«Το κακό που μπορεί να συμβεί είναι να αλληλοτρώγονται οι εργαζόμενοι. Χειρότερο είναι, στο όνομα της ενότητας, να σιωπάς και ακόμα χειρότερο να συναινείς σε πολιτικές, που σε μειώνουν σαν προσωπικότητα, σαν συνδικαλιστικό κίνημα και σε κάνουν συνυπεύθυνο σε αντιλαϊκές πολιτικές!

Το Γ΄ Πανελλήνιο Συνέδριο για τον Κινηματογράφο, όπως αποδείχτηκε, δεν το γέννησαν οι ανάγκες του χώρου! Κάποια μέρα ο υπουργός Πολιτισμού, κ. Βουλγαράκης, θέλοντας να εμφανίσει δημοκρατικότερο πρόσωπο από τον κ. Τατούλη, "έριξε" την ιδέα! Η συναινετική πλειοψηφία της διοίκησης της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, τη "βρήκε" σοφή! Οι δυο τους, υπουργείο και διοίκηση της ΕΕΣ, ανέλαβαν την υλοποίηση!..

Στους κινηματογραφιστές η "ιδέα" έφτασε σαν πρωτοβουλία της ΕΕΣ, στην οποία ο υπουργός ανταποκρίθηκε (όπως είχε υποχρέωση) να καλύψει το κόστος (τίποτε περισσότερο)! Κάποια σωματεία και παρατάξεις, μη γνωρίζοντας το παρασκήνιο, είπανε "γιατί όχι"! Σχημάτισαν, λοιπόν, μια οργανωτική επιτροπή και προχώρησαν. Αλλα σωματεία, που ενδεχομένως κάτι γνώριζαν, και δυστυχώς το κράτησαν μυστικό, είπαν όχι!..

Μιλώντας για την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, στις προσυνεδριακές διεργασίες, στις οποίες συμμετείχα, αφού είμαι δραστήριο μέλος της και παλιός γενικός γραμματέας της, βεβαιώνω κάθε καλόπιστο άνθρωπο του κινηματογράφου πως τίποτα απ' ό,τι αποφασίσαμε σε αυτές τις διεργασίες δεν έγινε! Σε ειδικές γενικές συνελεύσεις - οι περισσότερες για να αντιμετωπιστούν οι σχεδόν καθημερινές αντικαλλιτεχνικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης - συμφωνήσαμε να επωφεληθούμε του συνεδρίου και να φτάσουμε σε αυτό με σειρά διεκδικητικών αγώνων! Είχαμε αποφασίσει το συνέδριο να είναι η κορύφωση αγώνων για άμεση εφαρμογή του νόμου για την είσπραξη του 1,5%, άμεση ψήφιση νόμου για αναγραφή στον προϋπολογισμό ειδικού κονδυλίου για τον Κινηματογράφο, άμεση επαναλειτουργία των θεσμοθετημένων οργάνων (Γνωμοδοτικό κ.ά.), άμεση ανάκληση της κυβερνητικής απόφασης περί μετατροπής του ΕΚΚ σε ΔΕΚΟ κλπ., κλπ., κλπ.

Οι γενικές συνελεύσεις αποφάσιζαν, η πλειοψηφία, όμως, της διοίκησης της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών προχωρούσε στις δικές της επιλογές, που με πολύ έντεχνο τρόπο έκρυβε. Με διάφορες δικαιολογίες και κόντρα στις αποφάσεις, δεν προγραμμάτισε κανένα σοβαρό αγώνα, δε διατύπωσε έστω μια σοβαρή καταγγελία ή κάποια μικρή αντίθεση. (Και η κυβέρνηση τράβαγε τον αντικαλλιτεχνικό δρόμο της). Οταν, όμως, το συνέδριο έφτανε στο ...Μέγαρο, οι μάσκες, εκ των πραγμάτων, πετάχτηκαν. Ο υπουργός αυταρχικά, με τον αέρα αρχηγού, του ανθρώπου που είχε την "ιδέα", στην καθορισμένη από την οργανωτική επιτροπή συνέντευξη Τύπου, αγνόησε τους πάντες, άρπαξε το μικρόφωνο και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους! (Μίλησε μόνον αυτός, κανένας άλλος). Εκεί ο κ. Βουλγαράκης αποκάλυψε και αποκαλύφθηκε! Αγνόησε την επιτροπή, η οποία περιορίστηκε στο ρόλο του χειροκροτητή, και έκανε μόνος του, χωρίς αντίλογο, τις εξαγγελίες του. Είπε εν ολίγοις: Η κυβέρνηση αποφάσισε - και διατάζει - "αυτό" και "αυτό"! Ονομάζω το συνέδριό σας "έτσι" (έδωσε τον τίτλο του συνεδρίου!) και σας καλώ να αποφασίσετε ό,τι εγώ αποφάσισα!

Η συνέντευξη του υπουργού, ο οποίος θα έπρεπε να ήταν απλώς καλεσμένος, αφού το συνέδριο υποτίθεται το διοργάνωναν οι κινηματογραφικοί φορείς και όχι εκείνος, έβαλε την ταφόπλακα ενός πραγματικού διεκδικητικού κινηματογραφικού συνεδρίου. Η παραμονή σωματείων, παρατάξεων και ατόμων σε αυτό, συνειδητά ή ασυνείδητα, σημαίνει συναίνεση! Σημαίνει άλλοθι στην κυβέρνηση!».