Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες πέντε χρόνια από το πραξικόπημα της 11ης Απρίλη 2002 στη Βενεζουέλα ενάντια στη φιλολαϊκή κυβέρνηση του Ούγο Τσάβες, που οι λαϊκές δυνάμεις ενωμένες ανέτρεψαν μέσα σε 48 ώρες. Με αφορμή αυτήν την επέτειο της νίκης του λαϊκού κινήματος, πραγματοποιήθηκαν διάφορες εκδηλώσεις μνήμης από τις δυνάμεις που στηρίζουν την Μπολιβαριανή διαδικασία, για να θυμηθούν τα αδικοχαμένα θύματα, τουλάχιστον 15, τα περισσότερα από ελεύθερους σκοπευτές, αλλά και για να αντλήσουν νέα δύναμη από τα διδάγματα αυτής της σύγκρουσης. Και κυρίως από την ενότητα λαού - στρατού, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

Το απόγευμα της Παρασκευής, πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση - γιορτή των δυνάμεων που στηρίζουν την «Μπολιβαριανή Διαδικασία» έξω από το προεδρικό μέγαρο «Μιραφλόρες», όπου χαιρέτισε ο Πρόεδρος Τσάβες, και συμμετείχαν και οι χιλιάδες γυναίκες, μαζί και η αντιπροσωπεία της ΟΓΕ, που πήραν μέρος στις εργασίες του 14ου Συνεδρίου της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών, οι οποίες ολοκληρώθηκαν την Πέμπτη το βράδυ. Ο Πρόεδρος Τσάβες δήλωσε ότι πρέπει οι λαϊκές δυνάμεις να είναι σε επαγρύπνηση, καθώς όλα δείχνουν ότι η αντίδραση ετοιμάζει υπονομευτικές ενέργειες τον επόμενο μήνα, με αφορμή τη λήξη της άδειας λειτουργίας του ιδιωτικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου του Καράκας, RCTV.

Το ΚΚ Βενεζουέλας που πρωτοστάτησε πριν 5 χρόνια σε αυτή τη λαϊκή μάχη και σήμερα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, με αφορμή την επέτειο, έδωσε στη δημοσιότητα στις 10/4/2007 την ακόλουθη ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ, με τον τίτλο: «Για την υπεράσπιση της επανάστασης κόντρα στον ιμπεριαλισμό»:

«Πριν 5 χρόνια ο βενεζουελάνικος λαός έζησε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του. Τα συμφέροντα του διεθνούς ιμπεριαλισμού συνδεδεμένα με αυτά της ντόπιας ολιγαρχίας κατάφεραν προσωρινά να επιβληθούν πάνω από τις λαϊκές ελπίδες για πρόοδο και δημοκρατία. Ηταν μια συνωμοσία προσεχτικά σχεδιασμένη από τη CIA, με τη συμμετοχή της εργοδοσίας, του Συνδέσμου Βιομηχάνων, της προδοτικής συνδικαλιστικής ηγεσίας της Συνομοσπονδίας Εργατών Βενεζουέλας, των ιδιωτικών ΜΜΕ και ορισμένων ανώτερων αξιωματικών του Στρατού, με τη γνώση και ενεργητική συμμετοχή της πρεσβείας των ΗΠΑ, στο Καράκας. Ολη αυτή η συνωμοσία που οδήγησε σε μια σειρά εγκληματικές ενέργειες που ολοκληρώθηκαν με την απαγωγή του Προέδρου Ούγο Τσάβες, τη νύχτα της 11ης Απρίλη 2002 και το σφετερισμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας από τον Πέδρο Καρμόνα Εστάνγκα, πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχάνων.

Ομως, τα γεγονότα αυτής της θλιβερής μέρας λειτούργησαν ως το σήμα που ενεργοποίησαν τη γιγαντιαία λαϊκή αντίδραση, η οποία με τη βοήθεια των Ενόπλων Δυνάμεων που ήταν πιστές στο Σύνταγμα, κατάφερε σε διάστημα 48 ωρών, να επαναφέρει τη νόμιμη κυβέρνηση και αυτή η λαϊκή δύναμη είναι η προωθητική δύναμη της επαναστατικής Μπολιβαριανής διαδικασίας και σήμερα.

Δίκαια, λοιπόν, η 13η Απρίλη του 2002 μπορεί να θεωρηθεί ως μια από τις πιο δοξασμένες στιγμές της παράδοσης αγώνων του βενεζουελάνικου λαού και ως το πιο λαμπρό παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει η ενότητα λαού - στρατού για την υπεράσπιση της πατρίδας και την κοινωνική πρόοδο.

Εκείνη τη στιγμή, ξύπνησαν οι μνήμες της 23 Γενάρη του 1958, όταν ο λαός κατάφερε να ανατρέψει τον τελευταίο στρατιωτικό δικτάτορα της χώρας και άνοιξε το δρόμο για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, δρόμο που προδόθηκε με αίμα και φωτιά από τις ίδιες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στο πραξικόπημα του 2002.

Αυτήν την 13η Απρίλη, η θέληση για πρόοδο και δικαιοσύνη του βενεζουελάνικου λαού, που ποδοπατήθηκε για πάνω από 40 χρόνια, συναντιέται με τις ένοπλες δυνάμεις που είναι διατεθειμένες να παίξουν το ρόλο τους στην υπηρεσία της πατρίδας και του λαού της και να αφήσουν πίσω τις εποχές που ήταν ο εκτελεστικός βραχίονας των δυνάμεων κατοχής και των γεωπολιτικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Μετά από αυτή τη μέρα, ο λαός παίρνει την πρωτοβουλία των κινήσεων αποφασισμένος να μην την ξαναχάσει. Από αυτή τη στιγμή, οι λαϊκές δυνάμεις κατακτούν νέους χώρους δουλιάς και δημιουργίας και έχουν δημιουργήσει νέους μηχανισμούς για τη Λαϊκή Εξουσία.

Σήμερα, 5 χρόνια αργότερα, το ΚΚ Βενεζουέλας, κατακτώντας τη δική του θέση μάχης στην πάλη για την πρόοδο του λαού, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε την εποχή της αντίστασης ενάντια στη δικτατορία του Γκόμες τη δεκαετία του '30, την εποχή της λαϊκής ανάτασης που ανέτρεψε τη δικτατορία του Πέρες - Χιμένες το 1958, την εποχή της μετωπικής και ένοπλης σύγκρουσης ενάντια στη δικομματική ψευτοδημοκρατία, υπερασπιζόμαστε σήμερα την Μπολιβαριανή διαδικασία.

Συνεργαζόμαστε στην οικοδόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας, πιο δίκαιης, πιο ανθρώπινης και δημοκρατικής στο πλαίσιο της Μπολιβαριανής διαδικασίας, που διευθύνει ο Πρόεδρος Τσάβες, τον οποίο αναγνωρίζουμε ως τον ανώτερο ηγέτη.

Σε όλη τη χώρα ενεργητικά συμμετέχουμε στην οικοδόμηση των Κοινοτικών Συμβουλίων, των Εργατικών Συμβουλίων, στη δημιουργία νέων μορφών οικονομίας μη καπιταλιστικής, σε όλες τις πρωτοβουλίες και προγράμματα που συμβάλλουν στην ολόπλευρη ανάπτυξη της χώρας για τη δημιουργία της Λαϊκής Εξουσίας.

Το κόμμα με τη σιγουριά ότι πλησιάζει μια νέα κλιμάκωση των εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων, ως το αποτέλεσμα της εμβάθυνσης της επαναστατικής διαδικασίας, με το βλέμμα στραμμένο στη σοσιαλιστική προοπτική, κάνει έκκληση στο βενεζουελάνικο λαό, στα μέλη μας να διατηρήσουν την επαγρύπνησή τους και να είναι προετοιμασμένοι για την υπεράσπιση της Επανάστασης και της πατρίδας ενάντια σε οποιαδήποτε επίθεση που θα επιχειρήσει να ανακόψει ή να εκτρέψει τον βενεζουελάνικο λαό από το δρόμο που έχει επιλέξει.

Τέλος, το ΚΚ Βενεζουέλας συνειδητοποιώντας ότι τα καθήκοντα για την εθνική άμυνα και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού απαιτούν τη σιδερένια ενότητα και τη μεγαλύτερη προσφορά του λαού μας, επαναβεβαιώνει την απόφαση και θέλησή του να συμβάλει στην οργανική ενότητα των επαναστατών και των επαναστατριών, στην προοπτική της δημιουργίας ενός ικανού εργαλείου, της συλλογικής πολιτικής διεύθυνσης που θα μπει στην πρωτοπορία της Επανάστασης.

Για το Σοσιαλισμό, χτίζοντας τη Λαϊκή Εξουσία».