Σε τραγική κατάσταση έχουν περιέλθει οι χιλιάδες ελαιοπαραγωγοί της Λέσβου, καθώς οι τιμές του λαδιού - του βασικού προϊόντος στήριξης του εισοδήματος των αγροτών, αλλά και ολόκληρης της οικονομίας του νησιού - έχουν κατρακυλήσει και φέτος στον «πάτο του βαρελιού».

Η Ενωση Συνεταιρισμών αγοράζει τον «άσο» στις 520 δρχ,/κιλό, μια τιμή που είναι η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι ελαιοπαραγωγοί του νησιού, όπως βέβαια και της υπόλοιπης χώρας, αναγκάστηκαν να πλήρωσαν και το ευρωχαράτσι που τους επέβαλαν τα επιτελεία των Βρυξελλών, με τη γνωστή αιτιολογία της υπέρβασης του πλαφόν που έχει καθοριστεί. Ποσό, διόλου ευκαταφρόνητο, αφού ανήλθε στις 130 δραχμές, δηλαδή κοντά στο 1/3 της επιδότησης που τους είχαν υποσχεθεί ότι θα πάρουν. Ετσι, συνολικά το ευρωπρόστιμο που θα πληρώσουν οι ελαιοπαραγωγοί της Λέσβου ανέρχεται στα 5 δισ. δραχμές. Επίσης, με την καταβολή της εκκαθάρισης θα κρατηθούν και οι 30 δραχμές που, για τους γνωστούς προεκλογικούς λόγους, είχαν δοθεί μαζί με την προκαταβολή της επιδότησης.

Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με τις εξευτελιστικότερες χρόνο με το χρόνο τιμές, έχει κορυφώσει την οργή και την αγανάκτηση των ελαιοπαραγωγών. Αυτό το ξέσπασμα συναντά σε κάθε ελαιοπαραγωγό χωριό που επισκέπτεται αυτές τις μέρες ο βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ ΣταύροςΣκοπελίτης. Η απογοήτευση των παραγωγών διακρίνεται σε κάθε λέξη, σε κάθε κουβέντα που γίνεται γύρω από τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν: «Κυβέρνηση και ΕΕ έχουν βάλει στα "μαύρα κατάστιχα", όπως φαίνεται, την ελαιοκαλλιέργεια και η κατάσταση χρόνο με το χρόνο πάει από το κακό στο χειρότερο», είναι η δραματική διαπίστωση ενός ηλικιωμένου αγρότη. Ενός ανθρώπου που πέρασε όλα του τα χρόνια κάτω από τα ελαιόδεντρα του νησιού, κοπιάζοντας για να μαζέψει τον καρπό που ήταν και η «τροφή» για την οικογένειά του. «Εγινε κάτι τότε που οι τιμές του λαδιού ήταν 1.200 δρχ./κιλό. Τότε - θυμάται ο γέροντας - οι νέοι άνθρωποι αναθάρρησαν και μπήκαν μέσα στους ελαιώνες. Ομως τώρα πώς να συνεχίσουν, αφού ούτε έναν καφέ δεν μπορούν να πιουν με την τιμή που έχει σήμερα το λάδι», λέει οργισμένος.

Η συζήτηση ανάβει εύκολα σε κάθε καφενείο που επισκέπτεται ο βουλευτής του ΚΚΕ και όλοι έχουν κάτι να του πουν. Γνωρίζουν άλλωστε πως είναι ο μόνο που, και σαν βουλευτής αλλά και σαν πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα (ΣΕΑ) των ελαιοπαραγωγών, αγωνίζεται καθημερινά για να εξακολουθήσει το λάδι να αποτελεί «πηγή ζωής» για τους παραγωγούς και το νησί.

Ενας νέος σε ηλικία αγρότης, έδωσε με τον τρόπο του το στίγμα της κυβερνητικής κοροϊδίας, που στόχο έχει να «κουκουλώσει» την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ: «Προσπαθούν να μας πείσουν, ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίει η Ισπανία, που περιμένει μια καλή σοδειά. Πάλι καλά που δε μας προτρέπουν να κάνουμε και λιτανείες και να ζητήσουμε από τον πανάγαθο να μας λυπηθεί και να καταστρέψει τη σοδειά αυτής της χώρας. Μωρέ μας δουλεύουν πατόκορφα και το άσχημο για μας είναι ότι τους αφήνουμε έδαφος για να το κάνουν». «Εχεις απόλυτο δίκιο», συμφωνεί και ένας άλλος αγρότης από τη μεγάλη παρέα που έχει σχηματιστεί: «Μας καταστρέφουν κυριολεκτικά και πρέπει να αντιδράσουμε. Να εκδηλωθεί η αγανάκτησή μας και με τον αγώνα μας να υπερασπίσουμε την παραγωγή μας».

Στο δρόμο του αγώνα προέτρεψε τους ελαιοπαραγωγούς να προχωρήσουν και ο ΣταύροςΣκοπελίτης, τονίζοντας πως «αυτός είναι ο μόνος δρόμος που μας απομένει». Οπως εξήγησε στους ελαιοπαραγωγούς του νησιού ο κομμουνιστής βουλευτής: «Το λάδι μας έχει μέλλον, όμως όπως και τα άλλα αγροτικά προϊόντα που παράγει η χώρα μας, βρίσκεται αντιμέτωπο με μια πολιτική που καθημερινά ορθώνει όλο και μεγαλύτερους φραγμούς σ' αυτό το μέλλον του. Η κυβέρνηση και η ΕΕ έχουν σαν στόχο το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας μας αγροτιάς και καθημερινά, με τις αποφάσεις που παίρνουν, σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το βρόχο στο λαιμό του αγρότη - ελαιοκαλλιεργητή. Πάρτε σαν παράδειγμα τις αποφάσεις που πάρθηκαν μέσα στο πλαίσιο της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) του λαδιού. Οποιο μέτρο υπήρχε, που παρείχε μια προστασία στο εισόδημα των παραγωγών, καταργήθηκε. Αποτέλεσμα, οι έμποροι να πέσουν σαν τα κοράκια πάνω σ' αυτό και να το ρημάξουν».

«Είναι σίγουρο, υπερτόνισε ο Στ. Σκοπελίτης, ότι αν μείνουμε με σταυρωμένα χέρια και υποταχθούμε σε αυτά που λένε οι κυβερνητικοί και οι εδώ "καλοθελητές", τίποτα δεν πρόκειται να γίνει. `Η μάλλον, αυτό που θα γίνει, θα είναι η καταστροφή αυτής της δυναμικής για τον τόπο μας καλλιέργειας και η δραματική επιδείνωση των συνθηκών της ζωής μας. Πρέπει, λοιπόν, όλοι μαζί να δώσουμε τον αγώνα και να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα που να στηρίζουν τις τιμές του λαδιού. Για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα συνεχώς αυξανόμενα έξοδα επιβίωσής μας και να συνεχίσουμε τις καλλιεργητικές μας προσπάθειες».

Λίγες μέρες μένουν από την έναρξη της νέας παραγωγικής περιόδου και ο λεσβιακός ελαιώνας με τα 14 περίπου εκατομμύρια ελαιόδεντρα κάρπισε και μάλιστα πολύ καλά: Αλλοτε αυτό θεωρούνταν «ευλογία» και σκορπούσε την ευφορία στους παραγωγούς. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η αιτία είναι οι τιμές του λαδιού που δεν καλύπτουν ούτε τα έξοδα της ελαιοσυλλογής. «Μια αιτία που πηγάζει από τη βαθιά αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ», όπως υπογράμμισε στους παραγωγούς ο βουλευτής του ΚΚΕ. Με αυτή ακριβώς την πολιτική, οι ελαιοπαραγωγοί της Λέσβου είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν. Το κατάλαβαν και το δηλώνουν: «Αλλος δρόμος δεν υπάρχει».