Γιατί θίχτηκε η «Ελευθεροτυπία» με αναφορές της σε δύο φύλλα της, γιατί το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) χαρακτήρισε «παγκοσμιοποιημένο» και «ευρωπαϊστή» τον Γ. Λούκο; Ο ίδιος ο πρόεδρος του Ελληνικού Φεστιβάλ αμέσως μετά το διορισμό του δήλωσε (16/8/2005) σε άλλη απογευματινή εφημερίδα το εξής: «Δεν μπορώ να διανοηθώ - ίσως γιατί είμαι περισσότερο Ευρωπαίος από Ελληνας... - ότι σε ένα συμβούλιο θα μπορούσαμε να αποφασίζουμε με ανθρώπους που μπορεί να έχουν γνώσεις γενικές και να έχουν δει πολλά πράγματα αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενό τους»...

Ο καθένας με το «δόγμα» του, όμως, και η «Ελευθεροτυπία» με το δικό της. Δογματικά υποστηρίζει τον Γ. Λούκο, πριν ακόμη αρχίσει να υλοποιεί το «όραμά» του, και δογματικά τον υπερασπίζεται μόλις κάποιος τολμήσει να εκφέρει διαφορετική γνώμη. Και καλά κάνει. «Ο καθείς εφ' ω ετάχθη»!

Ομως, όπως εκείνοι έχουν το δικαίωμα να τα βρίσκουν όλα ωραία και να ρίχνουν μαύρο δάκρυ που δεν ξέρουν τι να κάνουν όταν τελειώνει το Φεστιβάλ, ας επιτρέψουν και στους άλλους να έχουν τη δική τους άποψη. Και μάλιστα, όταν αυτή η γνώμη είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαδικασιών από εκλεγμένους εκπροσώπους ενός κλάδου.

Στην «Ελευθεροτυπία», επίσης, διατείνονται ότι η ανακοίνωση του ΣΕΗ τούς θυμίζει «Ριζοσπάστη», με φανερή τη διάθεση παροχής υπηρεσιών προς την κυβερνητική πολιτική και παράλληλα την προβοκατόρικη αντιμετώπιση μιας διαφορετικής άποψης. Οσο δε για την απορία της εφημερίδας «γιατί οι ηθοποιοί δεν αντιδρούν στον "σκοταδισμό" του ΣΕΗ», οι ηθοποιοί φαίνεται να κρατούν τις δυνάμεις τους, για να αντιδράσουν στο «σκοταδισμό της συναίνεσης» που μας απειλεί επικίνδυνα, αντίθετα με όσους τους θέλουν πειθήνια όργανα.