«Το χειμώνα του '95, δούλευα αποσπασμένος στο ΚΖ' δεν είχαν ακόμα τα πολυδύναμα... Το συγκεκριμένο βράδυ ήμουν Αξιωματικός Υπηρεσίας. Ηταν 15 ή 16 του μήνα, δε θυμάμαι ακριβώς. Πάντως, ήταν λίγο πριν τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, γιατί ήμασταν επιφυλακή. Αρχικά ανησυχήσαμε. Φοβηθήκαμε μήπως επρόκειτο για τα γνωστά γεγονότα... Ο Καθηγητής συνελήφθη από δυο όργανα, έξω από το κτίριο, στις 11.30' μ.μ. Είχε τυλίξει ένα πλαστικό πανό σε ρολό γύρω από ένα ξύλο, το δίπλωσε στη μέση και του έβαλε φωτιά. Οταν κάηκε το ένα πανό, πήρε άλλο. Από τα ίχνη του καμένου πλαστικού συμπεράναμε πως ο καθηγητής περιφερόταν πολλή ώρα στους διαδρόμους του πανεπιστημίου. Εγινε αντιληπτός μόλις εξήλθε και, φυσικά συνελήφθη. Οταν μου τον έφεραν στο Τμήμα προσπάθησα να τον ανακρίνω. Δεν απάντησε σε καμιά ερώτηση. Δεν ήταν σε θέση... Οταν ανακάλυψα πως ήταν καθηγητής του πανεπιστημίου, έπεσα από τα σύννεφα. Τηλεφώνησα σ' ένα φίλο, μήπως τον ξέρει. Τον ήξερε. Επρόκειτο περί πολύ αξιόλογου επιστήμονα και ανθρώπου, μου είπε». Ετσι ξεκινά το μυθιστόρημα του Αστέριου Λάμπρου, δημιουργώντας από τις πρώτες του λέξεις πολλά ερωτήματα για την εξέλιξη της πλοκής. Ενα μυθιστόρημα που δημιουργεί πρωτότυπους συνειρμούς και πολλές σκέψεις. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».