Εδώ και αρκετούς μήνες ξεκίνησαν οι πρώτες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για την κατασκευή σχολικών κτιρίων. Με τις συμπράξεις αυτές η κατασκευή των σχολείων ανατίθεται στους ιδιώτες με υπερδιπλάσιο αντίτιμο απ' όσο κοστίζει στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ), για να κερδοσκοπήσουν σε βάρος της ασφάλειας και της ποιότητας των κτιρίων και να φορτώσουν με νέα χαράτσια τη λαϊκή οικογένεια, μέσα από τη δημοτική φορολογία, για επισκευή κακοτεχνιών, συντήρηση ή ολοκλήρωση ημιτελών τμημάτων του έργου.

Ετσι άλλωστε γίνεται ήδη στη Μ. Βρετανία, όπου το αντίστοιχο πρόγραμμα έχει προχωρήσει. Οι ΣΔΙΤ προχωρούν ένα βήμα παραπέρα από την ανάθεση ενός δημόσιου έργου σε ιδιώτες όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Το χειρότερο είναι ότι παραχωρείται στους ιδιώτες το δικαίωμα μακροχρόνιας χρήσης των σχολικών χώρων για να αναπτύξουν κάθε είδους «επιμορφωτικές» δραστηριότητες σε συνεργασία με τους τοπικούς και «παραγωγικούς φορείς», που θα απευθύνονται στη σχολική και ευρύτερη τοπική κοινότητα. Με άλλα λόγια, η σύμπραξη επιχειρήσεων και τοπικής αυτοδιοίκησης αναγορεύεται σε ρυθμιστή της κοινωνικής ζωής και σε κατεξοχήν φορέα εκπολιτισμού της νεολαίας και γενικότερα σε τοπικό επίπεδο.

Αλλωστε, είναι γνωστό ότι οι εξουσίες των επιχειρηματιών προβλέπεται να ενισχυθούν μέσα από τη διεύρυνση του θεσμού των ΣΔΙΤ στο σύνολο των απαραίτητων για τη λειτουργία των σχολείων υπηρεσιών (καθαριότητας, φύλαξης, κυλικεία κ.λπ.), ανοίγοντας δρόμο για τη μελλοντική εξάπλωσή του στην κρίσιμη εκπαιδευτική λειτουργία. Ηδη ακούγονται προτάσεις για εφαρμογή ΣΔΙΤ στα πανεπιστήμια σε θέματα έρευνας και ανάπτυξης, ενώ ήδη ανακοινώθηκε η κατασκευή φοιτητικών εστιών μέσω ΣΔΙΤ.

Η θεσμοθέτηση των ΣΔΙΤ, στο πλαίσιο της τόνωσης της επιχειρηματικότητας, δηλαδή της αύξησης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου υπακούει και στις επιταγές για «αποκέντρωση» αρμοδιοτήτων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι τοπικές αρχές καλούνται να γίνουν πιο ανοιχτές στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που θέλουν να διεισδύσουν ακόμα βαθύτερα σε κάθε περιοχή ή δήμο που προσφέρεται για την κερδοφορία τους.

Είναι φανερό ότι μέσω των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι επιχειρήσεις μπαίνουν ακόμα πιο αποφασιστικά μέσα στο χώρο της Παιδείας, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Αυτό που μένει να διευκρινιστεί είναι το μέχρι πού θα φτάνει η «εξουσία» του ιδιώτη μέσα στο σχολείο την περίοδο που ισχύει η σύμβαση. Ερωτήματα δημιουργούνται για το ποια θα είναι η στάση του ιδιωτικού φορέα της σύμπραξης σε περιπτώσεις κινητοποιήσεων των μαθητών και εκπαιδευτικών, για ζητήματα που αφορούν την αξιοποίηση του σχολείου σε μη διδακτικές ώρες, με δεδομένες και τις θέσεις που έχουν εκφραστεί κατά καιρούς για ανταποδοτική λειτουργία των σχολείων.