Στις 25/1, στο Palacio Zurbano της Μαδρίτης, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στελεχών των υπουργείων Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με «παρατηρητή» εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με θέμα τον «Ευρωπαϊκό Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς».

Αυτή η απόπειρα της ΕΕ κάθε άλλο παρά «αθώα» είναι. «Σκοπός του προγράμματος» για την κατάρτιση του «Ευρωπαϊκού Καταλόγου μνημείων και τόπων εμβληματικής ευρωπαϊκής σημασίας», λέει το ΥΠΠΟ στη σχετική ανακοίνωσή του, «είναι και η πολιτιστική ενοποίηση της ηπείρου, μέσω της ταύτισης με έναν κοινό κορμό μνημείων που να συμβολίζουν έννοιες και αξίες τις οποίες ασπάζονται συλλογικά όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες».

Πρόκειται για το βασικό ιδεολογικό κριτήριο που διαπερνά κάθε πολιτική της ΕΕ στον πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων και των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της. Δηλαδή, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο αναδεικνύει και χρηματοδοτεί τα μνημεία εκείνα που θεωρεί ότι συμβάλλουν στο αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας». Ενα ιδεολόγημα που στοχεύει στον «ευνουχισμό» της πολιτισμικής διαφορετικότητας των διαφορετικών λαών (παρά τις περί του αντιθέτου «κραυγές») και στην ομογενοποίησή της, ώστε να «συνοδευτεί» με όρους ιδεολογικής χειραγώγησης η οικονομική «ενοποίηση» της καπιταλιστικής αγοράς.

Αυτή η προσπάθεια αφορά άμεσα στην Παιδεία, όπου η ιστορία, π.χ., προσαρμόζεται στις σημερινές ανάγκες του συστήματος, αλλά και στο μέλλον της πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού ήδη η επιλεκτική χρηματοδότηση της συντήρησης και ανάδειξης μνημείων θα ενταθεί ακόμη περισσότερο. Αυτό πρακτικά θα σημαίνει ότι όποιο μνημείο δε θα «πληροί» τα σχετικά κριτήρια της ΕΕ απλά ...δε θα «υπάρχει». ΄Η θα είναι εύκαιρο για τους «χορηγούς». Αλλά ακόμη και αυτά που θα ευτυχήσουν συντήρησης και ανάδειξης, θα χρησιμοποιηθούν για να «τεκμηριώνουν» αυτό που η αστική τάξη θα θεωρεί κάθε φορά ως «ιστορική αλήθεια».