό... διαχειριστή.

Η πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας ξεπερνά το θέμα της σύνδεσης των δύο χωρών με τον αγωγό φυσικού αερίου που πρόκειται να κατασκευάσουν η ιταλική ΕΝΤΙΣΟΝ και η ελληνική ΔΕΠΑ. Ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας, είχε επισημάνει κατά την υπογραφή της συμφωνίας: «Με τον αγωγό αυτό, συμβάλλουμε σημαντικά στην ικανοποίηση του στόχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προώθηση ενεργειακού διαδρόμου μεταφοράς φυσικού αερίου, από τα σημεία παραγωγής της Κασπίας, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, προς τα μεγάλα δυτικά ευρωπαϊκά κέντρα». Ο Ιταλός ομόλογός του, Π. Μπερσάνι, του είχε επισημάνει: «Αν ενεργοποιήσουμε τη φιλία μας και τη συνεργασία μας με τρόπο συγκεκριμένο, τότε θα είμαστε πρωταγωνιστές στα πλαίσια μιας ευρωμεσογειακής, ευρωβαλκανικής πολιτικής, που θα είναι εξαιρετικά χρήσιμη και αποδοτική για τις προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Ο ελληνοϊταλικός «Αγωγός Ποσειδών» θα συνδέσει υποθαλάσσια την Ελλάδα με την Ιταλία. Ο ελληνοτουρκικός αγωγός θα ολοκληρώσει τη σύνδεση της Δυτικής Ευρώπης με το τουρκικό σύστημα. Ετσι, η ΕΕ ελπίζει να πιέσει τη Ρωσία στο θέμα της τιμής του φυσικού αερίου, κάτι που επισήμανε και ο Π. Μπερσάνι. Ακόμη περισσότερο, ο Δ. Σιούφας προσδοκά η Ελλάδα να προμηθεύει με αέριο Αλβανία, ΠΓΔΜ και Βουλγαρία. Το «μεγάλο στοίχημα» όμως έχει να κάνει με την προώθηση της δημιουργίας «Ενεργειακής Κοινότητας των Χωρών της Μεσογείου», πρόταση που ευνοούν Ελλάδα και Ιταλία και η οποία θα επιδιώξει να «σπάσει» την όποια συμμαχία της Ρωσίας με τις χώρες της Βόρειας Αφρικής. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα συνομιλεί διμερώς με την Αίγυπτο για ενεργειακή συνεργασία.

Η μονογραφή της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας - Ρωσίας - Βουλγαρίας για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όχι μόνο ανακούφισε την κυβέρνηση, μετά τα προβλήματα που προκαλούσε η Βουλγαρία και την απειλή Πούτιν ότι θα ψάξει για άλλους δρόμους, αλλά εκτίναξε τη χαρά της, που θα μπορέσει να προσφέρει σε Ελληνες και ξένους επιχειρηματίες την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν. Σχολιάζοντας συνολικά τις τελευταίες εξελίξεις, ο Δ. Σιούφας δήλωσε μετά την ενημέρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Καρ. Παπούλια, την περασμένη Πέμπτη, ότι «αναβαθμίζεται η χώρα μας, μπαίνει στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και γίνεται ενεργειακός διάδρομος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, και προς την Ευρώπη και προς την ενδοχώρα των Βαλκανίων». Μερικοί αναρωτιούνται εάν λόγω του αγωγού θα μειωθούν στην Ελλάδα οι τιμές πετρελαίου και βενζίνης. Είναι αυτοί που αγνοούν ότι οι αγωγοί γίνονται με τα λεφτά του λαού για τα συμφέροντα των εταιρειών και όχι για να μειωθούν οι τιμές... καταναλωτή.

Σύμφωνα με τις επισημάνσεις του ΚΚΕ (εισήγηση Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του Κόμματος, Φλεβάρης 2003): «Ο στόχος του ελληνικού καπιταλισμού είναι η ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο με την αξιοποίηση της οικονομικής υπεροχής του έναντι των υπόλοιπων βαλκανικών κρατών. Η πιθανή επίτευξη αυτού του στόχου θα διευκολύνει τη δράση του ελληνικού κεφαλαίου, ιδιωτικού και κρατικού, στην ευρύτερη περιοχή (π.χ. όμιλος Λάτση, ΕΛΠΕ). Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η σταδιακή υλοποίηση του συγκεκριμένου στόχου θα έχει σαν αντικειμενικό αποτέλεσμα την ανάδειξη της Ελλάδας σε πεδίο οξυμένης ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης».