Η ταινία είναι παραγωγή της Walt Disney. Ξέρετε, της εταιρείας, που είναι συνώνυμη με το καρτούν! Βέβαια, η «ειδικότητα» της εταιρείας ήταν το «χειροποίητο» καρτούν. Η Walt Disney, δυστυχώς, άφησε το «χέρι» και έπιασε το κομπιούτερ! Το οποίο κομπιούτερ, προσφέρει μεν «απεριόριστες» δυνατότητες, αλλά, την ίδια στιγμή, βιομηχανοποιεί το τελικό αποτέλεσμα και το «αποστεώνει» καλλιτεχνικά.

Οι «Ρόμπινσον», λοιπόν, είναι ένα βιομηχανοποιημένο καρτουνίστικο κινηματογραφικό έργο. Καμία σχέση, να πούμε, με το «χειροποίητο» γαλλικό καρτούν της περασμένης βδομάδας (Αζούρ και Ασμάρ). Ούτε με παλιότερες δημιουργίες της ίδιας της Walt Disney. Εδώ τα σκίτσα είναι, μεν, τρισδιάστατα και εντυπωσιακά, έχουν κίνηση και δράση, μοιάζουν όμως όλα, σα να έχουν βγει από «πατρόν». Σα να τα έβγαλε η ίδια μηχανή.

Ωστόσο το ίδιο το έργο, δεν είναι για περιφρόνηση! Πρώτο, γιατί το μήνυμα είναι θετικό. Δεύτερο, γιατί δεν έχει σχεδόν καθόλου βία. Τρίτο, γιατί έχει ωραία σχέδια και φωτεινά χρώματα. Και τέταρτο, γιατί παρακολουθείται με αρκετό ενδιαφέρον. Τα παιδιά σας βέβαια δε θα γίνουν τρυφερότερα, δε θα σας βγούνε όμως και χούλιγκαν.

Μια παρατήρηση και όποιος θέλει, και τον αφορά, ας τη λάβει υπόψη. Η μεταγλώττιση των ταινιών, κυρίως των καρτούν ταινιών, είναι πάντα προβληματική. Οι περισσότεροι Ελληνες ηθοποιοί, αβοήθητοι ίσως από έμπειρους σκηνοθέτες, «τα δίνουν όλα» για να «πιάσουν» το χαρακτήρα αυτού που υποδύονται σε βάρος, όμως, της ορθοφωνίας. Ο θεατής «ακούει» τον ήρωα, δεν ακούει όμως αυτά που λέει ο ήρωας! Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα!

Ακούγονται οι φωνές: Γιώργου Καπουτζίδη, Ελένης Ράντου, Ζέτας Μακρυπούλια, Σωτήρη Μουστάκα, Κώστα Αποστολίδη, Εφης Παπαθεοδώρου, Τάσου Κωστή.