«Εκρηκτικές» διαστάσεις προσλαμβάνουν οι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί στο χώρο της ενέργειας, μετά και την πληθώρα των νομοθετικών ρυθμίσεων που προώθησε η κυβέρνηση για την ολοκλήρωση της «απελευθέρωσης» της ενεργειακής αγοράς, το «δώρο» της προς το μεγάλο ενεργειακό κεφάλαιο. Το κύριο βάρος αυτή την περίοδο δίνεται στις επενδύσεις της ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς οι τομείς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν να κάνουν με ζητήματα εισαγωγής και διύλισης, τα οποία συνδέονται με τις μπίζνες των μεγάλων αγωγών, που έχουν δρομολογηθεί, και των μεγάλων προμηθευτών, που ως ένα βαθμό έχουν κάνει τις κεντρικές επιλογές τους. Η ηλεκτρική ενέργεια, όμως, δίνει το πλεονέκτημα της δυνατότητας εγχώριας παραγωγής και μάλιστα με πολλούς τρόπους, είτε με μεγάλες μονάδες λιγνίτη, άνθρακα και κατά βάση φυσικού αερίου, είτε με μικρά και μεγάλα αιολικά, υδροηλεκτρικά και - τελευταία - φωτοβολταϊκά έργα. Τα βιοκαύσιμα είναι ένας ακόμη τομέας που μπορεί στο άμεσο μέλλον να οδηγήσει σε νέες επιχειρηματικές- επενδυτικές «εκρήξεις», όπως και στο προσεχές μέλλον η περαιτέρω «απελευθέρωση» της εμπορίας φυσικού αερίου. Οσο για το πετρέλαιο, σημαντικές εξελίξεις θα υπάρξουν με την προώθηση του θεσμικού πλαισίου ώστε να δημιουργηθούν αποθηκευτικοί χώροι με προοπτική την εισαγωγή διυλισμένων καυσίμων από το εξωτερικό και την υπέρβαση των δύο εγχώριων διυλιστηρίων, των ΕΛΠΕ και της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ.

Ο τομέας των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) χαρακτηρίζεται εδώ και χρόνια από την ύπαρξη μικρών αλλά και μεγαλύτερων παραγωγών, οι οποίοι ήταν περίπου αμελητέα ποσότητα σε σχέση με τη ΔΕΗ, που απορροφούσε αποκλειστικά την παραγωγή τους. Τώρα, όμως, χάρη στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπέρ των πλουτοκρατών και στην ταυτόσημη ενεργειακή πολιτική των δικομματικών κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, οι υφιστάμενες εταιρείες βρίσκονται μπροστά στην προοπτική ακόμη μεγαλύτερων κερδών, μιας «κοσμογονίας» στην παραγωγή και εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας, που είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσει σε ανακατατάξεις όσον αφορά στα μερίδια παραγωγής στην Ελλάδα, στον έλεγχο αυτής της παραγωγής και στις τιμές που θα επιβαρύνουν τους καταναλωτές.

Από την 1η του Ιούλη οι οικιακοί καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα τον προμηθευτή τους, άρα και να εγκαταλείψουν τη ΔΕΗ. Υπάρχουν βεβαίως πολλές επιφυλάξεις για το αν θα συμβεί αυτό, τουλάχιστον σε μεγάλη κλίμακα, τόσο επειδή δεν υπάρχει ακόμη το απαραίτητο πλήθος παραγωγών και εμπόρων, όσο - και κυρίως - επειδή μάλλον δεν μπορούν και δε θέλουν να δώσουν καλύτερες τιμές λιανικής από τη ΔΕΗ. Παρ' όλα αυτά, η «σπίθα» άναψε και το μέλλον είναι γεμάτο υποσχέσεις για τους ιδιώτες, στους οποίους παραδίνεται ο τομέας της ενέργειας ολοκληρωτικά.

Στο φυσικό αέριο, οι αγωγοί έχουν δρομολογηθεί, όπως και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη, ενώ πρόσφατα συγκροτήθηκε και η εταιρεία ΔΕΣΦΑ ΑΕ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου), στην οποία περνά το δίκτυο μεταφοράς που αποχωρίστηκε από τη ΔΕΠΑ ΑΕ, η οποία αναμένεται να ιδιωτικοποιηθεί πλήρως και να μπει στο χρηματιστήριο.

Είναι σίγουρο ότι σε πολύ λίγα χρόνια, πολλοί θα είναι εκείνοι που θα αναγνωρίσουν - σε αντίθεση με τη σημερινή τους στάση - την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ για την ανάγκη ενεργειακής στρατηγικής με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την ανάπτυξη σε όφελος του λαού, όπου οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής του ενεργειακού τομέα θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία και θα είναι ενταγμένα σε έναν ενιαίο φορέα ενέργειας, ο οποίος θα λειτουργεί στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής οικονομίας.