Αγαπητέ «Ρ» στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Αρ. Ελληνούδη(Ριζ. 14.1.07) για την Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης των Φίλων του περιοδικού ΑΝΤΙ, τονίζεται η ποιητική αλληλογνωριμία των βαλκανικών λαών, που τόσο χρειάζονται.

Ωστόσο, έκπληξη κι απογοήτευση προκαλεί το γεγονός ότι στους 12 ποιητές που επιλέχτηκαν να αντιπροσωπεύσουν την Ελλάδα, δε βρίσκεται ο Κώστας Βάρναλης, που όχι μόνον έχει ευρύτερες βαλκανικές ρίζες (γεννήθηκε στον Πύργο της Βουλγαρίας και σπούδασε στη Φιλιππούπολη), αλλά κι έζησε κι έγραψε σαν πραγματικός διεθνιστής. «Μειονέκτημά» του, βέβαια, ο καθαρός και βροντερός αριστερός ποιητικός λόγος του και το «βραβείο Λένιν» που πήρε.

Υστερα απ' την εξορία του στον Αϊ - Στράτη, είναι η δεύτερη φορά που «εξορίζεται» και μάλιστα από ανθρώπους που θέλουν να εμφανίζονται σαν «αριστεροί» και «προοδευτικοί». Πώς, όμως, μπορεί να απουσιάζει απ' την Ανθολογία αυτός που έγραψε την «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου», την παρωδία του «Αν» του Κίπλιγκ, τους «Μοιραίους», τον «Οδηγητή», τόσο αγαπητό στα παιδιά της ΚΝΕ κλπ. κλπ.;

Να υποθέσουμε ότι για παρόμοιους λόγους απουσιάζει απ' την Ανθολογία κι ο μεγάλος Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ κι ότι εξαιτίας του αποκλείστηκε με διάφορα προσχήματα κι όλη η τουρκική ποίηση; Γιατί, με ποιους άλλους 12 Τούρκους ποιητές θα μπορούσαν ν' αποκλείσουν τον Ν. Χικμέτ;

Φαίνεται ότι ούτε ο Κ. Βάρναλης, ούτε ο Ν. Χικμέτ «χωρούν» στη «νέα Ευρωπαϊκή Βαλκανική γειτονιά». Το βέβαιο είναι ότι Βαλκανική Ποιητική Ανθολογία χωρίς Κ. Βάρναλη και Ν. Χικμέτ είναι «σκορδαλιά χωρίς σκόρδο»...

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ