ICON

Η ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης και της διοίκησης της ΕΒΖ διώχνει 20.000 τευτλοπαραγωγούς από την καλλιέργεια αυτή, ενώ 1.500 μόνιμοι εργαζόμενοι και μερικές χιλιάδες εποχικοί χάνουν τη δουλιά τους

Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, καλλιεργήθηκαν μέχρι το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη 145.000 στρέμματα περίπου, ενώ ο στόχος που είχε βάλει η ΕΒΖ ήταν 210.000 στρέμματα. Κι όπως εκτιμάται δεν πρόκειται να υπάρξουν θεαματικές αλλαγές προς τα επάνω γιατί από Μάη και μετά δε σπέρνονται τεύτλα. Ανά εργοστάσιο καλλιεργήθηκαν 68.000 στρέμματα για το Πλατύ, όπου προστίθενται και 9.000 στρέμματα περίπου από τη Λάρισα, 37.000 στρέμματα για τις Σέρρες, όπου προστίθενται κι άλλα 3.000 στρέμματα από την Ξάνθη, και 27.000 στρέμματα για την Ορεστιάδα. Υπ' αυτές τις συνθήκες η παραγωγή ζάχαρης εκτιμάται ότι θα είναι γύρω στους 100.000 τόνους, από τους 158.700 τόνους που είναι πλέον η εθνική ποσόστωση. Ο αρχικός στόχος ανά εργοστάσιο ήταν 100.000 στρέμματα για το Πλατύ, 50.000 στρέμματα για τις Σέρρες και 60.000 στρέμματα για την Ορεστιάδα.

Τα δεδομένα αυτά όμως δείχνουν ότι με μια τέτοια παραγωγή μπορούν να αντεπεξέλθουν δύο ζαχαρουργεία και, όπως επίσης λέγεται, υπό προϋποθέσεις φτάνει μόνο του και το εργοστάσιο στο Πλατύ. Η αλήθεια πάντως είναι πως από φέτος κιόλας περισσεύει ένα ακόμα εργοστάσιο της ΕΒΖ και η καμπάνα χτυπάει ανάμεσα σε Σέρρες και Ορεστιάδα. Από παράγοντες που γνωρίζουν το χώρο εκφράζεται η ανησυχία για το τι θα γίνει αν συνεχιστεί η μείωση των καλλιεργούμενων στρεμμάτων με τεύτλα. Τι θα γίνει δηλαδή αν το 2008 καλλιεργηθούν 60.000 στρέμματα, για παράδειγμα, και το 2009 ακόμη λιγότερα;

Τις ανησυχίες αυτές έρχονται να εντείνουν οι νέες προτάσεις της Κομισιόν που δίνουν ακόμα πιο μεγάλες ενισχύσεις για απόσυρση ποσόστωσης. Οπως ανακοινώθηκε από την Κομισιόν, για την περίοδο 2008-2009 θα δοθούν άλλα 237,5 ευρώ το τόνο για αποποίηση ποσόστωσης που θα προστεθούν στα 625 ευρώ το τόνο που θα δίνονταν με βάση τα όσα είχαν ψηφιστεί αρχικά. Επίσης, θα μπορούν οι ίδιοι οι παραγωγοί να ζητούν απόσυρση ποσόστωσης σε ποσοστό 10%, ενώ θα εξεταστεί τι ακριβώς θα γίνει για την περίοδο 2009-2010. Οπως επίσης φαίνεται, μπορεί να δοθεί αναδρομικά η διαφορά που προκύπτει από το παραπάνω άθροισμα, με βάση τα 730 ευρώ ανά τόνο που δίνονται για την απόσυρση τις περιόδους 2006-2007 και 2007-2008. Η Κομισιόν έχει βάλει στόχο να αποσυρθούν 6 εκατ. τόνοι ζάχαρης, ενώ μέχρι τώρα έχουν αποσυρθεί 2,2 εκατ τόνοι.

Από τα όσα συμβαίνουν μέχρι τώρα και τα όσα διαφαίνονται, προκύπτει πως η ΕΕ «ενισχύει εντόνως» την εγκατάλειψη της τευτλοκαλλιέργειας, δίνοντας και κάποια κίνητρα - δολώματα στους τευτλοπαραγωγούς και στους εργαζόμενους των περιοχών όπου τα εργοστάσια κλείνουν για να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα ωφεληθούν απαραίτητα οι τοπικές οικονομίες, ανεξαρτήτως των όποιων ενισχύσεων δοθούν από τον Β΄ Πυλώνα για δράσεις στο πλαίσιο της λεγόμενης ανάπτυξης της υπαίθρου. Κι όπως φαίνεται, δύσκολα θα γλιτώσουν και τα εναπομείναντα εργοστάσια της ΕΒΖ μια και η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δώσει ήδη δείγματα γραφής και τυφλής υπακοής στην ΕΕ, αφού ξαπόστειλε μεμιάς δύο εργοστάσια και τη μισή εθνική ποσόστωση.

Το θέμα όμως είναι πως αν δεν υπάρξει καλή τιμή και βιώσιμο εισόδημα για τους παραγωγούς τεύτλων, εργοστάσια ζάχαρης δεν μπορούν να υπάρξουν. Τα δεδομένα που έθεσε ο σχετικός κανονισμός της νέας ΚΑΠ για τη ζάχαρη είναι αποτρεπτικά για τη συνέχιση της καλλιέργειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μέχρι το 2005 οι τευτλοπαραγωγοί έπαιρναν μια τιμή γύρω στα 50-51 ευρώ τον τόνο, από το 2006 η ελάχιστη τιμή έπεσε στα 32,9 ευρώ τον τόνο (για ζαχαρικό τίτλο 16%). Μέσα σε ένα χρόνο, δηλαδή, έχασαν αυτόματα 70 - 80 ευρώ το στρέμμα και η αντιστάθμιση που δίνεται δεν καλύπτει τη διαφορά. Ετσι, πέρσι (παρότι στον υπολογισμό της αποδεσμευμένης ενίσχυσης στην περίοδο 2000-2002 προστέθηκε και το 2006 και επίσης μπήκε και ποιοτικό παρακράτημα 10%), η κατρακύλα της τευτλοκαλλιέργειας δε σταμάτησε. Από 418.000 στρέμματα που είχαν καλλιεργηθεί το 2005, πέρσι καλλιεργήθηκαν τελικά κοντά στα 270.000 στρέμματα, ενώ ο στόχος της ΕΒΖ ήταν 318.000 στρέμματα. Οσοι καλλιέργησαν πέρσι, έχουν να περιμένουν ένα ποιοτικό πριμ γύρω στα 6-7 ευρώ το στρέμμα. Για το 2007 το ποιοτικό πριμ εκτιμάται ότι θα είναι γύρω στα 15 ευρώ το στρέμμα.

Για τη φετινή καλλιέργεια επιχειρήθηκαν κάποια επιπρόσθετα μπαλώματα μήπως και καλλιεργηθούν τουλάχιστον τα 210.000 στρέμματα που ήταν ο στόχος της ΕΒΖ. Η ΕΒΖ έδωσε 2,5 ευρώ/τόνο μεγαλύτερη τιμή από την ελάχιστη που όρισε ο σχετικός κανονισμός της ΕΕ για ζαχαρικό τίτλο 13% - 14% και από εκεί και πάνω η αύξηση έφτανε κλιμακωτά μέχρι και 4 ευρώ/τόνο. Επιπλέον μειώθηκε κάπως το κόστος των ζιζανιοκτόνων, των ψεκασμών, των σπόρων και των λιπασμάτων. Παράλληλα, λόγω της απόσυρσης της μισής εθνικής ποσόστωσης, θα δοθεί από το 2007 και για τα πέντε επόμενα χρόνια και συνδεμένη ενίσχυση 25 ευρώ ανά στρέμμα. Ομως, φέτος, η ελάχιστη τιμή μειώθηκε ακόμα περισσότερο σε σύγκριση με πέρσι και έγινε 29,8 ευρώ/τόνο, για να πάει το 2008 στα 26,7 ευρώ/τόνο και το 2009 στα 26,3 ευρώ/τόνο. Ετσι, οι όποιες αυξήσεις μπαίνουν σταδιακά στην αποδεσμευμένη στρεμματική ενίσχυση που δίνεται ως αντιστάθμιση (φέτος γίνεται 45 ευρώ/στρέμμα και το 2009 63 ευρώ/στρέμμα) συν όλα τα υπόλοιπα, δεν μπορούν να καλύψουν την απώλεια εισοδήματος και οι αγρότες θα αποφεύγουν χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο την καλλιέργεια των τεύτλων.

Το πρόβλημα πάντως υπάρχει γιατί και από τούτη την κυβέρνηση εφαρμόζονται κατά γράμμα οι ολέθριες αποφάσεις της ΕΕ, όπως και με την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε πρόκειται για τη ζάχαρη, είτε για τ' άλλα αγροτικά προϊόντα. Οπως εφαρμόστηκε η πολιτική εξαφάνισης της καλλιέργειας του καπνού, έτσι συμβαίνει και με τα τεύτλα, όπου φαίνεται τελικά ότι κι αυτή η καλλιέργεια θα γίνει «καπνός». Το κακό είναι ότι η νέα ΚΑΠ και οι αποδεσμευμένες επιδοτήσεις της πλήττουν μια σειρά αγροτικών καλλιεργειών της χώρας και έπονται, άμεσα, τα οπωροκηπευτικά, η σταφίδα και το κρασί. Κι αυτό που γίνεται, από τους κυβερνώντες της ΝΔ και την αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, είναι να δημιουργείται κλίμα αποπροσανατολισμού και εμπαιγμού.

Στην περίπτωση των τεύτλων η ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης και της διοίκησης της ΕΒΖ διώχνει 20.000 τευτλοπαραγωγούς από την καλλιέργεια αυτή, ενώ 1.500 μόνιμοι εργαζόμενοι και μερικές χιλιάδες εποχικοί χάνουν τη δουλιά τους. Το ίδιο ισχύει και για τους επαγγελματίες που εξαρτιόταν η επιβίωσή τους από τον τομέα αυτό. Βέβαια, η ΕΒΖ, ως εταιρεία της ΑΤΕ και του Χρηματιστηρίου, μπορεί να μην πάει εντελώς χαμένη, γιατί ήδη έχει αγοράσει δύο ζαχαρουργεία στη Σερβία, ενώ οι όποιες ελλείψεις σε ζάχαρη θα καλύπτονται με εισαγωγές. Οσα επίσης λέγονται περί βιοκαυσίμων και δραστηριοποίησης των εργοστασίων της ΕΒΖ σ' αυτόν τον τομέα αποτελούν πάλι μέγιστη κοροϊδία. Ούτε εδώ υπάρχουν προϋποθέσεις για βιώσιμο εισόδημα και ήδη η κυβέρνηση ψάχνει σε ποιους επιχειρηματίες θα προσφέρει τα δύο κλεισμένα εργοστάσια της ΕΒΖ σε Λάρισα και Ξάνθη, τα οποία θα μετατραπούν σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης με τα λεφτά από το ξεπούλημα στην ΕΕ της μισής εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης (158.800 τόνοι).

Μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώνεται αυτό που απαιτείται είναι η άμεση αγωνιστική αντίδραση και ο αγωνιστικός συντονισμός των αγροτών, των εργατών και των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ζάχαρης, αλλά και γενικότερα στον αγροτικό τομέα, που δέχεται και θα συνεχίσει να δέχεται καίρια χτυπήματα από τις αποφάσεις της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ. Αγωνιστικός συντονισμός που θα κατευθύνεται ενάντια σ' αυτή την πολιτική. Αλλά ταυτόχρονα απαιτείται να αποδυναμώσουν πολιτικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις οικοδόμησης του μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία προκειμένου να απαλλαγούν οριστικά από τα προβλήματα που δημιουργεί η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική.