Ο υπουργός επικεντρώθηκε αρχικά στη λειτουργία του ΥΠΠΟ, στο οποίο είπε ότι υπάρχουν «αγκυλώσεις», ζητώντας «πιο γρήγορους ρυθμούς και πιο γρήγορα αντανακλαστικά» από τους εργαζόμενους, οι οποίοι πρέπει να παίρνουν και «πρωτοβουλίες». Για να υποστηρίξει ότι αυτή η κριτική «δεν είναι μομφή σε πρόσωπα», έφερε σαν αρνητικό παράδειγμα το ότι έμαθε την ανεύρεση του αρχαίου θεάτρου στο Μενίδι... από την τηλεόραση. Υποστήριξε επίσης πως δεν υπάρχει ορθολογισμός στην κατανομή του προσωπικού, αν και σημείωσε ότι «τα ζητήματα του προσωπικού λύθηκαν», εκτός 50 εργαζομένων στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Αυτό που δεν ανέφερε είναι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, οι οποίες φυσικά δεν καλύπτονται από τη μετατροπή του υπάρχοντος προσωπικού σε αορίστου χρόνου, την ίδια στιγμή που «ζυμώνεται» νέα «φουρνιά» συμβασιούχων.

Για τα οικονομικά του ΥΠΠΟ είπε ότι ...«φαινομενικά δεν αυξήθηκαν» - εννοώντας τον κρατικό προϋπολογισμό - αλλά ουσιαστικά (δηλαδή από άλλες πηγές) διευθετήθηκαν χρέη διαφόρων οργανισμών όπως η Λυρική και η Ορχήστρα των Χρωμάτων, «συμμαζεύτηκε» το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων, ενώ «μπήκαν σε σειρά» οι επιχορηγήσεις των θεάτρων. Αυτό που δεν είπε είναι ότι κάθε άλλη χρηματοδοτική πηγή εκτός του κρατικού προϋπολογισμού είναι, αντικειμενικά, «ανοιχτή», τόσο στο ζήτημα της επάρκειας και συνέχειας των χρηματοδοτήσεων, όσο και στην πολιτική τους εκμετάλλευση.

Στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς «έπλεξε το εγκώμιο» των εργαζομένων (ανιδιοτέλεια, επιστημονική επάρκεια) και βέβαια αναφέρθηκε στις επιστροφές αρχαίων αντικειμένων από το εξωτερικό, σημειώνοντας πως ετοιμάζεται το νομικό πλαίσιο για τη σύσταση Διεύθυνσης Αρχαιοκαπηλίας στο ΥΠΠΟ. Επιγραμματικά αναφέρθηκε στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης («οι χρόνοι είναι αυτοί που σχεδιάστηκαν»), στα έργα στην Ακρόπολη και στο νόμο για τη «χορηγία». Μη ικανοποιημένος δήλωσε για τον τομέα του βιβλίου, αλλά και για το πρόγραμμα της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» στην Πάτρα («θα τα κάναμε διαφορετικά»).

Για τη δημοπρασία των «Κρίστις» είπε ότι δεν ήταν λανθασμένοι οι χειρισμοί του υπουργείου, επαναλαμβάνοντας ότι «δεν ξέρουμε τι υπάρχει στο Τατόι». Ως προς αυτό συμπλήρωσε ότι το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε νέα (σ.σ. η πολλοστή στη σειρά) απογραφή και καταγραφή των αντικειμένων στο πρώην ανάκτορο, υποστηρίζοντας ότι «στο Τατόι δεν έγινε ποτέ απογραφή - καταγραφή». Στην πραγματικότητα ξεκίνησαν ανάλογες κινήσεις αλλά δεν ολοκληρώθηκαν, εκτός από το 1973, τα αποτελέσματα της οποίας δε «συγκίνησαν» καμία από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Ο υπουργός είπε ότι βιντεοσκοπείται και φωτογραφίζεται το εσωτερικό όλων των κτιρίων, ενώ παράλληλα τεκμηριώνεται κάθε έργο τέχνης και πίνακας. Για τα αρχαία αντικείμενα θα ακολουθηθεί αργότερα ανάλογη διαδικασία.

Για την αξιοποίηση του χώρου πάντως επιχείρησε να «βγάλει την ουρά» του υπουργείου απ' έξω, λέγοντας ότι τη διαχείριση έχει αναλάβει επιτροπή που ορίζεται αποκλειστικά από το υπουργείο Οικονομικών και ότι «γίνεται μια συζήτηση στην κυβέρνηση για το πώς θα αξιοποιηθεί». Για τον κινηματογράφο είπε ότι το συνέδριο θα γίνει το Μάρτη, ξεκαθαρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δε θα γίνουν δεκτές προτάσεις που ξεφεύγουν από την κυβερνητική πολιτική.